1ـ آيا پديده تجمل گرايي فقط مربوط به خانم‌ها می‌باشد؟

 2ـ تجمل گرايي چيست؟

تمايل آدمي به زيبايي و جمال يکي از خواهش‌های فطري بشري است، و احساس لذت از مناظر زيبا، با سرشت انسان آميخته شده. به گواهي روان شناسان حس زيبايي يکي از چهار بعد روح انساني است که به‌ضمیمه حس نيکي، و حس دانايي و حس مذهبي ابعاد اصلي روان آدمي را تشکيل می‌دهند و معتقدند تمام زیبایی‌های ادبي، شعري، صنايع ظریف و هنر به معني واقعي همه مولد اين حس است.

و به همين جهت تمام طبقات مردم حتي ملل و اقوام وحشي داراي اين احساس طبيعي هستند، و پاره‌ای از صفات در نظرشان زيبا و جميل است و آن را ميزان جمال و دلبري می‌دانند.

«يک بومي استراليايي درست مانند مهرويان پارسي هميشه همراه خود مقداري رنگ‌های زرد و سرخ و سفيد دارد تا گاه‌گاه در زيبايي خود دست‌کاری کند، هر وقت سرخاب و سفيداب وي در شرف تمام شدن باشد، به مسافرت‌های خطرناک و دور و دراز می‌پردازد تا زاد و توشه جديدي به چنگ آورد، در روزهاي عادي اين مرد بومي به آن قناعت می‌کند که لکه‌های رنگي بر دو گونه و دو شانه و سينه خود بگذارد، ولي در جشن‌ها اگر از سر تا قدم خود را رنگين نکند، احساسي به او دست می‌دهد که شبيه است به احساس مردمان برهنه در نزد ما».

دوست عزيز همان گونه که ملاحظه می‌فرمایید ميل به زيبايي و جمال يک گرايش فطري است و اختصاصي به زنان ندارد البته بايد به اين نکته توجه داشت که حسن جمال خود به خود پرورش نمی‌یابد و در ما بالقوه موجود است در بعضي اعصار و در برخي شرايط به حال خمود و کمون باقي می‌ماند، حتي گاهي از ميان مللي که در گذشته آن را به وجه اکمل دارا بوده‌اند از ميان می‌رود.

و در پاسخ به قسمت دوم سؤالتان عرض می‌شود تجمل گرايي به معناي گرايش به تجمل و زیبایی‌های مصنوعي است.

در دنياي کنوني و بین‌الملل و اقوام پيشرفته مسئله زيبايي مورد کمال توجه قرار گرفته و تمام طبقات مردم به زيبايي، ابراز علاقه شديد می‌کنند، اين حس جمال دوستي و زيبايي پسندي پيوسته رو به فزوني است و روز به‌روز تشديد می‌شود.

زیبایی‌های مصنوعي و تجمل و خود آرايي نيز مانند جمال طبيعي مورد عنايت مخصوص قرآن شريف و روايات مذهبي است، و اولياء گرامي اسلام، استفاده از آن را به پيروان خود اکیداً توصيه نموده‌اند. جامه زيبا پوشيدن، مسواک کردن، به سو شانه و روغن زدن، معطر بودن و خلاصه خود را آراستن در حال عبادت و در مواقع معاشرت با مردم، در مسجد يا در محيط خانواده، از مستحبات مؤکد و جزء برنامه روزانه مسلمين است.

امام صادق می‌فرماید: مردي به خانه رسول اکرم(ص) آمد و درخواست ملاقات داشت. موقعي که حضرت خواست از خانه خارج شود بجاي آينه، جلوي ظرف آب بزرگي که در داخل اتاق بود ايستاد و سر و صورت خود را مرتب کرد، عايشه از مشاهده اين کار به عجب آمد، در مراجعت عرض کرد چرا در موقع رفتن موي خود را منظم کرديد؟ فرمودند: خداوند دوست دارد که وقتي مسلماني براي ديدار برادرش می‌رود خود را بسازد و خويشتن را براي ملاقات او بيارايد.

ولي بايد توجه داشت که در اين راه بايد از زياده روي و افراط دوري جست. توجه به خودآرايي(يا زندگي تجملي) بيش از اندازه می‌تواند منشأ بيماري وسواس شود و رفته‌رفته مايه اختلالات روحي گردد. توجه بيش از اندازه به اين امر براي جلب توجه ديگران، ممکن است باعث پيدايش خوي ناپسند رياکاري و خودپسندي شود و آدمي را منفور و مردود جامعه نمايد، و بالاخره توجه بيش از اندازه به خودآرايي(يا زندگي تجملي) می‌تواند شخص را از فعالیت‌های ثمربخش زندگي باز دارد و عمر عزيز که سرمايه سعادت بشر است در راه‌های غیرمفید و احياناً مضر، مصرف گردد.

گرچه جمال و تجمل ظاهري آدمي را محبوب و دلخواه مردم می‌کند ولي بهترين جمال که شايسته مقام بشر است و به انسان کمال حقيقي و عزت واقعي می‌بخشد، جمال علم و اخلاق و زيبايي صفات حميده و سجاياي انساني است.

علي (ع) می‌فرماید:« زيور دانش براي انسان، جمالي است که پوشانده نمی‌شود و نسبي است که مورد جفا قرار نمی‌گیرد»