چگونه رفتارهای نادرست کودکان را اصلاح کنیم اگر کودک شما روی دیوار اتاق نشیمن را خط خطی کرده است، فرستادن او به اتاقش جواب نمی‌دهد. بهتر است یک پارچه مرطوب به او بدهید و بگویید که دیوار را تمیز کند دفعه بعد که فرزندتان شما را عصبانی می‌کند، او را تنبیه نکنید. از روش خاتمه بخشیدن و فراموش کردن از موضوع استفاده کنید که به شما فرصت تنفس و آرام شدن می‌دهد. این روشی مطمئن و راحت است و شامل هیچ نوع تنبیهی نمی‌شود. متخصصان، انواع مختلفی از خاتمه بخشیدن به این گونه موارد را بازگو می‌کنند. روش خاتمه بخشیدن فقط یک راه برای تغییر رفتار است و در مورد بعضی از موارد رفتارهای ناهنجار بهتر از موارد دیگر عمل می‌کند. این روش بیشترین تأثیر را در جلوگیری از رفتارهای غیرقابل قبول دارد و پاداش دادن برای رفتارهای خوب بسیار بهتر از روش خاتمه بخشیدن عمل می‌کند، چیزی که آن‌ها آرزویش را دارند. وقتی دخترتان دارد به خواهر کوچک‌ترش کمک می‌کند نوازش کردن او تاکتیک مناسب‌تری است تا این که وقتی رفتار نامناسبی دارد او را از موضوع دور کنید.

اما هنوز مواقعی وجود دارد که روش خاتمه بخشیدن بسیار خوب عمل می‌کند. در اینجا تکنیک‌های امتحان شده در سنین مختلف را ارائه می‌دهیم:

3 تا 6 سالگی: برای خردسالان کنترل خودشان بسیار سخت است و خیلی سریع اقدام به زدن و هل دادن می‌کنند و حاضر به گوش کردن نیستند. سعی کنید با کلمات ساده احساس کودک دیگر را باز گو کنید و بگویید که چرا هل دادن یا زدن کودکی او را ناراحت می‌کند. همان‌طور که صحبت می‌کنید سر یا پشت او را نوازش کنید. اگر زدن ادامه پیدا کرد، کودکتان را بغل کرده و از آنجا دور کنید. در یک مکان ساکت بنشینید و او را سخت در آغوش بگیرید. او را تا وقتی که احساس کنید آمادگی شرکت در جمع را دارد در آغوش نگه دارید، این روش‌ها در مورد کودکان کم سن و سال‌تر بسیار خوب عمل می‌کند چرا که پدر و مادر از نظر فیزیکی نزدیک کودکشان می‌مانند و هم‌زمان با آن به کودک این فرصت را می‌دهند که در مورد رفتارش فکر کند.

اگر اتاق کودک آشفته باشد، فرستادن او به اتاقش بی‌تأثیر خواهد بود چراکه او خود را با آن وسایل سرگرم خواهد کرد.

5 تا 6 سالگی: پیش دبستانی‌ها شروع به مزه مزه کردن استقلال می‌کنند و عاشق «نه» گفتن هستند، این نه گفتن روشی است برای امتحان کردن محدودیت‌هایشان، برای چنین رفتارهایی استفاده از روش «خاتمه بخشیدن انعکاسی» را پیشنهاد می‌کنیم، ابتدا فرزندتان را از صحنه بدرفتاری دور کنید، سپس از او بخواهید در مورد رفتارش فکر کند، موضوع مورد نظر این است که کودکان را تشویق کنید در مورد قوانینی که شکسته تأمل کند. قانون اصلی چنین روشی این است که برای هر یک سال زندگی، یک دقیقه مهلت بدهید، بنابراین برای یک کودک? ساله، زمان? دقیقه مناسب است و برای یک کودک?? ساله،?? دقیقه فرصت تأمل و خاتمه بخشیدن به موضوع، به‌خوبی عمل می‌کند. وقتی زمان دست کشیدن از موضوع تمام شد با چنین سؤالی که: «آیا حالا آماده هستی اسباب بازی‌هایت را جمع کنی؟» به آن رفتار برگردید. اگر آماده نبود او را در همان موقعیت بگذارید تا وقتی که آماده شود. اگر کودک شما بدون هیچ رودربایستی از رفتن به اتاقش سر باز می‌زند، به او بگویید: «بسیار خوب، من خودم می‌روم زیرا من ناراحت هستم و احتیاج به آرام شدن دارم.»

