در ميان زيور آلات آويزي ، گوشواره‌ها کم خطرترين هستند، اما در شرايطي خاص حتي گوشواره‌ها هم خطرناک محسوب می‌شوند.

نرمه گوش (قسمت گوشتي پايين گوش) از جمله امن‌ترین نواحي بدن براي اتصال آويز گوشواره‌هاست

سوراخ کردن نرمه گوش و آويزان کردن آويزي به آن ، رسمي است که از دير باز در فرهنگ‌های گوناگون براي خانم‌ها مرسوم بوده است.

در بعضي کشورها مثل هند قرار دادن آويزي در بيني نيز متداول است اما در کشور ما ، آويز سنتي بر لاله گوش قرار می‌گیرد. اما امروزه ، بسيار ديده می‌شود که به تقليد از فرهنگ غرب ، زيورآلاتي در نواحي مختلف بدن از جمله لب ، زبان ، ناف و ... قرار می‌گیرد.

قرار دادن اين زيورآلات در نواحي مختلف به‌جز نرمه گوش بسيار خطرناک و منبع عوارض گوناگون است.

زيورآلاتي که با سوراخ کردن ناحيه لب و زبان در اين نواحي قرار می‌گیرد ، بسيار خطرناک است.

لب و زبان جزء بافت‌های بسيار پرخون بدن هستند که سوراخ کردن آن‌ها احتمال ايجاد خونریزی‌های شديد و نيز التهاب و عفونت در اين نواحي را به همراه دارد.

تورم‌های شديدي که گاه به دنبال سوراخ کردن لب يا زبان ايجاد می‌شود ممکن است به بسته شدن راه‌های هوايي بيانجامد.

آويزهاي متصل شده به لب يا زبان ممکن است جدا شده و بلعيده شوند و خطر خفگي را ايجاد کنند.

اين آويزها ممکن است صحبت کردن فرد را دچار اشکال کنند و از سوي ديگر ممکن است باعث لب پر شدن دندان‌ها در آن منطقه شوند و لثه در آن ناحيه تحليل پيدا کند.

همين طور آويز قرار گرفته شده در ناحيه دهان ، براي گرفتن رادیوگرافی‌های ناحيه دهان ايجاد اختلال می‌کند. آويزهايي که در بيني قرار می‌گیرند نيز خطرناک‌اند. احتمال عفونت در سوراخ کردن بيني وجود دارد.

از طرفي ، احتمال رها شدن آویز بینی و کشيده شدن آن به همراه تنفس به نواحي بالاي بيني وجود دارد.

● سوراخ کردن گوش

نرمه گوش (قسمت گوشتي پايين گوش) از جمله امن‌ترین نواحي بدن براي اتصال آويز و گوشواره‌هاست.

در بسياري از خانواده‌ها مرسوم است که گوش دختر بچه‌ها را در سنين بسيار کم و با روش‌های خانگي نخ و سوزن سوراخ می‌کنند.

اما اين روش ممکن است به دليل استريل نبودن ، شخص را دچار عفونت کند.

بهتر است براي سوراخ کردن گوش کودکان به مراکز درماني مجاز که از استريل بودن وسايل و تجهيزات آن مطمئن هستيم ، مراجعه کنيم ، زيرا احتمال انتقال عفونت‌هایی مثل هپاتيت و کزاز با وسايل آلوده وجود دارد.

بهتر است در اين مورد از پزشک کودک خود راهنمايي بخواهيد.

سوراخ کردن گوش در شرايط استريل ، در مجموع عملي کم خطر است اما در مورد بعضي از بيماران مثل کساني که استعداد عفونت دارند (بيماران ديابتي يا افرادي که کورتون مصرف می‌کنند) و يا افرادي که احتمال خونريزي در آن‌ها بالاست (مثل افرادي که داروي ضد انعقاد مصرف می‌کنند) ، بهتر است قبل از سوراخ کردن گوش ، با پزشک مشورت شود.

● عوارض سوراخ کردن گوش

با وجودي که گوش يکي از رایج‌ترین نواحي بدن براي نصب آويزهاست ، اما سوراخ کردن گوش نيز ممکن است عوارضي را به همراه داشته باشد ، از جمله اين عوارض می‌توانیم به عفونت‌ها ، حساسيت به فلزهاي مختلف گوشواره‌ها ، تشکيل يک بافت برجسته در ناحيه نرمه گوش و نيز پارگي گوش در اثر ضربه اشاره کنيم.

ايجاد چند سوراخ بر روي گوش شايع است اما سوراخ کردن لاله گوش (قسمت غضروفي بالاي گوش) خطرناک است.

زيرا اين منطقه غضروفي است و رگ خوني ندارد ، در نتيجه التهاب اطراف سوراخ ايجاد شده ديرتر بهبود پيدا می‌کند و احتمال ايجاد عفونت و تاول معمولاً در ماه‌های اول بعد از سوراخ کردن ، به‌خصوص در ماه‌های گرم سال ، زياد است.

علامت ايجاد اين عفونت در قسمت لاله گوش ، تورم دردناک ، گرمي و قرمزي است که معمولاً نرمه گوش را درگير نمی‌کند.