رابطه مشترک هم یک موجود زنده است و به همین خاطر به رابطه مشترک «زندگی» می گویند و همانند جانداران ممکن است دچار بی روحی و بیماری شود که این مسئله طبیعی است، به جرأت می‌توان گفت اگر در رابطه زوجی هیچ اصطکاکی وجود نداشته باشد احتمالاً یا زندگی‌شان راکد شده و یا کلاً از بین رفته است. چرا که نمی‌شود با یک انسان زیر یک سقف زندگی کنیم اما دچار اختلاف نشویم، اما می‌شود کاری کنیم که هنگام اختلاف نظر و دعوا، به جای شکستن ظرف و ظروف به حل مسئله بپردازیم و بعد از آن دوباره به یکدیگر نزدیک شویم.

این رابطه زنده است.

زمانی که عقد ازدواج بین دو نفر منعقد می‌شود، می گویند ما با همدیگر «زندگی» را شروع کردیم، منظور زوجین از زندگی این است که این‌ها در کنار هم اهداف مشترکی را دنبال خواهند کرد که در اصطلاح می گوییم «زندگی مشترک»، یا می‌توانیم بگوییم زنده کردن اهداف مشترک و تفاوت‌های فی ما بین. یکی از خصوصیات مهم موجودات زنده ایجاد تغییر و تحول در جسم و روحشان است و با گذشت زمان تغییرات فراوانی در جسمشان پدید می‌آید، گاهی مریض می‌شوند و گاهی سرحال و سرخوش‌اند، همچنین گذشت زمان و تغییرات سن، در جسمشان تحول ایجاد می‌کند و باید با جسم جدید سازگار شوند مثلاً یک پیرمرد ۸۰ ساله نباید رفتار یک جوان ۳۰ ساله را داشته باشد چون در صورت تقلید رفتارهای شخص جوان، جسمش آسیب می‌بیند لذا باید از جسم خود بیشتر مراقبت کند. همان طور که گفتیم رابطه مشترک نیز یک موجود زنده است. بنابراین وجود اختلافات در زندگی مشترک طبیعی است و در مواردی باعث رشد و پیشرفت نیز می‌شود، اما آنچه که مهم است این است که راه‌های بیان عقاید و صحبت کردن را یاد بگیریم و الا اختلافات کوچک که نمک زندگی تلقی می‌شوند، نمک روی زخم خواهند شد و جز سوزش هیچ مزه‌ای نخواهند داشت، در واقع هر دعوایی به معنی پایان زندگی مشترک و نفرت زوجین از یکدیگر نیست مگر این که راه صحیح دعوا را بلد نباشیم.

روش‌های صحیح دعوا با همسر

پای دیگران را وسط نکشید:

یکی از عوامل مهم ریشه دار شدن دعواهای زوجین دخالت دادن اشخاص دیگر در دعواست که این مسئله خودش به دو صورت نمود پیدا می‌کند:

صورت اول: اینکه دعوای موجود بین خود را به خانواده‌ها یا اشخاص دیگر نسبت دهیم مثلاً بیشتر خانم‌ها در دعوا می گویند این حرف، حرف خودت نیست حتماً مادرت چنین حرفی زده است یا خواهر و یا هر فرد دیگر ... یا این که بعضی از مردان شروع به توهین و اهانت به خانواده همسر می‌کنند مثلاً به خانم می گویند این که شما حرف متوجه نمی‌شوی و منطقی نیستی تقصیر خودت نیست چرا که مادر یا پدرت هم همین طور هستند یا مثلاً برادرت نیز فلان ویژگی اخلاقی را دارد. طرح چنین مسائلی ممکن است مثل پاشیدن بنزین روی جرقه‌های آتش باشد که در کوتاه‌ترین زمان ممکن جرقه‌های ضعیف را که یک بچه هم می‌توانست خاموش کند، به آتش مهیب و خانمان سوز تبدیل می‌کند که آتشنشان های ماهر هم نمی‌توانند خاموشش کنند.

