خداوند در آیه ۲۶۵ سوره مبارکه بقره فرموده است: انفاق خود را با منت و تحقیر و آزار باطل نسازید، مانند کسی که مال خود را برای تظاهر انفاق می کند و به خدا و قیامت هم ایمان ندارد.

آن گاه برای آن چنین مثال می آورد: قطعه ی سنگی را در نظر بگیرید که قشر نازکی از خاک روی آن را پوشانده باشد و بذرهایی در این خاک افشانده شود و در معرض هوای آزاد وتابش آفتاب قرار گیرد، و سپس باران پربرکتی بر آن ببارد. مسلم است که این باران نتیجه ای جز شستن آن قشر خاک و بذرها ندارد، زیرا چنین شرایطی برای بذر مناسب نیست. انفاقی که با نیت آلوده به ریا و منت گذاشتن انجام گرفته، به آن قشر خاک تشبیه شده است که بارانی که سر سبزی می آفریند، در مورد آن نتیجه ی عکس می دهد.

در ضمن این آیه نشان می دهد که عمل ریاکار با عمل کافر مساوی است، زیرا هر دوی آن ها در پی غیر خدا هستند. از این رو در احادیث گفته اند: " ریا شرک خفی است."