از همراه بودن با دیگران متنفرم. احساس می‌کنم همیشه حقوقم پایمال می‌شود و هیچ وقت نتوانستم آنچه را که واقعاً مورد خواستم است به دیگران منتقل کنم. همیشه فکر می‌کنم دارم به تقاضا و خواست دیگران زندگی می‌کنم و هیچ گاه حتی جرئت نکردم نظر موافقم را در جمعی مطرح کنم. همیشه از اینکه از خودم و خانواده‌ام حرفی بزنم، شرمندگی داشته‌ام و احساس می‌کنم دیگران حوصله شنیدن حرف‌های مرا ندارند.

ابراز وجود یکی از مهارت‌های زندگی است که با لجبازی و خودخواهی و غرور متفاوت است. افرادی که مهارت ابراز وجود را خوب فرا گرفته‌اند می‌دانند که در کنار شناخت و پذیرش حقوق و نیازهای دیگران لازم است تا به خواسته‌ها و حقوق خود نیز توجه کنیم و با یک سنجش منطقی یکی را بر دیگری ترجیح دهیم و یا حتی در مواردی به هر دو آنها رسیدگی کنیم. یا بهتر است بگوییم میزان توجه به حقوق خود را برابر با میزان توجه به حقوق دیگران بدانیم.

 شخص دارای مهارت ابراز وجود بدون دلایل و مستندات واقعی خود را فدای آداب و رسوم بی پایه نمی‌کند و صرفاً جهت رضایت و پسند دیگران قدم برنمی دارد. شخصی که ابراز وجود را یاد می‌گیرد بدون ترس و اضطراب از حق خود دفاع نموده، عواطف خود را بیان می‌کند و به حضور با دیگران مأنوس می‌شود و بیشتر تلاش می‌کند تا به علایق دوستانش توجه نماید.

فراموش نکنید که احترام شما در هر موقعیتی باید حفظ شود، در عین اینکه ممکن است از دیگران تقاضا کنید و آنها به شما بگویند "نه".

این مهارت زمانی شکل می‌گیرد که کودک احساس کند کسی هست تا او را بشنود و به گفته‌هایش واکنش نشان دهد. زمانی که کودک تلاش می‌کند تا با خط خطی کردن، آثاری از خود به جای بگذارد یا قصد دارد به شما اثبات کند که می‌تواند مستقل عمل کند و خود غذایش را بخورد و یا لباسش را بر تن کند - اگر چه لباسهایش چرب و رنگی شد و یا حتی اگر لباسش را پشت و رو به تن کرد- زمان مناسب برای آن است که به او یاد دهید ابراز وجود داشته باشد و حتی زمینه را برای انجام بهتر و راحت‌تر این اعمال توسط او فراهم کنید.

 مثلاً جوراب‌هایی را برایش تهیه کنید که قابلیت انعطاف بیشتری داشته باشد و یا کاغذهای ضخیم و بزرگی را به دیوار نصب کنید که از خط خطی بر روی دیوار لذت ببرد و خلاقیت خود را نشان دهد و یا از قاشق‌هایی استفاده کنید که به اندازه کافی خمیدگی داشته باشد و استفاده را راحت‌تر کند.

انسان‌ها باید یاد بگیرند که به کرامت و ارزش خود پی ببرند.

همه ما باید یاد بگیریم که

ما حق داریم تا حدودی از دیگران متوقع باشیم البته توقعات ما باید در حد توان فرد مقابل باشد.

ما حق داریم درخواست‌های دیگران را بررسی کنیم.

ما حق داریم درخواست‌های ناروای دیگران را رد کنیم.

ما حق داریم اشتباه کنیم و از دیگران درس بگیریم.

شخصی که ابراز وجود را یاد می‌گیرد بدون ترس و اضطراب از حق خود دفاع نموده، عواطف خود را بیان می‌کند و به حضور با دیگران مأنوس می‌شود و بیشتر تلاش می‌کند تا به علایق دوستانش توجه نماید.

برای تقویت ابراز وجود می‌توانید این مهارت را بارها و بارها در خود تصور کنید. و در موقعیت‌های مختلف و شبیه سازی شده واکنش‌هایی را مبنی بر ابراز وجود در خود ایجاد نموده و به عنوان تمرین تکرارش کنیم. ابراز وجود با خشمگین شدن و پرخاشگری متفاوت است. این مهارت در لحن کلام خود حاوی احترام به شخصیت طرف مقابل همراه با اهمیت وجودی خود است.

 هیچ نیازی نیست در لحن خود به مخاطب خود حمله کنیم و او را زیر سؤال ببریم تنها با کلماتی محکم و قاطع دلیل رد یا قبول پیشنهادی را بیان کنید. در این مواقع حالات بدنی استوار و قائم نیز می‌تواند به ما احساس قدرت دهد. پایین انداختن نگاه و یا آرام کردن تُن صدا این قاطعیت را از ما گرفته و به مخاطب القا می‌کند که حرف‌های من خیلی هم جدی نیست.

 نکته مهم و کاربردی دیگر اینکه سعی کنیم شنونده خوبی برای سخنان دیگران باشیم تا منظور و مفهوم کلمات آنها را خوب بفهمیم تا تصمیم صحیح برای خود اتخاذ کنیم. تصمیمی که بر مبنای اطلاعات ناقص و دریافتی‌های کامل نشده از دیگران باشد ممکن است قاطعیت ما را زیر سؤال ببرد و در آخر توصیه می‌کنیم که لازم است به عنوان یک فرد علاقمند به خود و جهت اثبات وجود خود زندگی هدفمندی داشته باشیم و برنامه‌های مدونی را پی گیری کنیم.

فراموش نکنید که احترام شما در هر موقعیتی باید حفظ شود، در عین اینکه ممکن است از دیگران تقاضا کنید و آنها به شما بگویند "نه". می‌توانید مسائل را با دیگران مباحثه کنید و دلایل روشن کننده بیاورید و تا زمانی که به حقوق دیگران تعرض نکنید حق ادای خواسته‌های منطقی را دارید.

فهیمه کهتری