تمامی اموال انسان به ویژه مواد غذایی باید حلال و طیّب باشد. دریغ است که انسان مومن اجازه بدهد مال حرام وارد زندگی او بشود و حتی باید نسبت به اموال شبهه ناک هم حسّاس باشد.

1- کسب حلال
تمامی اموال انسان به ویژه مواد غذایی باید حلال و طیّب باشد. دریغ است که انسان مومن اجازه بدهد مال حرام وارد زندگی او بشود و حتی باید نسبت به اموال شبهه ناک هم حسّاس باشد.
در احادیث بخش بزرگی از عبادات را تلاش برای کسب روزی حلال شمرده اند. در حدیث قدسی آمده است: ای احمد عبادت ده جزء است که نه قسمت آن در کسب حلال است.
امام رضا (سلام اللّه علیه) می فرمایند: کسی که در راه کسب حلال تلاش می کند مانند مجاهد در راه خداست.
و نیز پیامبر اکرم (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) می فرمایند: فردی که برای خانواده اش تلاش می کند مانند مجاهد در راه خداست.
در روایات آمده است که رزق و روزی شما در پیش خدا معلوم است اگر مسیر ورود آن را مسیر حرام قرار دهید از راه حرام به دست می آید و گرنه همان روزی از راه حلال هم به دست شما می رسد. پاکیزه ترین درآمدها اول باید برای غذا و در مرحلۀ بعدی برای لباس که با آن نماز خوانده می شود و سوم برای مسکن و سایر لوازم زندگی به کار رود.

2-خوراک حلال
آنچه مهمتر از تنوع در نوع غذا به نظر می رسد، طیّب بودن غذاها برای انسان است. قرآن کریم می فرماید: از نعمت های پاکیزه ای که به شما روزی دادیم، بخورید. و نیز می فرماید: از انواع روزی های پاکیزه به آن ها (بنی آدم) روزی دادیم و بر بسیاری از خلق خود برتری بخشیدیم.
طبیعت و فطرت آدمی به گونه ای است که از غذاهای پلید و آلوده اجتناب می کند ولی بسیاری از حیوانات غذایشان از خباثت است؛ مثلاً حشرات معمولاً از آلودگیها تغذیه می کنند.
نکتۀ دیگری که در باب غذا خوردن و آداب آن شایسته است به آن توجه شود مسألۀ "به اندازه غذا خوردن" است. زیاد خوردن اول برای روح و روان آدمی و دوم برای سلامت انسان به شدت ضرر دارد.