رخشنده اعتصامي مشهور به پروين اِعتِصامي (۱۲۸۵–۱۳۲۰) از زنان شاعر ايراني است.

پروين اعتصامي در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ خورشيدي در شهر تبريز به دنيا آمد.

پدرش يوسف اعتصامي آشتياني (اعتصام‌الملک) از سکنه شفت گيلان و اصالتاً آشتياني بود و مادرش اختر فتوحي (درگذشته ۱۳۵۲) از اهالي آذربايجان بود.

پروين تنها دختر خانواده بود و چهار برادر داشت.

اعتصام‌الملک، پدر پروين از نويسندگان و مبارزان دوران مشروطه بود.

او در سال ۱۲۹۱ به همراه خانواده‌اش از رشت به تهران مهاجرت کرد؛ به همين خاطر پروين از کودکي با مشروطه‌خواهان و چهره‌هاي فرهنگي آشنا شد و ادبيات را در کنار پدر و استاداني چون دهخدا و ملک‌الشعرای بهار آموخت.

در دوران

کودکي، زبان‌هاي فارسي و عربي را زير نظر معلمان خصوصي در منزل و زبان انگليسي را در مدرسه آمريکايي‌ها فراگرفت.پروين در نوزده تير ماه 1313 با پسر عموي خود ازدواج کرد و چهار ماه پس از عقد ازدواج به کرمانشاه به خانه شوهر رفت.

شوهر پروين از افسران شهرباني و هنگام وصلت با او رئيس شهرباني در کرمانشاه بود. اخلاق نظامي او با روح لطيف و آزاده پروين مغايرت داشت.

او که در خانه‌اي سرشار از مظاهر معنوي و ادبي و به دور از هر گونه آلودگي پرورش يافته بود پس از ازدواج ناگهان به خانه‌اي وارد شد که يک دم از بساط عيش و نوش خالي نبود و طبيعي است همراهي اين دو طبع مخالف نمي‌توانست دوام يابد و سرانجام اين ازدواج ناهمگون به جدايي کشيد و پروين پس از دو ماه و نيم اقامت در خانه شوهر با گذشتن از کابين طلاق گرفت.

با اين همه او تلخي شکست را با خونسردي و متانت شگفت آوري تحمل کرد و تا پايان عمر از آن سخني بر زبان نياورد و شکايتي ننمود.

در سال‌های ۱۳۱۵ و ۱۳۱۶ در زمان رياست دکتر عيسي صديق بر دانشسراي عالي، پروين به‌عنوان مدير کتابخانه آن، مشغول به کار شد.

پروين به تشويق ملک‌الشعراي بهار در سال ۱۳۱۵ ديوان خود را منتشر کرد، ولي مرگ پدرش در دي ماه ۱۳۱۶ در سن ۶۳ سالگي، ضربه هولناک ديگري به روح حساس او وارد کرد که عمق آن را در مرثيه‌اي که در سوگ پدر سروده است، به‌خوبی مي‌توان احساس کرد:

  پدر آن تيشه که بر خاک تو زد دست اجل              تيشه‌اي بود که شد باعث ويراني من

پروين اعتصامي عاقبت در تاريخ ۱۵ فروردين ۱۳۲۰ در سن ۳۵ سالگي بر اثر ابتلا به بيماري حصبه در تهران درگذشت و در حرم فاطمه معصومه در قم در مقبره خانوادگي به خاک سپرده شد.

يكي از معروف‌ترین آثار او كه هم اكنون در كتاب فارسي قرار دارد شعر بلبل و مور است.