تقریباً همه ما به شکل‌های مختلف به فرزندمان قول انجام کاری در آینده را می‌دهیم. کارهایی که البته گاهی به آنها عمل نمی‌کنیم و گاهی حتی موقع قول دادن هم می‌دانیم که قولمان، وعده سر خرمن است. در واقع قول دادن یک روش رایج پدر و مادرها برای به تعویق انداختن خواسته‌های بچه‌هایشان است اما...

شاید کمتر والدینی توجه کنند که قولی که به فرزندشان می‌دهند باید واقعی و شفاف باشد تا در فرزندشان ایجاد بی‌اعتمادی نکند. بچه‌ها اگر قول‌های دروغین بشنوند کم کم خلف وعده را یاد می‌گیرند و نه تنها دیگر برای حرف شما ارزشی قایل نیستند بلکه خودشان هم در مقابل شما از همین حربه استفاده خواهند کرد. اما در این بین قول‌هایی هم هستند که اگرچه گفتنشان رواج دارد اما باید جزو موارد ممنوعه برای خود در نظر بگیرید و هرگز در این موارد به فرزندتان قول ندهید:

قول می‌دم درد نداشته باشه
درد یک واکنش طبیعی و غریزی است و شما نمی‌توانید آن را تضمین کنید. وقتی می‌دانید که آمپول زدن یا برداشتن پانسمان باعث درد فرزندتان می‌شود به جای گفتن اینکه قول می‌دهید درد نداشته باشد، بگویید که ممکن است درد داشته باشد اما زود تمام می‌شود. یا درد دارد اما بعدش می‌توانی یک بستنی بخوری.

قول می‌دم یه روز ببرمت پارک
این مصداق واقعی وعده سر خرمن است! قول شما باید دقیق و شفاف باشد. یک روز برای فرزندتان بی‌معناست. باید بگویید کی او را به پارک می‌برید و البته در روز موعود به قولتان عمل کنید. بچه‌ها جزئیات را به خاطر می‌سپارند و اگر زیرش بزنید، ممکن است دیگر به شما اعتماد نکنند.

قول می‌دم شاگرد اول می‌شی
حتی اگر خیلی به هوش و یادگیری فرزندتان مطمئن هستید ولی باز هم وقتی پای رقابت در میان است به او قول ندهید. این کار اعتماد به نفس دادن به کودک نیست بلکه از بین بردن واقع بینی او و البته فشار وارد کردن به کودک از بابت انتظارات زیاد والدین است.

قول می‌دم برات بخرم
وقتی فرزندتان از شما چیزی می‌خواهد و شما به دلیل مشکلات مالی قادر به خرید آن نیستید، به فرزندتان نگویید که برایش آن را خواهید خرید. بلکه بگویید سعی‌تان را می‌کنید تا اگر پولش را به دست آوردید آن را برای فرزندتان بخرید. در این صورت فرزند شما بهتر شرایطتان را درک خواهد کرد و از سوی دیگر با مشکل وعده دادن و عمل نکردن مواجه نمی‌شوید.