6 تا 10 سالگی: پیدا کردن یک تکنیک برای فرزندان بزرگ‌تر، بسیار سخت‌تر است. مرحله اول شروع به اخطار دادن به هنگام بدرفتاری است. اگر این بدرفتاری ادامه یافت او را به اتاقش یا سر درسش بفرستید (جایی که بیشتر خاصیت تنبیهی داشته باشد تا تشویقی) وقتی او آنجا است به او اجازه خوردن یا اجازه تلفنی صحبت کردن با دوستانش را هم ندهید. او باید به این زمان به‌عنوان فرصتی برای تأمل کردن در مورد رفتارش بنگرد. این تکنیک در مورد رفتارهایی از قبیل دعوا بین خواهر و برادر یا حتی سر میز شام سرو صدا کردن یا در رفتارهای جمعی، بسیار خوب عمل می‌کند، همچنین فرزندان بزرگ‌تر مهارت بیانی خوبی دارند و به دلایل گوش می‌کنند. روش صحبت کردن در مورد آن «برای آن‌ها به‌خوبی عمل می‌کند» اگر پسر شما پاسخ مادرش را با بی‌ادبی می‌دهد برایش توضیح دهید که او نمی‌تواند این کار را انجام بدهد و اضافه کنید: «بیا برویم قدم بزنیم و در موردش صحبت کنیم.» این به شما فرصت عبور دادن پیامتان (گستاخی و بی‌ادبی کردن مجاز نیست) را می‌دهد، به‌جای فرستادن کودکتان برای نشستن روی صندلی به‌عنوان یک تنبیه، بهتر است او را بغل کرده، صحبت کنید و فاصله فیزیکی‌تان را کاهش دهید.

مراقب باشید که در دور کردن او از مکان ترس از مواردی مثل تاریکی، تنهایی یا... را ایجاد نکنید.

راه‌هایی برای موفقیت در روش دست کشیدن از موضوع

به خاطر داشته باشید که این روش درمان کامل نیست. برای مؤثر بودن باید بدانید که در چه مواقعی این روش بهتر عمل می‌کند.

از این روش عاقلانه استفاده کنید. اگر برای هر بدرفتاری از آن استفاده کنید ممکن است کودک شما تمام روز مجبور به نشستن در هال باشد.

وقتی فرزندتان دوباره به جمع خانواده می‌پیوندد از هیاهو کردن در آن مورد بپرهیزید. (او را بغل نکرده و نبوسید) زیرا این عمل ممکن است چرخه جلب توجه را ایجاد کند که ما می‌خواهیم از آن دوری کنیم.

مراقب لحن کلامتان باشید. دور کردن کودکتان با لحنی عصبانی: «همین است که هست! برو ببینم!»، این روش را به تنبیه تبدیل می‌کند. هدف شما باید بی‌طرف جلوه کند تا فرزندتان بتواند از این زمان برای فکر کردن در مورد چگونه تغییر دادن رفتارش استفاده کند و نه به دنبال تلافی کردن باشد.»

واقع نگر باشید رفتارهای پوچی را که نمی‌توانید انجام دهید طرح نکنید. نگویید: «اگر به این کار خاتمه ندهی تمام روز باید آنجا بمانی.» به هر حال بهتر است در پیدا کردن روش مناسب، خوب تأمل کنید.

تهیه کننده: کهتری