صورت دوم: گاهی اوقات دخالت عملی انجام می‌گیرد، یعنی انتقال مباحث محرمانه خانواده (زوجین) به اشخاص دیگر. حتی اگر این اشخاص پدر ومادر زوجین باشند باز هم انتقال مباحث به آن‌ها کار درستی نیست چرا که دعوت این اشخاص برای قضاوت و پا در میانی، فقط آتش دعوا را شعله ور می‌کند چون این افراد ذی نفع هستند و غالباً قضاوتشان بی طرفانه نخواهد بود. بنا براین زوجین باید بدانند که مسئله پیش آمده، فقط به خودشان مربوط می‌شود و هر اخلاق بدی داشته باشند مربوط به خودشان است نه خانواده‌شان، و باید با همدیگر گفت وگو و مسئله را حل کنند یا به اشخاص متخصص و مشاور مراجعه کنند.

گروکشی نکنید:

ممکن است زوجین از همدیگر خواسته‌ای داشته باشند و این مسئله باعث ایجاد تشنج در رابطه‌شان شود، اصل داشتن چنین خواسته‌هایی طبیعی است، اما آنچه مهم است نحوه بیان خواسته است. بعضی جملات به هیچ وجه برای جامه عمل پوشاندن به خواسته‌ها مناسب نیستند مثل این که شما همسر را مخیر کنید بین «ادامه زندگی یا قبول خواسته»، چرا که در این صورت همسر شما نسبت به زندگی مشترک دید منفی پیدا می‌کند و با خود می‌گوید: آیا یک اختلاف کوچک، هم وزن قوام زندگی ماست؟! به عبارتی دیگر می‌گوید ارزش زندگی مشترک به اندازه همین مشکل کوچک است و قطعاً در مشکلات بزرگ من با شکست مواجه خواهم شد. لذا زوجین در دعواهای پیش آمده، به هیچ وجه نباید پای اصل زندگی را به میان بکشند بلکه بر عکس قبل از بیان خواسته باید به اهمیت زندگی اشاره کنند مثلاً بگویند من به پیوند مقدسمان احترام می‌گذارم و تا زمانی که جان در بدن دارم به زندگی‌ام عاشقانه جان خواهم بخشید و این خواسته من در راستای قوام و بهتر شدن زندگی است.

مراقب کلماتتان باشید:

استفاده از بعضی کلمات در حین دعوا ممنوع است؛ این کلمات عبارت است از هیچ وقت، همیشه، هرگز و... به عبارتی از به کارگیری الفاظ منفی که کل زندگی را هدف قرار می‌دهد، باید خودداری کرد مثلاً این جملات: هیچ وقت تو شوهر خوبی برایم نبودی، هیچ وقت مرا دوست نداشتی، همیشه فحاشی می‌کنی، هرگز به خانواده من احترام نگذاشتی و هیچ خیری از تو ندیدم.

از مقایسه کردن بپرهیزید:

یادمان باشد یک دعوای کوچک انتهای زندگی مشترک نیست و نباید خطوط قرمز شکسته شود، یکی از خطوط قرمز مقایسه همسر با دیگران است، گاهی اوقات طرفین شروع می‌کنند به تعریف و تمجید از دیگران و طعنه زدن به همدیگر، که این مسئله ممکن است دلشکستگی عمیقی بین زوجین ایجاد کند که التیامش مدت‌ها طول بکشد.

از درد دل با نامحرم بپرهیزید:

از بازگو کردن اسرار خانواده و بیان حرف دل به نامحرمان باید خودداری کرد چرا که این مسئله ضربه بزرگی بر پیکره زندگی وارد می‌کند، بعضی اوقات اشخاص قبل از این که از همسر خود جدا شوند شروع به ارتباط با نامحرم می‌کنند و مسائل زندگی خود را با یک شخص اجنبی به اشتراک می‌گذارند که این مسئله تباهی زندگی دنیوی و ویرانی حیات آخرت را به دنبال دارد.

دعوا را کش ندهید:

سعی کنید دعوا را زود تمام کنید و موجب عصبانیت بیش از حد همدیگر نشوید، می‌توان ادامه بحث را به زمانی بهتر و موقعی موکول کرد که حال هر دوی شما مساعد باشد همچنین بعد از دعوا به مباحث و مسائلی که در بحث اتفاق افتاده است نباید فکر کرد و همه انتقادها و بحث‌ها را خیلی سریع از خاطر خود پاک کرد و با یک شاخه گل زیبا و نوازش عاشقانه طراوت از دست رفته را باز پس گرفت.