از نیازهای اساسی روانی کودک، محبت است.

اگر کودک از والدین، محبت ببیند، در زندگی آینده نیز با محبت خواهد بود و اعتماد به نفس و اعتماد به دیگران و محبت به دیگران خواهد داشت.

به عکس، کودکی که در محیط محبت و صمیمیت، رشد نکند، در آینده شخصیتی پرکینه و ناسازگار خواهد بود.

 البته، بايد مواظب باشيم كه محبت به كودك در حد منطق و عقل باشد.

عكس العمل كودك در برابر بىمهرى والدين، به صورت اختلالات رفتارى و بيماريهاى روانتنى تظاهر مىكند كه هر كدام مىتواند سالها و گاهى تا آخر عمر كودك را در رنج و عذاب نگاه دارد.

انتظارهاى والدين

گاهى والدين، از كودك، انتظارهايى واقعبينانه دارند، كه صحيح است.

اما بيشتر والدين، از فرزند خويش انتظارهايى به دور از واقع و بدون بصيرت صحيح دارند; يعنى توجه نداشتن به استعدادها، امكانات و مسائل محيطى.

چنين والدينى، در حقيقت، بيش از معمول فرزند را تحت فشار قرار مىدهند كه اين، درست نيست.

ارج نهادن به شخصيت كودك

هميشه در ارتباط با كودكان، بايد او را يك انسان بدانيم و دست كم نگيريم، و هرگز كودك خود را تحقير نكنيم و به او شخصيت بدهيم، و او را به حساب آوريم به نظراتش احترام بگذاريم.

بايد به كودك برحسب توانايىاش مسئوليت بدهيم و به چشم بدبينى به او نگاه نكنيم.