این روزها معصیت ذهنی پیچیده ای گریبانگیر برخی از جوانان شده است، ویروس عجیبی به نام زنای ذهنی.زنای ذهنی بیماری خاموشی است که فرد را به امور جنسی و برقراری رابطه جنسی با نامحرم وا می دارد اما نظر شرع در رابطه با زنای ذهنی چیست؟

دوستی از خاطرات خوابگاهش می گفت که حدود چهارسال با سه نفر هم خوابگاهی بودیم..در خوابگاه دوستی داشتیم که اکثر اوقات شبها هنگام خواب نگاهش را به یک جا معطوف  میکرد  و پلک نمی زد.انگار یادخاطره ای می افتاد  یا در حال فکر کردن به کسی بود. این کارِ یک شب و دو شبش نبود. یک روز به شوخی از او پرسیدم عاشق شدی رفت؟!  - گفت عاشق؟! چطور مگه ؟ - گفتم خب خیلی میری تو فکر! به کی فکر میکنی انقدر؟! – گفت: مگه حتما باید عاشق باشم! من وقتی میخوابم یا وقتی که تنها می شود یک موسیقی ملایم میذارم و یک نفر جنس مخالف را که او را دیدم و از او خوشم آمده در ذهنم هر جور که بخواهم تصور میکنم و ....! اینطوری هم از لحاظ ذهنی ارضا می شوم و هم گناه نکرده ام چون نه نیت عمل به این کار را دارم و نه این کار را در عمل انجام می دهم... به راستی زنای ذهنی گناه نیست؟ شرع در این باره چه نظری دارد ؟ آیا فکر کردن به یک عمل گناه غیر شرعی گناه است یا خیر؟

این روزها معصیت ذهنی پیچیده ای گریبانگیر برخی از جوانان شده است، ویروس عجیبی به نام زنای ذهنی. زنای ذهنی بیماری خاموشی است که فرد را به امور جنسی و برقراری رابطه جنسی با نامحرم وا می دارد و خود این عامل علاوه بر نابود کردن روح و جسم زندگی ها را نابود خواهد کرد. متاسفانه مساله ای که غرب به آن مبتلا است تجاوز جنسی است و سبک زندگی اسلامی دچار زنای فکری شده است که از نظر شرعی فکر کردن به گناه  چه اختیاری و چه از روی عمد گناه نیست ولی فکر به گناه مقدمه ای برای شروع گناه خواهد بود و انسان با فکر کردن به گناه باید به طریقی خود را ارضا کند که یا مجبور به خودارضایی میشود و یا زنا را در عمل محقق می کند همانطور که حضرت على(علیه السلام) فرمود:«من کثر فکره فى المعاصى دعته إلیها؛ کسى که در مورد گناهان زیاد فکر کند، گناهان او را به سوى خود مى کشند.»

نیز فرمود: «خوض النّاس فى شى‏ءٍ مقدّمه الکائن؛  فرو رفتن و تفکّر در مورد چیزى، سرآغاز وجود و پیدایش آن چیز است».

از این رو، حضرت مسیح به پیروان خود فرمود: «موسى بن عمران به شما دستور داد، زنا نکنید؛ اما من به شما سفارش مى کنم، فکر زنا را هم نکنید؛ زیرا کسى که به زنا بیندیشد، مانند کسى است که در اتاق زیبا و رنگ آمیزى شده‏اى، آتش روشن کند. در این صورت، هر چند ممکن است خانه در آتش نسوزد؛ لکن دست کم دود، آن را سیاه و خراب مى کند».

آیا فکر کردن به گناه فقط مختص به زنا است؟ آیا اگر کسی به چیزی غیر از زنا هم فکر کند مرتکب گناه نشده است؟

فکر کردن به گناه گاهی پیامد علمی و عملی ندارد و تنها در عالم ذهن و خیال اتفاق می افتد مانند فکر کردن به زنا که  مسلما از نظر عقلی و شرعی کسی که به زنا فکر میکند در حالی که آن را در واقع انجام نداده است و قصد عمل به آن را هم ندارد ، گناه نکرده است هر چند که نمی توان منکر این قضیه شد که خود فکر کردن به زنا هم پیامدهای مخربی در روح و جسم انسان خواهد داشت اما صورت دوم فکر کردن به گناه هنگامی است که گناه آثار علمی و عملی داشته باشدکه در این صورت نمی توان منکر این بود که فکر کردن به آن گناه ، گناه نیست به عنوان مثال حسد از جمله بزرگترین گناهانی است که روی زمین واقع شده است. همانطور که گفته شد در برخی از روایات آمده است که هر مومنی قصد گناهی را بکند تا زمانی که آن را به جا نیاورد چیزی بر او نیست اما حسد و امثالهم از جمله گناهانی است که با نیت شکل میگیرد لذا تمام گناهانی که جای آنها  قلب است و از سنخ گناهان فکری است و در عالم خارج عینیت پیدا نمی کنند همچون ریا، کینه ورزی و مانند اینها از مورد روایت عفو می شوند و فکر کردن به چنین گناهانی گناه محسوب می شود.

در پایان باید خاطر نشان کردن که درست است که فکر کردن به گناهانی که از اعضا و جوارح سر می زنند همچون زنای ذهنی گناه نیست اما محال است کسی به تخیلات شهوانی دست بزند و از لحاظ روحی خود را ارضا کند بدون آنکه از نظر جسمی ارضا شود  اما برای کنترل زنای ذهنی هم راه حل هایی وجود دارد و می توان آن را با خدا محوری، خواندن قران ، پر کردن اوقات فراغت و ... کنترل کرد و جلوی افکار شیطانی و شهوانی را گرفت؛  هر چند که مقابله با افکار شیطانی برای یک جوان مجردی که در آستانه ازدواج است بسیار دشوار خواهد بود اما با استقامت و تمرین می توان با قوه ی تخیل مقابله کرد و با توکل بر خدا بر مشکلات زندگی _چه روحی و چه جسمی_ پیروز شود.