آیا ازدواج کردی یا ازدواج نکردی؟ این سؤالی است که این روزها در حال افزایش است. سپس شکی در آن نیست، که به‌طور متوسط سن ازدواج در تمام دوران بالا است.
برای یک دقیقه، اجازه دهید یک گام به گذشته برگردیم. معمول بود که افراد جوان در دوره سنی 20 سالگی‌شان ازدواج می‌کردند. خصوصاً دخترها به‌محض آن‌که دوره نوجوانی‌شان به اتمام می‌رسید نامزد می‌کردند. سریع به عصر حاضر پیش می‌آییم، که در آن مردان و زنان به‌طور یکسان بیشتر در مورد توسعه فعالیت‌های خود و موفق بودن در واقع پیش از تصمیم‌گیری برای تشکیل خانواده نگران هستند. به عبارتی بهتر، نیاز به سر و سامان گرفتن شغلی بیشتر از سر و سامان گرفتن زندگی شخصی مورد توجه قرار می‌گیرد، بنابراین نتیجه، کاهش نرخ ازدواج و افزایش سن ازدواج است.
تغییر سبک زندگی یا به عبارتی ساده‌تر یک مد زودگذر نامیده می‌شود، مردان و زنان جوان زندگی مشترک با شریکشان را به قبول تعهد در ابتدای جوانی‌شان ترجیح می‌دهند. اجازه دهید فقط فرض کنیم این نسل از ازدواج می‌ترسند و بنابراین از آن فاصله می‌گیرند. یک توجیه خوب دیگر این است که افراد حتی در رؤیاها و آرزوهای خود تمایلی به مصالحه و سازش ندارند. در نتیجه، متوسط سن ازدواج به‌طور مدام در حال افزایش است.
در آمریکا تمایل به تأخیر در ازدواج، مدام در حال افزایش است. طبق آمار، در دهه 90 متوسط سن ازدواج برای خانم‌ها 23.9 بوده است در حالی که برای یک مرد 26.1 است، این سن به مدت چند سال تا 2007 به‌طور دقیق افزایش یافت، زمانی که به 26 سالگی برای خانم‌ها و 27 سالگی برای آقایان رسید به عبارتی 2 سال افزایش نسبت به قبل داشت. در سال 2008 افت اندکی داشت، پس از آن افزایش ناگهانی همچنان ادامه داشت. متوسط سن ازدواج در آمریکا هم در آمریکا شمالی و هم جنوبی حدود 27 سالگی برای خانم‌ها و 29 سالگی برای آقایان در نوسان است.
به‌طور کلی، ازدواج، یک اتحاد صمیمی و نزدیک بین دو نفر است و نباید به هیچ کس تحمیل شود. این امر یک اتفاق برای آسایش و انتخابی شخصی است و فرد باید تنها زمانی که احساس می‌کند آماده مسئولیت‌پذیری است، باید وارد این مرحله شود. جدا از همه این‌ها، در اینجا اشاره بر آن چیزی است که آمار در مورد متوسط سن ازدواج می‌گوید.