در تحقیقی که در دانشگاه کلـورادو انـجام گـرفت، مشخص شـد که افراد می‌توانند توانایی سرکوب خاطرات احسـاسی را در خـود ایجاد کنند. ایـن تحقـیق فـعالیـت مـغز را در افراد تحـت آزمـایش کـه برای سرکوب خاطرات مربوط بـه تصـاویر منـفی تعلیم دیده بودند، می‌سنجید و دو مکـانیـزم را در قسـمت جلـو مـغز نشـان داد. ایـن تحقـیـق می‌تواند بـه متخصصین بـالینـی کـمک کنـد روش‌های درمانی جدیدی برای آنها که قادر به سرکوب

 خاطرات ناراحت کننده خود نیستند و با بیماری‌های اختلالات استرس، ترس مفرط، افسردگی، اضطراب، و سندرم وسواس در ارتباط است، ابداع کنند.

محقق این تحقیق می‌گوید، "ما در این تحقیق نشان می‌دهیم که افراد می‌توانند با تمرین برخی خاطرات خود را در یک زمان خاص سرکوب کنند. ما تصور می‌کنیم به مکانیزم های عصبی آن دست یافته‌ایم و امیدواریم که این یافته‌های جدید و تحقیقات آتی، به رویکردهای درمانی-دارویی جدیدی در درمان انواع مختلفی از اختلالات احساسی ختم شود."

"طی مرحله تمرینی این تحقیق، از شرکت کننده‌ها خواسته شد 40 جفت مختلف تصویر را به ذهن بسپارند که هر جفت از یک صورت انسانی و یک تصویر اخلال گر مثل یک تصادف اتومبیل، یک سرباز زخمی، یک صحنه قتل وحشیانه، یا صندلی الکتریکی ساخته شده بود."

بعد از به خاطر سپاری هر جفت، از شرکت کننده‌ها خواسته می‌شد به طریقی خاص به عکسها نگاه کنند و از آنها MRI گرفته می‌شد. او می‌گوید، "فقط تصاویر صورت‌های انسانی به آنها نشان داده می‌شد و این خودشان بودند که می‌توانستند تصمیم بگیرند به تصویر اخلال گر فکر کنند یا نکنند."

"اسکن‌های مغزی گرفته شده طی این تحقیق نشان دهنده هماهنگی سرکوب حافظه‌ای بود که در قشر جلویی مغز ایجاد می‌شود. تیم تحقیق کشف کرده است که دو قسمت خاص از قشر جلویی مغز، هیپوکامپ و آمیگدالا، که در یادآوری‌های تصویری رمزگذازی حافظه و بازیابی، و بازده احساسی دخیل هستند، در کنار هم برای سرکوبی خاطرات کار می‌کنند. این نتایج نشان می‌دهد که سرکوبی خاطرات، حداقل در افراد غیر-روانپزشکی، تحت کنترل بخش جلویی مغز، اتفاق می افتد." این تحقیق نشان داده است که شرکت کننده‌ها روی خاطرات احساسی خود خوب تسلط داشته‌اند. و با بستن یک قسمت خاص از آن خاطرات، کاملاً می‌توانستند پروسه بازیابی برخی خاطرات خاص را متوقف کنند. محققان تصور می‌کنند که سرکوب کردن خاطرات می‌تواند یک ویژگی کاملاً مثبت باشد.

خاطرنشان می‌کنند که، "مشخص نیست که یک خاطره احساسی بسیار آسیب زا مثل یک تصاوف شدید، تا چه حد خود را در مغز انسان نشان می‌دهد. مواردی هم وجود دارد که ممکن است فرد برای سرکوب کردن یک خاطره خاص، نیاز به هزاران بار تمرین دارد."

"بحث خاطرات سرکوفته که روانشناس معروف دکتر سیگموند فروید نیز روی آن کار کرده است، بحثی بسیار جدال انگیز است. امروزه بحث زیادی در این مورد وجود دارد که آیا می‌توان خاطرات سرکوفته را برای خاطرات خنثی شده استفاده کنیم یا نه."

"تصور می‌کنم که مهمترین مسئله دراین زمینه این است که افراد مکانیزم های عصبی مشخصی دارند که به دانشمندان این امکان را می‌دهد رویکردهای درمانی-دارویی جدیدی برای آندسته از افرادیکه از احتلالات احساسی رنج می‌برند، کشف کنند."