هر چه فرزند آدم پیرتر می‌شود، دو صفت در او جوان‌تر می‌گردد: حرص و آرزو.

دو گروه از امت من هستند که اگر صلاح یابند، امت من صلاح می‌یابد و اگر فاسد شوند، امت من فاسد می‌شود: علما و حکام.

شما همه شبان و مسؤول نگاهبانی یکدیگرید.

نمی‌توان همه را به مال راضی کرد اما به حسن خلق، می‌توان.

ناداری بلاست، از آن بدتر، بیماری تن، و از بیماری تن دشوارتر، بیماری دل.

مؤمن، همواره در جستجوی حکمت است.

از نشر دانش نمی‌توان جلو گرفت.

دل انسانی همچو پری است که در بیابان به شاخه درختی آویزان باشد، از وزش بادها دائم در انقلاب است و زیر و رو می‌شود.

مسلمان آن است که مسلمانان از دست و زبان او در آسایش باشند.

رهنمای به کار نیک، خود کننده آن کار است.

هر دل سوخته‌ای را عاقبت پاداشی است.

بهشت زیر قدمهای مادران است.

در رفتار با زنان، از خدا بترسید و آنچه درباره آنان شاید، از نیکی دریغ ننمائید.

پروردگار همه یکی است و پدر همه یکی. همه فرزند آدمید و آدم از خاک است. گرامی‌ترین شما نزد خداوند، پرهیزکارترین شماست.

از لجاج بپرهیزید که انگیزه آن، نادانی و حاصل آن، پشیمانی است.

بدترین مردم کسی است که گناه را نبخشد و از لغزش چشم نپوشد و باز از او بدتر کسی است که مردم از گزند او در امان و به نیکی او امیدوار نباشند.

خشم مگیر و اگر گرفتی، لختی در قدرت کردگار بیندیش.

چون تو را ستایش کنند، بگو ای خدا مرا بهتر از آنچه گمان دارند بساز و آنچه را از من نمی‌دانند بر من ببخش و مرا مسؤول آنچه می گویند قرار مده.

به صورت متملقین، خاک بپاشید.

اگر خدا خیر بنده‌ای را اراده کند، نفس او را واعظ و رهبر او قرار می‌دهد.

صبح و شامی بر مؤمن نمی‌گذرد مگر آنکه بر خود گمان خطا ببرد.

سخت‌ترین دشمن تو، همانا نفس اماره است که در میان دو پهلوی تو جا دارد.

دلاورترین مردم آن است که بر هوای نفس، غالب آید.

با هوای نفس خود نبرد کنید تا مالک وجود خود گردید.

خوشا به حال کسی که توجه به عیوب خود، او را از توجه به عیوب دیگران باز دارد.

راستی به دل آرامش می‌بخشد و از دروغ، شک و پریشانی می‌زاید.

مؤمن آسان انس می‌گیرد و مأنوس دیگران می‌شود.

مؤمنین همچو اجزاء یک بنا، همدیگر را نگاه می‌دارند.

مثل مؤمنین در دوستی و علقه به یکدیگر، مثل پیکری است که چون عضوی از آن به درد بیاید، باقی اعضا به تب و بی خوابی دچار می‌شوند.

مردم مانند دندانه‌های شانه، با هم برابرند.

دانش جوئی بر هر مسلمانی واجب است.

فقری سخت‌تر از نادانی و ثروتی بالاتر از خردمندی و عبادتی والاتر از تفکر نیست.

از گهواره تا به گور، دانشجو باشید.

دانش بجوئید گرچه به چین باشد.

شرافت مؤمن در شب زنده داری و عزت او در بی نیازی از دیگران است.

دانشمندان، تشنه آموختن‌اند.

دلباختگی، کر و کور می‌کند.

دست خدا با جماعت است.

پرهیزکاری، جان و تن را آسایش می‌بخشد.

هر کس چهل روز به خاطر خدا زندگی کند، چشمه حکمت از دلش به زبان جاری خواهد شد.

با خانواده خود بسر بردن، از گوشه مسجد گرفتن، نزد خداوند پسندیده‌تر است.

بهترین دوست شما آن است که معایب شما را به شما بنماید.

دانش را به بند نوشتن در آورید.

تا دل درست نشود، ایمان درست نخواهد شد و تا زبان درست نشود، دل درست نخواهد بود.

تا عقل کسی را نیازموده‌اید، به اسلام آوردن او واقعی نگذارید.