گردنه حیران

گردنه حیران در مسیر راه ارتباطی آستارا - اردبیل قرار دارد. این گردنه، از یک طرف به کوه‌های پوشیده از جنگل‌های انبوه‌ و از طرف دیگر به دره‌ای مشرف است که از میان آن رود «آقچای» عبور می‌کند که مرز میان ایران و کشور آذربایجان است.

این گردنه در بیشتر زمان ها در زیر پوششی از مه قرار دارد و از نظر طبیعی دره‌ها و کوهپایه‌های آن، پوشیده از گل‌ها و گیاهان جنگلی و مرتعی است. 

جاده عباس آباد – کلاردشت

به احتمال زیاد از میان جنگل بسیار زیبای عباس آباد گذشته اید. جاده ای بسیار سرسبز و زیبا با درختان کهنسال و رستوران ها و سفره خانه های متعدد که در طول مسیر عباس آباد به کلاردشت قرار گرفته اند. این جنگل به اندازه ای زیبا است که اگر هر روز هم از آن عبور کنید، باز چشم اندازهای آن نگاهتان را پر می کند و باز هم مجذوب زیبایی هایش می شوید.

جاده اسالم به خلخال

جاده ۷۰ کیلومتری اسالم به خلخال با داشتن ارتفاع 3300 متری از سطح دریا یکی از محورهای سخت گذر ایران به شمار می رود ولی هرقدر این جاده خطرناک است به همان اندازه مانند بهشت زیباست. چشم انداز ییلاق های اطراف جاده و کلبه های چوبی روستاییان به اضافه درختان بلند و انبوه که سایه شان جاده کوهستانی را در بعضی نقاط تاریک می کند، برای گردشگرانی که از این جاده عبور می کنند، خیره کننده است. یکی از زیباییهای منحصربه فرد این جاده مه غلیظی است که دره ها را سفیدپوش کرده و در بعضی نقاط تا روی جاده پایین می آید. بیشتر گردشگران این مسیر معتقدند احساس می کنند به مسیر دیگری قدم گذاشته اند.

جاده شهداد -نهبندان

زیباترین جاده کویری ایران، جاده شهداد به نهبندان است. سالانه بر شمار گردشگرانی که برای دیدن کویر زیبای شهداد و کلوت های خیال انگیز آن به این جاده می آیند، افزوده می‌شود. گذر جاده از میان بزرگترین عارضه‌های فرسایش بادی جهان معروف به «کلوت‌های شهداد» که گردشگران از آن به عنوان قصرهای «جن و پری» نام برده‌اند، از ویژگی های منحصر به فرد این جاده است. از سوی دیگر برآمدن خورشید از شرق و تابیدن آفتاب بر شن‌های طلایی کویر و تماشای غروب بی‌آنکه مانعی از چشمانت حتی ثانیه‌ای از پشت کوه رفتن خورشید را بگیرد و نشستن ستاره‌های پرشمار بر صفحه آسمان کویر، از این جاده تصویری رویایی ساخته است.

هجیج ـ اورامانات

اگر جاده پاوه تا «هجیج» را تا انتها بروید، با مناظر بكر و بدیعی از رودخانه پرآب سیروان، آبشارها و چشمه‌های گوناگون روبه‌رو می‌شوید. عرض كم، ریزش هر از گاه كوه، شیب تند و پیچ و خم های خطرناک و طرح هندسی عجیب این جاده نیز هیجانی به یاد ماندنی را برای گردشگران رقم می‌زند. در برخی نقاط جاده، باغ‌های سرسبز و در نقاط مرتفع چند‌متر برف، تنوع آب و هوایی بی‌مانند این جاده هستند.

جاده شهرکرد - ایذه

این مسیر در فصل بهار فوق العاده زیباست و استان خوزستان را به استان چهارمحال و بختیاری وصل می کند . جاده ای که مهد تمدن های کهن ایرانی بوده است. البته این جاده در زمستان بسیار برفگیر و سرد است.  مسیر این جاده مملو از جنگل های بلوط است و در فصل بهار و تابستان بسیار سرسبز و زیباست. سد زیبای کارون 3 نیز در امتداد این مسیر قرار دارد.

نوار مرزی ارس - جلفا

یکی دیگر از جاده های زیبای ایران در شمال غربی ایران و در امتداد رود ارس قرار دارد. این جاده که به موازات ارس از منطقه ارسباران شروع و در جلفا تمام می شود، زیبایی های بسیاری در خود دارد. در طول مسیر این جاده، از یک طرف جنگل ها و کوه های سرسبز را می توانید مشاهده کنید و از طرف دیگر، رود ارس و خانه های روستایی و البته خالی از سکنه  کشور همسایه را می بینید. جاده های آن طرف که برای کشورهای ارمنستان و منطقه مستقل نخجوان هستند را می توانید بسیار آسان ببینید و تنها فاصله با آنها، یک رود است.

جاده چابهار- بریس

در فاصله ۵۵ کیلومتری چابهار یک بندر ماهیگیری به نام بندر بریس قرار دارد که اگر بخواهید از چابهار به این بندر بروید از جاده ای ساحلی و بسیار زیبا خواهید گذشت. در ابتدای این مسیر، صخره هایی را می بینید که بر اثر فرسایش سوراخهایی در آنها ایجاد شده و هنگاهی که موج دریا به آنها می رسد پدیده خیره کننده ای به نام موج افشان شکل می گیرد. یعنی آب با شدت از داخل حفره ها به سمت آسمان پرتاب می شود و منظره ای شگفت انگیز می سازد. کمی که پیش بروید در فاصله ۱۵ کیلومتری به تالاب لیپار می رسید، محلی که آبهای سرگردان حاصل از بارندگی تالابی وسیع با آب قرمز رنگ می سازند و می توانید از تماشای لک لکها و مرغهای ماهی خوار لذت ببرید. کوه های مینیاتوری که به نام کوههای مریخی هم شهرت دارند یکی دیگر از جاذبه های فوق العاده در این جاده ساحلی است.

جاده بکر شاهرود به گرگان (توسکستان)

جاده شاهرود - گرگان جاده ای بکر و کم تردد، با منظره هایی مسحور کننده است. در مسیر این جاده مناظری است که قابل وصف نیست.این جاده مسیری پرپیچ و خم را طی می کند تا این که به بالا ترین نقطه خود ،یعنی منطقه «جهان نما» برسد. هرچند این جاده پیچ هایی دارد که هر راننده ای را اولین بار دچار ترس می کند، اما مناظر دلکش و هوای مطبوع آن، نسیمی از بهشت را می نوازد. 

هرچه جاده از میان جنگل توسکستان به سمت بالا می رود، درختان تنک تر می شوند، به گونه ای که وقتی به جهان نما می رسیم، پوشش گیاهی تغییر چشمگیری می کند و درختان توسکا کم کم جای خود را به درختان ارس می دهند. ذکر این نکته خالی از لطف نیست که بدانیم حداقل اختلاف دما از پایین جنگل تا نقطه جهان نما 15 درجه سانتیگراد است.