رفت وآمد محدود زوج های جوان در دوره نامزدی ، نوعی وابستگی و تعلق خاطر ایجاد می کند این وابستگی وتعلق خاطر ، وقتی دردسرساز می شود که زوج متوجه می شوند دردسرهای جدی در رابطه شان دارند ولی به دلیل بندهای احساسی توانایی تصمیم‌گیری عاقلانه راندارند. در این مطلب شمارا با دلایل وابستگی بیش از حد در دوران نامزدی اشنا می نماییم.

وابستگی وقتی به وجود می آید که شخص درارتباط با کسی یاچیزی چنان مجذوب شده که بانبودن آن، احساس نابودی می کند. روانشناسان معتقدنداین شرایط اوج شدت رابطه عاطفی است که حتی می تواند آسیب رسان باشد چون پیامدمنفی که با خودبه همراه دارد مدیریت و انجام رفتارهای وسواسی است که احتمال دارد در شخص مقابل حس اسارت وعدم استقلال بوجود آید وبه دلیل این که نیاز به آزادی یکی از احتیاجات اساسی است به ویژه در دوران نامزدی که فعلا برای زوجین مرز وجود دارد وزندگی مشترک را شروع نکرده اند، نیاز است به محیطهای شخصی هم مثل عادات وزمانهایی که هرشخص برای خود درنظر دارد احترام گذاشته شود وسعی کنند تابتوانند در این دوران، اعتماد بیشتر همدیگر راجلب نمایند و باخلق وخوی هم بیشتر آشنا شوند.

درنتیجه توصیه میشودبه جای وابستگی دراین دوران، افراد دلبسته یکدیگر شوند. دلبستگی یعنی شخصی را که بااو در ارتباط هستیم، علاقه داشته و احساس وحدت ویگانگی بااو می کنیم. کلمه همسر هم همین یکی شدن رابه یاد ما می آورد یعنی تجربه لذت، شادمانی وسعادتی که به سوی آرامش است ودر این شرایط دلبستگی است که بودن یانبودن فرد درکنار ما، احساس بسیار خوب یا بسیار بدرا به وجود نمی آورد، بلکه موجب حس رضایت وسرخوشی می شود به این معنی که بانبودن وعدم حضور فیزیکی هنوز احساس رضایت وخشنودی وجود دارد. درواقع دلبستگی، پیوند عاطفی دقیق باافراد خاصی است که هرشخص در زندگی تجربه کرده وتعامل دارد واینچنین ازفشارها واسترس های موقتی دور می ماند.

ازآنجایی که تاقبل ازازدواج، والدین تنها منبع دلبستگی فرد هستند؛ بعداز ازدواج، همسر تنها منبع اصلی دلبستگی بوده ومی بایست بلوغ عاطفی و گسستن ازوالدین صورت پذیرد باتوجه به اینکه دخترو پسر اکنون نقش پررنگ تر همسررا درکنار نقش فرزند ایفا می نمایند و خانواده شکل جدیدی به خود گرفته است.