حضرت زینب(س)، در خطبه غراء خویش در کاخ یزید و در مقابل چشم همگان، ابتدا یزید را مسئول اصلی حوادث کربلا، معرفی و به دستور یزید برای بستن راه بر امام حسین(ع)، تصریح می فرماید ...

《أظَنَنتَ يا يَزيدُ ، حَيثُ أخَذتَ عَلَينا أقطارَ الأَرضِ وآفاقَ السَّماءِ فَأَصبَحنا نُساقُ كَما تُساقُ الإِماءُ، أنَّ بِنا عَلَى الله هَوانا و بِكَ عَلَيهِ كَرامَةً! وأنَّ ذلِكَ لِعِظَمِ خَطَرِكَ عِندَهُ!》
♦️اى يزيد! آيا گمان بردى كه بستن راه ها به روى ما و سخت گرفتن بر ما و كشاندنِ ما به مانند كنيزان به هر كجا، نشانه خوارىِ ما نزد خدا و كرامت خدا براى توست؟! و اين، از بزرگىِ ارزش تو نزد اوست؟!
《يَابنَ الطُّلَقاءِ! تَخديرُكَ إماءَكَ ونِساءَكَ وسَوقُكَ بَناتِ رَسولِ الله(ص) سَبايا، قَد هَتَكتَ سُتورَهُنَّ وأبدَيتَ وُجوهَهُنَّ، تَحدوا بِهِنَّ الأَعداءُ مِن بَلَدٍ إلى بَلَدٍ، ويَستَشرِفُهُنَّ أهلُ المَنازِلِ وَالمَناهِلِ》
♦️اى فرزند آزادشدگان[مكّه]!
آيا اين، عدالت است كه كنيزان و زنانت را در پرده مى دارى و دختران پيامبر خدا(ص) را به اسارت مى كشى و پرده شان را مى دَرى و سيمايشان را آشكار مى كنى و دشمنان، آنان را از اين شهر به آن شهر مى برند و اهل هر منزل و آبادى، به تماشاى آنان مى آيند.
حضرت زینب(س) در بخشی دیگر از خطبه خود که در مجلس یزید ایراد نمود، آن فاسق را این‌گونه مورد خطاب قرار می‌دهد :
《... مع أني و اللهِ يا عدوَّ اللهِ و ابنَ عدوِّه أستَصغِر قدرَك و أستَعظِم تقريعَك‏ غيرَ أنَّ العُيُونَ عَبرَى و الصُدَورَ حَرَّى و ما يُجزِي ذلك أو يُغنِي عَنّاَ و قد قُتِلَ الحسينُ(ع)》 ‏
به خدا سوگند!
ای دشمن خدا و ای پسر دشمن او!
من ارزش تو را پست و ناچیز می‌شمرم و آن چوب‌زدن‌ها و نکوهش‌هایت را گناهی بس بزرگ می‌دانم؛ اما چه کنم که دیده‌ها اشک‌ریزان، و سینه‌ها سوزان است و این[اشک و آه] نه با آن [ظلم و گناه] برابری می‌کند و نه دردی از ما دوا می‌کند، هنگامی که دیگر حسین(ع) کشته شده است.

منابع :
۱)دانشنامه امام حسین(ع)، ج۸، ص۳۱۰
۲)تاريخ يعقوبی، ج۲، ص۲۵۰
۳)اللهوف ابن طاووس، ص۲۱۵
۴)بَلاغات النساء ابن طیفور، ص۳۶