سلام، و عرض ادب. روزی به مهمانی رفتم و داخل مهمانی بغل دستی من که فرد جوانی بود با بنده مشغول به صحبت بودند، که ناگهان سر بر روی شانه بنده گذاشت و بیهوش شد، بنده فورا ایشان را به بیمارستان بردم اما بنده ی خدا همان شب فوت کردند، ایشان را اصلا نمی شناختم ولی به قدری ناراحت هستم که شبانه روز در حال گریه هستم اصلا هم رو به بهبود نیستم، زندگی کاملا برایم بی معنا شده است، بعد فهمیدم که مادرش نیز تازه فوت کرده اند. دوست دارم هر کاری که از دستم بر می اید برایش انجام دهم، من را راهنمایی کنید ممنون

شما در این مسأله هیچگونه تقصیری ندارید و اجل از هیچ شخصی برای گرفتن روح اجازه نمی گیرد.

اما کارهایی که برای اموات مفید است
اینکه بعد از دفن میت تلقین بعد از دفن را بگویند و مدتی سر قبر بنشینند. البته تلقین قبل از دفن هم داریم که می‌خوانند.
وقتی تلقین بعد از دفن خوانده می‌شود نکیر و منکر می‌گویند که حجت و دلیلش را به او گفتند، پس برویم. ببینید یک تلقین بالای قبر چقدر اثر دارد. انسان نباید فقط گریه کند البته گریه تخلیه است ولی گریه به درد میت نمی‌خورد. گریه بر امام حسین (علیه السلام) و ائمه از باب دیگری است.
پس اولین هدیه ای که می‌توانند به شخص متوفی بدهند بعد از دفن خواندن تلقین و نشستن و قرآن خواندن است.
دومین کاری که باید انجام بدهند این است که بدهی‌های میت را بپردازند چه بدهی‌های مالی و غیر مالی. حج هم بدهی مالی و هم غیر مالی است. پس بدهی‌های میت را شروع به انجام دادن بکنند و پرداخت کنند یا خودشان این کار را بکنند یا اجیر بگیرند. برای میت ثانیه‌ها خیلی سخت می‌گذرد.
سومین هدیه مستحبات است.
چهارمین هدیه سر زدن به قبور آن‌ها است. وقتی اموات تازه فوت کرده‌اند بیشتر به هدیه‌ها نیاز دارند مثل شب اول قبر که بیشتر به هدیه نیاز دارند.
وقتی میت می‌بیند که کسانی سر قبر او می‌آیند بسیار خوشحال می‌شود. این خوشحالی از اُنسی است که با دوستان و آشنایان می‌گیرد و یک خوشحالی از دعایی است که سر قبر می‌کنند.

روایتی از وجود نازنین پیامبر اکرم صلوات الله علیه:
«هر جمعه ارواح مومنین مقابل خانه هایشان می‌آیند و هر یک با آواز حزین و گریه‌٬ فریاد می‌زند‌٬ ای اهل و اولاد من‌! ای پدر و مادر من !‌ای خویشان من به ما مهربانی کنید و با آنچه ما برای شما گذاشتیم که اکنون حساب و کتاب و عذابش برای ماست و نفعش برای شما برای ما نیز درهمی یا قرص نانی یا جامه و لباسی هدیه و خیرات کنید تا خداوند از لباس‌های بهشتی به شما بپوشاند. آن گاه رسول خدا (ص) گریه کرد تا حدی که دیگر قدرت بر سخن گفتن نداشت.
سپس فرمود: این برادران مرده شما می گویند: وای بر ما اگر از آنچه که در دست ما بود در راه خدا انفاق می کردیم الآن به شما محتاج نبودیم. آن گاه با حسرت و پشیمانی برمی گردند. در خاتمه فرمودند : زود برای مردگانتان صدقه بفرستید.»[۱]

پی نوشت:
[۱]. محدث قمی، مفاتیح الجنان، بخش زیارت قبور مؤمنین