1-ترب به شکل‌های مدور و یا دراز و به رنگ‌های سیاه، سفید و قرمز «تربچه» وجود دارد. ترکیبات آن عبارت است از: آب، مواد قندی، مواد ازته، پروتئین، مواد معدنی، آهن، کلسیم، فسفر، منیزیم، ویتامین‌های A،B1،B2،C،PP و ...

2- طبیعت ترب گرم است.

3- این گیاه به‌عنوان هضم کننده غذا و خارج کننده باد معده با غذا خورده می‌شود.

4- خوردن ترب با نمک و کره قبل از غذا، اشتها آور است.

5- جریان خون را به‌سوی مو می‌کشاند و باعث تقویت پیاز مو می‌شود و از این رو برای تقویت و روییدن مویی که ریخته شده، مفید می‌باشد.

6- اگر عصاره ترب را بر موضعی که موی آن ریخته قرار دهید، دوباره موی آن قسمت می‌رو‌ید.

7- خوردن ترب، رنگ رخسار را باز و نیکو می‌کند.

8- ضماد ترب با عسل برای از بین بردن آثار کبودی زیر چشم، آثار ضربه و جای زخم و کک و مک بسیار مفید است.

9- مرهم ترب برای زخم‌های بد و جوش‌های آبدار مفید است.

10- مالیدن آب ترب بر بدن مانع از گزیدن حشرات می‌شود.

11- ترب سموم جمع شده در کلیه و کبد را دفع می‌کند.

12- نوشیدن آب ترب سیاه به افراد چاق و پرخور و همچنین کسانی که چربی و تخم مرغ می‌خورند و احساس سنگینی می‌کنند، توصیه می‌شود.

13- برای معده‌های تنبل مفید بوده و آن را به کار وامی‌دارد.

14- در جهت رفع بی‌خوابی مؤثر است.

15- در درمان سیاتیک، نقرس، ضعف اعصاب، روماتیسم، سنگ کلیه، انسداد مجاری تنفس و آنژین، اسکوربوت (بیماری کمبود ویتامین C) و بیماری راشیتیسم (نرمی استخوان‌ها) مصرف آن توصیه شده است.

توضیحات: اسراف در خوردن ترب موجب دل پیچه شده و برای دندان و گلو مضر است.