معروف است که سروکله ی جوش ها وقتی پیدا می شود که قرار است به مهمانی بروید و یا سر یک قرار مهم حاضر شوید. وقتی که ناگهان با آکنه روی پوست خودمان مواجه می شویم، باید نقش استرس را هم در نظر بگیریم. استرس در این وضعیت، سطح هورمون های کورتیزول و تستوسترون را افزایش می دهد و درنتیجه بر تولید چربی های بدن نیز تاثیر می گذارد.

آیا شما هم همیشه قبل از فرارسیدن مراسم های مهم یا رویدادهای خاص با جوش های عجیب وغریب روی صورت مواجه می شوید؟ یا این که همیشه بعد از اضافه کاری و تحمل استرس شدید، تشدید خشکی پوست را تجربه می کنید؟ یا حتی در مواقع خستگی و بی حالی، احساس می کنید که چین وچروک های پوستی تان عمیق تر می شوند؟

دکتر لیندا پاپادوپولوس (روان شناس) می گوید که یک دلیل مهم برای این اتفاقات وجود دارد:افکار ما و سلامتی ما با هم مرتبط هستند. اصطلاح سایکودرماتولوژی (psychodermatology) به شاخه علمی نوظهوری اشاره دارد که تعامل های ذهن و بدن را از تمامی جنبه ها در ارتباط با شروع و پیشرفت انواع اختلالات پوستی بررسی می کند.

درواقع، ارتباط های مختلفی بین روان و پوست انسان ها وجود دارد. پوست و سیستم عصبی مرکزی از قسمت مشابهی در دوره رشد جنینی به وجود می آیند. این دو قسمت مهم از بدن حتی هورمون ها، انتقال دهنده های عصبی و گیرنده های مختلفی را با هم به اشتراک می گذارند.

قسمت های انتهایی عصبی در پوست هم دائما با مغز ارتباط دارند و درنتیجه استرس می تواند در عملکرد سیستم ایمنی تداخل ایجاد کند و به قابلیت پوست برای التیام خودش آسیب برساند.

استرس مزمن، یکی از عواملی است که می تواند عملکرد لایه های دفاعی پوست را مختل کند. این لایه ها در حالت عادی باید عناصر مضر را از پوست دور نگه دارند و اجازه ندهند که آب موجود در لایه های سلولی پوست تحلیل برود. بنابراین، وقتی که ناگهان با آکنه روی پوست خودمان مواجه می شویم،

باید نقش استرس را هم در نظر بگیریم. استرس در این وضعیت، سطح هورمون های کورتیزول و تستوسترون را افزایش می دهد و درنتیجه بر تولید چربی های بدن نیز تاثیر می گذارد. این روند، شانس انسداد منافذ پوستی را بیشتر می کند و درنهایت به شکل گیری جوش های آزاردهنده منجر می شود.

برای این که تاثیر وضعیت ذهنی و عاطفی خودتان بر پوست را درک کنید، باید با 5 نکته مهم آشنا شوید:

حواس تان به چرخه های باطل باشد

مطالعات متعددی نشان می دهند که در بعضی از مشکلات و بیماری های پوستی، پتانسیل نهفته ای برای شکل گیری چرخه های باطل وجود دارد. در این موارد، هرچه وضعیت ظاهری پوست بدتر می شود، فرد استرس بیشتری را تجربه می کند، و هرچه با استرس بیشتری مواجه می شود، وضعیت ظاهری پوستش نیز حالت بدتری به خود می گیرد. بنابراین، مداخله های بیرونی با کمک درمان های موضعی کافی نیستند، بلکه باید مداخله های درونی با کمک مدیریت استرس و مراقبت از خود را هم در نظر بگیرید.

به پوست خودتان گوش کنید

یک دفترچه یادداشت بردارید و یکی از صفحات آن را از وسط به دو بخش تقسیم کنید. در یک سمت، تمام مواقعی که مشکلات پوستی تان تشدید می شود را ثبت کنید و در طرف دیگر، اتفاقاتی را که در زندگی روزمره تجربه می کنید (مانند میزان مشغله کاری، احساسات درونی، میزان اضطراب، استرس و…).

با این ترفند، الگوهای احتمالی ای که وضعیت درونی شما را با مشکلات پوستی مرتبط می کنند، پیدا می کنید.

زندگی خودتان را متوقف نکنید

برای برگشتن به زندگی عادی و دلخواه، لازم نیست تا بهبودی کامل وضعیت پوستی تان صبر کنید.

شما نباید اجازه بدهید که پوست تان، زندگی و جهان شما را محدود کند. در واقع، صرف نظر از وضعیت پوست تان باید به زندگی طبیعی ادامه بدهید و تاثیرات ناشی از مشکلات پوستی بر زندگی روزمره را به حداقل برسانید. این روند در درازمدت، استرس شما را به حداقل می رساند.

استراتژی داشته باشید

یکی از سخت ترین مسائل در مقابله با مشکلات پوستی، مجبور بودن فرد به سازگار کردن خودش در مواجهه با تغییرات ظاهری و اصلاح تصویر ذهنی از بدنش است. بنابراین، باید برای عبور از این مسائل، دو نوع استراتژی داشته باشید:

استراتژی کوتاه مدت (مانند شیوه های پنهان کردن مشکلات پوستی با کمک لوازم آرایش یا پیگری درمان های پوستی) و استراتژی بلندمدت (مانند مشارکت در فعالیت های لذت بخش و صحبت کردن با عزیزان درباره احساسات درونی).

شما مساوی با مشکلات پوستی خودتان نیستید

برخلاف دیگر بیماری ها، مشکلات و بیماری های پوستی معمولا قابل مشاهده هستند و در نتیجه فرد بیمار احساس می کند که این مشکلات بر هویت او تاثیر می گذارند. با این حال، هویت هیچ فردی براساس بیماری اش تعیین نمی شود و هیچ فردی مجبور نیست به سوالات دیگران درباره این مشکلات توضیح بدهد.