بسیاری از ما رابطۀ با همسرمان را در یک شرایط بسیار عاشقانه و رمانتیک آغاز کرده ایم و امیدها و آرزوهای بسیاری به ادامه رابطه مان در آینده داشته ایم. اما متاسفانه مشاهده می شود که به مرور زمان آن حال و هوای عاشقانه بسیار کمرنگ تر از گذشته می شود.

شما می توانید با دو حدیث نورانی زیر، آن حال و هوای عاشقانه را به زندگی تان برگردانید و عشقتان را ابدی کنید.

1. مطابق با میل همسرتان رفتار کنید

یكی از عواملی كه تأثیر بسیاری در متشنج كردن فضای خانواده دارد و باعث بروز بسیاری از كشمكش ها و اوقات تلخی هاست، اختلاف سلیقه و تفاوت علاقه هاست؛ برای مثال زن و شوهری حین خرید انگشتر بر سر این که انگشترشان عقیق یا فیروزه باشد، بحث کردند. زیرا مرد انگشتر فیروزه دوست داشت؛ ولی زن، شوهرش را مجبور کرده بود تا انگشتر عقیق بخرد.

در ابتدا باید بدانیم که اختلاف سلیقه امری طبیعی است و اگر زن و شوهر یاد بگیرند در برخورد با این موضوع چه رفتاری پیش بگیرند؛ بدون شك بسیاری از مشكلاتشان حل می شود.

رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) حدیثی برایمان نقل فرموده اند که اگر ما به این حدیث عمل کنیم حدود 80 درصد از مشکلات و اختلافات بین همسرمان حل می شود. ایشان می فرمایند: المومن یاکل بشهوة اهله(1): مؤمن در خانه سعی می‌ کند طبق اشتهای خانواده ‌اش غذا بخورد؛ بدین معنا و مفهوم که زن و مرد مؤمن، مطابق با میل همسرش رفتار می کند.

هر فردی بعد از مدتی زندگی با همسرش در می یابد که او از چه چیزهایی خوشش می آید و چه چیزهایی برایش ناخوشایند است. زن و مرد مؤمن آن کسی است که تا آن ‌جا که ‌‌خداوند اجازه داده و از لحاظ شرعی مشکلی نداشته باشد؛ قبل از درخواست همسرش، مطابق میل او رفتار می کند و در آن ‌جایی نیز که ‌‌خداوند اجازه نداده؛ به آرامی و در موقعیت مناسب روحی و روانی همسرش می گوید: «چیزی که شما می ‌خواهید خدا اجازه نداده و من نمی ‌توانم آن را برآورده کنم.»

مالک بن اعین گوید: روزی نزد امام باقر (علیه السلام) رفتم و ایشان را ملاقات نمودم در حالی که پوششی به رنگ قرمز تند داشت. هنگام ورود خنده ام گرفت. آن حضرت فرمود: گمان می کنی نمی دانم چرا می خندی؟ تو از آن لباسی که بر تن دارم خنده ات گرفته است. همانا همسرم از من تقاضا کرده آن را بپوشم و من بدلیل آنکه همسرم را دوست دارم علی رغم عدم تمایل خود، آن را پوشیده ام.(2)

اما در این جا یک نکته حایز اهمیت وجود دارد و آن این که وقتی مطابق با میل همسرتان رفتار کردید؛ انتظار نداشته باشید که او هم مطابق با میل شما رفتار کند.

بسیاری از همسران به تنهایی برای مشاوره به نزد مشاور می روند و مشاور برای حل مشکلاتش به او دستور العملی می دهد. در مقابل آن زن یا مرد رو به مشاور کرده می گویند؛ حال ما به این دستورات عمل کنیم چه فایده ای دارد. او که به روش سابق خود ادامه می دهد. پاسخ مشاور به آن ها این است که با انجام یک طرفه این دستورات، زندگی شما به میزان قابل توجهی بهبود می یابد. زیرا به فرموده امام علی (علیه السلام) با مدارا و نیکی دائمی به همسر است که زندگیت مانند عسل شیرین می شود. آن حضرت می فرمایند: همیشه با همسرت مدارا کن، و با او به نیکی همنشینی کن تا زندگیت باصفا شود.(3)

بدین ترتیب نزد خداوند سبحان محبوب تر خواهی بود؛ زیرا رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: هیچ دو نفری با هم مصاحبت و زندگی نکردند؛ مگر این که یک نفر از آن دو نفر پیش خدا محبوب ‌تر است، و آن محبوب ‌تر کیست؟ آن که با همنشینش رفیق‌تر و نرم خوتر باشد و بیشتر مراعات و مدارا کند.(4)

2. اگر از همسرتان به دلایلی بدتان آمد، شتاب نکنید

بسیاری از مردان به نزد مشاور می روند و می گویند چرا همسر من زود رنج، حساس و لجباز است؟ و زنان هم می گویند: چرا همسر من اینقدر مغرور است؟، چرا زود عصبانی می شود؟ و چرا اینقدر خسیس است؟

در حقیقت آن ها صفاتی که واقعاً در وجود همسرشان است را در می یابند و تصورشان بر این است که با چنین همسری دیگر نمی توان زندگی کرد. این مشکل در اوایل زندگی بیشتر نمود پیدا می کند.

