ورود عاشقانه به ماه شعبان
ماه شعبان در ملکیّت رسول
به راستی چه سرّی است در این جمله امام علی (علیه السلام) که فرمود: شَهرُ رَمَضَان شَهرُ اللهِ وَ شَعبَان شَهرُ رَسُولِ اللهِ وَ رَجَب شَهرِى؛ رمضان ماه خدا و شعبان ماه رسول خدا و رجب ماه من است. (شرح فروع کافی ج 4، ص 14) سِرّ نیست؛ اسراری هست! خدایا از قرآنت مدد می گیرم که فرمودی: وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمین؛ و تو را جز رحمتى براى جهانیان نفرستادیم. (أنبیاء؛ 107) اینجاست که می فهیم با پیامبرت، رحمت را به پهنای مخلوقات گستردی و او را خزانه دار سفره مهربانیت قرار دادی. گویا باید ابتدا دستم را در دست علی (علیه السلام) بنهم تا مرا را به پیامبرت بسپارد و ایشان، تا تو (رمضان) رهنمونم شود. مسأله، رسیدن به معبود است!
زرنگ باش
حال که این سه ماه متوالی، رمز رسیدن به خانه دوست و ماه مبارک رمضان است، فرصت های باقی مانده غنیمتی است که قیمتی برای آن نمی توان قرار داد، و این هم شعبه ای از مفهوم کلام امیر بیان و مؤمنان، حضرت علی (علیه السلام) است که فرمودند: بَقِیَّةُ عُمرِ المُؤمِنِ لا قیمَةَ لَها، یُدرِكُ بِها ما قَد فاتَ، و یُحیی ما مَاتَ؛ باقیمانده عمر مؤمن، قیمت ناپذیر است، به وسیله آن، گذشته را جبران مى كند و آنچه را مُرده است زنده مى گرداند. (الدعوات: 122؛ 298) ایشان هشدار می دهند که: أشَدُّ الغُصَصِ فَوتُ الفُرَص؛ سخت ترین اندوه ها، از دست رفتن فرصتهاست. (غرر الحكم : 3215) و چه فرصتی بالاتر از این روزها و ساعاتی که همچون ابر می گذرند...
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید