خداوند انسان را بر اساس فطرت الهی و گرایش به خداشناسی آفرید و دستور به تشکیل خانواده داد، اما به راستی هدف از این دستور چه بود؟

- بهره‌گیری مرد یا زن از ثروت یا قدرت یا زیبایی یکدیگر؟

- نیاز جنسی صرف؟

- یا تداوم یافتن نسل انسان؟

اگر بخواهیم هدف از ایجاد کانون خانواده را دست یافتن به ثروت، جمال و قدرت بدانیم. براساس تجربه، این امور موجب تداوم یافتن و استحکام خانواده نخواهد بود. نیاز جنسی نیز می‌تواند علت تامه تشکیل خانواده باشد؛ زیرا تحقیقات نشان داده هر چه سن بیشتر شود و این نیاز رو به ضعف برود، زندگی خانوادگی استحکام بیشتری می‌یابد. از طرفی، نمی‌توان تداوم نسل را اصل و پایه تشکیل خانواده دانست.

البته ازدواج‌هایی که برای رفع نیاز جنسی و فرزندار شدن صورت می‌گیرد، دوام بیشتری دارد تا ازدواج‌هایی که به انگیزه سال، مقام، قدرت و زیبایی است.

هدف از تشکیل خانواده، آن است که محیط پر از صفای آن، تجلی‌گاه، مودّت و رحمت زن و مرد به یکدیگر و وسیله‌ای جهت سکون و آرامش زوجین باشد.

خداوند رحمان در این باره می فرماید:« و از نشانه‌های [قدرت و ربوبیت] او این است که برای شما از جنس خودتان همسرانی آفرید تا در کنارشان آرامش یابید و در میان شما دوستی و مهربانی قرار داد. یقیناً در این [کار شگفت‌انگیز] نشانه‌هایی است برای مردمی که می اندیشند.» (سوره روم/ آیه 21)

اسلام برای ازدواج اهمیت زیادی قائل شده، در انتخاب همسر با ایمان، با اخلاق و اصیل تأکید کرده، این کانون مهم را بدون برنامه ریزی رها نکرده و در مورد کوچک ترین مسائل، راهی را نشان داده است تا ارکان خانواده استحکام یابد و فرزند صالح در آن پرورش پیدا کند؛ زیرا خانواده اساسی ترین عامل، جهت شکل گیری شخصیت آدمی است و والدین مهم ترین نقش را در پرورش و رشد شخصیت کودک بر عهده دارند.

در خانواده دینی، کودک یا مجموعه آداب اسلامی و اجتماعی، محبت، آرامش، ایمان، مسئولیت، تعاون و همکاری، مفهوم دوستی، تعهد و... آشنا می‌شود و از صفات غیراخلاقی پرهیز می‌کند، تا در پیشبرد جامعه به سمت رشد، نقش مهمی ایفا کند؛ زیرا هر چه خانواده به دین و دینداری نزدیک تر باشد، اجتماع نیز رو به اصلاح خواهد رفت و اگر فساد در آن رخنه کند، جامعه نیز به فساد کشیده می شود.