باید به نکته توجه داشته باشیم که بسیاری از ما انسان ها، تا حدود 20 درصد (کمتر یا بیشتر) دارای معایب روحی و اخلاقی هستیم (البته جز آنانی که با محاسبه نفس خود تلاش کرده اند تا عیوب خود را رفع کنند.)

پس ما انسانی 100 درصد و به تمام و کمال خوب نیستیم. پس نباید این انتظار را داشته باشیم که همسرمان هم از همه لحاظ خوب باشد. اگر می بینیم که بسیاری از خانواده ها دارای ظاهری خوب هستند و تصورمان بر این است مثل لیلی و مجنون زندگی می کنند؛ تصوری اشتباه است. بسیاری در کنار هم اما دور از هم زندگی می کنند. آن ظاهر خوب زندگیشان، به دلیل همان 80 درصد خوبی اخلاقی و روحی طرفین است؛ اما در زندگی با هم، آن 20 درصد بدی در روحیات و اخلاقشان، آن ها را از هم دور ساخته است.

برای حل این مشکل چه کنیم؟

در همین حالا که مشغول خواندن این صفحه هستید تلاش کنید تا عیبی از محیطی که در آن نشسته اید پیدا کنید. (مثلا قسمتی از صفحه مانیتور لک شده است.) سپس آن عیب را دائم و پی در پی در ذهن خود بیاورید و تکرار کنید. تمرکز و توجه بیش از حد به بدی یک چیز سبب می شود تا تمام خوبی های آن شیئ در نظرتان فراموش شود تا جایی که با خود می گویید «تا من این لک را پاک نکنم اصلا نمی توانم از این مانیتور استفاده کنم.» چرا؟ برای این که آن بدی در ذهن شما تابلو شده است.

این در مورد بدی اشیاء مادی بود. متاسفانه ما این کار را با همسرمان و نیز سایر انسان های اطرافمان مثل خانواده خود و همسرمان نیز انجام می دهیم و دائما با تکرار بدیشان، عیب هایشان را در ذهنمان تابلو می کنیم.

قدم اول برای حل این مشکل آن است که بپذیریم که همسرمان (و سایرین) دارای چنین مشکلات اخلاقی و روحی می باشد و آن را در ذهن خود تکرار نکنیم.

دوم این که تا زمانی که خود همسرمان نخواهد؛ به دنبال حل مشکل همسرمان و تغییر آن نباشیم. زیرا این نقص اخلاقی همسرمان طی سال ها در او شکل گرفته و جزئی از شخصیت او شده است. بهبود این مشکل نیز با صبر و گذشت زمان صورت می گیرد؛ اما شاید نتواند و یا نخواهد آن عیب را برطرف کند.

پس با خود بگویید من این 20 درصد مشکل روحی و اخلاقی همسرم را به خاطر آن 80 درصد خوبی اش می پذیرم. دیگر مردان و زنان هم چنین مشکلی را دارند و اگر من با آن ها ازدواج می کردم به این مشکل بر می خوردم.

و سوم این که تلاش کنیم تا خوبی های همسرمان را ببینیم (به اصطلاح نیمه پر لیوان را ببینیم) و برخلاف بدی ها، آن خوبی ها را دائم در ذهنمان تکرار کنیم.

خداوند در قرآن کریم می فرمایند: «وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ فَإِنْ کَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَی أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَیَجْعَلَ اللَّهُ فِیهِ خَیْرًا کَثِیرًا» (5): با همسران خود به طور شایسته (در گفتار و کردار) معاشرت نمایید و اگر از آنان به دلایلی بدتان آمد، (شتاب نکنید و زود تصمیم به جدایی نگیرید) زیرا چه بسا از چیزی بدتان بیاید، اما خداوند خیر و منافع فراوانی را در آن قرار داده باشد.

به امید که تمام زن و شوهرهای مسلمان، شیوه های مناسب رفتاری و برخورد مناسب با همسر را بیاموزند و بر اساس میل و علاقه آن ها در چارچوب قوانین شرع زندگی خود را تنظیم کنند.

پی نوشت ها:

1. کافی، ج۴، ص۱۲.

2. همان، ج6، ص 447.

3. مكارم الاخلاق، ص 218.

4. کافی، ج2، ص120.

5. سوره نساء، آیه 19.