گروهي از افراد با تنبيه کودکان مخالف‌اند و گروهي بر اين عقیده‌اند که تنبيه، در آموزش کودکان به کار می‌آید. از نظر اين گروه ، تنبيه و خشونت يکسان نيست. به عقيده آنان تنبيه بر خلاف خشونت ارزش آموزشي دارد و تنها به خاطر آرامش دروني و تخليه خشم خود آن را اجرا نمی‌کنیم. براي کودک يادآور تعهد و مسئولیت است و اخلاقيات را به کودک می‌آموزند.

اعمال قدرت در خانه گاهي براي والدين لازم است و بعضي مواقع شرايطي پيش می‌آید که تنبيه نکردن کودکان اشتباه محض است . به گزارش خبر گزاري فرانسه طبق آماري که در سال 2002 در فرانسه گرفته شد، 58 درصد والدين در اغلب موارد فرزندانشان را تنبيه می‌کنند اما 28 درصد در شرايط استثنايي و 16 درصد به‌هیچ‌وجه فرزندشان را تنبيه نمی‌کنند.

اجراي تنبیه‌های بدني جز ايجاد مقاومت دروني و لجبازي هيچ سودي نخواهد داشت .

سه گروه خانواده وجود دارند که در آن‌ها تنبيه رابطه نزديکي با آموزش فرزندان دارد.

گروهي از خانواده‌ها که به آن‌ها «قراردادي» ميگويند، کودک را به‌شدت تنبيه می‌کنند ولي به‌طور معمول قبل از تنبيه از کلماتي همچون «اگر دفعه ديگر اين کار را تکرار کردي این‌گونه خواهد شد» استفاده کرده‌اند و چون کودک قرارداد را زير پا گذاشته، وي را تنبيه می‌کنند.

گروهي ديگر از خانواده‌ها «مديرند». در این‌گونه خانه‌ها هميشه حرف والدين بايد پيش رود و به‌طور معمول قبل و بعد از تنبيه جمله «بايد حرف گوش کني» تکرار می‌شود.

گروه سوم خانواده‌های «توافقي»اند و بيشتر صلح می‌کنند و دنبال تنبيه کودکانشان نيستند.

در مواقع محروم سازي به هيچ وجه کودک را از تاريکي و تنهايي نترسانيد.

چه نوع تنبيهي و چگونه؟

از جنبه تئوري، تنبيهي خوب است که در عين اينکه کودک را فرمان​بردار کند اين حس را به او ندهد که قدرتي او را مجبور به انجام کاري می‌کند. به هر حال به نظر می‌رسد تنبيه بدني امري رايج و قابل قبول است. با اين حال روانشناسان تنبيه کودک را بی‌ارزش و غير مؤثر می‌دانند. آن‌ها تنها با نوعي از تنبيه موافق‌اند که در آن ضربه‌ای آرام و بدون درد روي بدن کودک زده شود تا در عين حال که احساسات کودک را خدشه‌دار نکند اشتباه کودک را به او نشان دهد.

پس تنها در شرايطي که ضروري است، فرزندتان را تنبيه کنيد و در اين صورت از محروم سازي استفاده کنيد.

هرگز مواردي را که تعادل روانی‌اش را بر هم می‌زنند، حذف نکنيد. اگر فرزندتان عاشق فوتبال است و می‌خواهید تنبيهش کنيد، ديدن فوتبال را غدغن کنيد نه بازي کردن آن را. در مواقع محروم سازي به هيچ وجه کودک را از تاريکي و تنهايي نترسانيد.

گفتن جملاتي مثل " برو توي آن اتاق که تنها باشي و يا می‌کنمت توي حمام چون تاريکه "به ايجاد ترس‌های مرضي در کودک کمک می‌کند و عامل مهمي در ايجاد اضطراب در افراد است. پيش از اعمال شرايط تنبيهي حتماً به کودک در مورد نتيجه کارش و در نظر گرفتن نوع تنبيه صحبت کنيد .

و او را در جريان هدف و مقصود او قرار دهيد . از نظر تمامي مشاوران کودک، کلام بهترين راه‌حل براي هوشيار کردن کودک است. شايد کلمات کافي نباشد و تنبيه به نظر ،ضروري برسد ولي به هر حال هر دو در کنار هم براي کودک آموزنده خواهند بود. اما همواره در نظر داشته باشيد که اجراي تنبیه‌های بدني جز ايجاد مقاومت دروني و لجبازي هيچ سودي نخواهد داشت . از مضرات ديگر تنبيه آن است که بدون آموزش اعمال مثبت تنها کودک را از اعمال منفي باز می‌داریم ، ضمن آنکه اعتماد به نفس را در او کاهش می‌دهیم.

پيش از اعمال شرايط تنبيهي حتماً به کودک در مورد نتيجه کارش و در نظر گرفتن نوع تنبيه صحبت کنيد .