ولَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ حَتَّىٰ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّی تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ ۚ أُولَـٰئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿نساء/١٨﴾

و توبه كسانى كه پیوسته گناه مى‌كنند تا چون مرگ یكیشان فرا رسد، گوید: اینك توبه كردم، پذیرفته نیست، و نه توبه كسانى كه در حال كفر مى‌میرند. براى اینان عذابى دردناك فراهم ساخته‌ایم

این آیه راجع به توبه ی غیر مقبول است که انسان با دیدن مقدمات قطعی مرگ از قبیل مشاهده ی فرشتگان و غیره که نشان می دهند دستش از دنیا کوتاه شده توبه می کند و همچنین کسانی که با حالت کفر از دنیا می روند توبه ندارند.

زیرا در آستانه ی مرگ، انسان گوشه و کنار عالم برزخ و صورت های وحشتناک برزخی گناهان را مشاهده می کند و معلوم است که هر کسی در آن حالت حاضر است از گناه خود برگردد. ولی بعد از این کشف و شهود، توبه ی انسان مقبول نمی افتد.