انسان هایی که خودسرانه عمل می‌کنند، غالبا به مقصود خود نمی‌رسند.

امام هادی(علیه السلام) در حدیثی درباره خودپسندی می‌فرمایند: «ألعُجبُ صارِفٌ عَن طَلَبِ العِلمِ، داعٍ اِلَی الغَمطِ وَ الجَهلِ؛ خودپسندی مانع تحصیل علم است و انسان را بسوی نادانی و خواری می کشاند.»[بحار الأنوار، ج69، ص199]

نشنیدن نظرات دیگران و نصیحت آنان بر اثر غرور و خودپسندی، یکی از موانع مهم پیشرفت است.

با مادیگرا شدن بخشی از جامعه، حس غرور و خودپسندی و بزرگ بینی به افراد دست می‌دهد؛ ممکن است مادیگرایی نیز با مدارج علمی و غیره همراه شود، و شخص را به راههای خطرناک تر بکشاند.

قارون زمان موسی کلیم الله، به مادیات و دانش خود مغرور شده بود، و نصیحت قوم خود را در مورد ترس از عواقب مادیگری، گوش نکرد.

«قالَ إِنَّما أُوتیتُهُ عَلى‏ عِلْمٍ عِنْدی‏[قصص/78] (قارون) گفت: جز این نیست كه این اموال از روى دانشى كه در نزد من است (دانش به تورات و كیمیاء و تجارت و كشاورزى) به من داده شده‏ است.»

و سرانجام گرفتار عذاب الهی شد[قصص/81] برخی از جوانان ناپخته امروزی با مغرور شدن به جوانی و  سرگرم شدن با دوستان ناباب، حتی نصیحت والدین خود را هم بر نمی‌تابند، و روزی متوجه می‌شوند که متاسفانه دیر شده و  آنها گرفتار مواد مخدر و تباهی عمر و آسیبهای دیگر  شده اند.