دنیای پرهیاهوی جوانی

عبور از نوجوانی و رسیدن به دنیای پرهیاهوی جوانی ویژگی‌های خاص خود را دارد. مسئله اینجاست که والدین در مورد شیوه برخورد با کودکان و همسران و گاهی سالخوردگان دقت می‌کنند، اما کمتر درباره چگونگی روحیات و نحوه برخورد خود با فرزندان نوجوانشان که در حال ورود به دنیای جوانی هستند دقت و مطالعه می‌کنند.

محدودیت برای جوان معنای کمی دارد. او خواهان استقلال بیشتری است و قصد ندارد در محدودیتی که شما به عنوان والدین ایجاد کرده‌اید زندانی شود، بدین ترتیب کار به بحث و مشاجره می‌کشد. (البته شما پدر و مادر عزیز حق دارید نگران فرزندتان باشید اما سعی کنید برای پی گیری کارها روش مناسب را اتخاذ کنید.)

نوجوانان در این مرحله سنی تمایل ندارند جزییات زندگی و کارهای روزمره‌شان را برای والدین تعریف کنند. آن‌ها دوست دارند هر چه بیشتر استقلال داشته و مستقل باشند اما گاهی این رفتارها و میل به تنها بودن والدین را عصبی و تا حدی نگران می‌کند و آن‌ها نمی‌دانند در این گونه موارد چطور باید رفتار کنند. در این مقاله به بیان راه‌هایی برای داشتن ارتباط مؤثر خانواده‌ها با جوانان پرداخته‌ایم.

برخی والدین هر چه بیشتر می‌خواهند به نوجوانشان نزدیک شوند، نوجوان فاصله بیشتری از آن‌ها می‌گیرد.

والدین باید بدانند که در عین ارتباط با فرزندشان به حریم او نیز تجاوز نکنند.

متخصصان روان‌شناسی معتقدند به منظور برقراری ارتباط دوطرفه والدین باید بیاموزند که چگونه رفتار کنند تا فرزندان مایل باشند با آن‌ها به صحبت بپردازند.

والدین به این نکته توجه داشته باشند که نوجوانان بیشتر تمایل دارند به دوستانشان (گروه همسال) اعتماد کنند تا به اعضای خانواده و این نیز یکی از مراحل طبیعی در روند رشد است. پس باید به راه‌هایی متوسل شد که بدون کنجکاوی و تجسس بیش از حد در امور نوجوان از آنچه در زندگی‌شان می‌گذرد، اطلاع حاصل کرد.

در غیر این صورت چنانچه قرار باشد همواره از بالا به او نگاه کنید و برای مثال بپرسید کجا می‌روی؟ پاسخ خواهید شنید که هیچ جا و یا اگر بپرسید چه می‌کنی؟ پاسخ خواهید شنید که هیچ کار و این پرسش و پاسخ‌ها گاهی موجب خستگی و عصبانیت می‌شود.

متخصصان چند راهکار عملی برای این مسئله ارائه کرده‌اند که والدین با کمک آن‌ها می‌توانند بدون درگیری و ایجاد تنش از اوضاع و احوال فرزندشان آگاه شوند.

بکوشید بزرگ‌سالان بیشتری را وارد زندگی نوجوان کنید.

هر چه محیط اطراف فرزندتان را بهتر بشناسید و با اطرافیان و دوستان فرزندتان بیشتر آشنا باشید بهتر می‌توانید از کارهایش آگاه شوید. آن‌ها می‌توانند مسائل و بحران‌هایی را که او با آن روبه‌روست به اطلاعتان برسانند، زیرا با وجود این‌که ممکن است فرزندتان اجازه ندهد که شما مانند یک مدیر و ارشد کارهایش را کنترل کنید، اما همواره نیازمند بزرگ‌سالان است.

پس ممکن است هر کسی را غیر شما بپذیرد مثلاً عمو یا خاله. زیرا احساس می‌کند بدین ترتیب آسیب کمتری به استقلال او می‌رسد.

دوم این‌که برخی اوقات در مسیرهایی که می‌خواهد برود او را همراهی کنید. برای مثال اگر فرزند شما و دوستانش قصد دارند به خرید بروند پیشنهاد کنید حاضرید آن‌ها را برسانید.

چون در این سنین همه چیز برای فرد اهمیت دارد، یعنی این که چه کسی چه کسی را دوست دارد، چه کسی مشکل دارد، چه کسی از دست مادرش عصبانی است و... وقتی جوانان با هم هستند درباره همه چیز صحبت می‌کنند و شما می‌توانید در جریان کارها قرار بگیرید.

اگر درباره مسئله‌ای نگران شدید بکوشید در فرصتی مناسب به آن بپردازید و می‌توانید حتی از طریق فرد دیگری به طور غیر مستقیم آن را پیگیری کنید.

وقتی در جمع نوجوان و دوستانش هستید بکوشید بیشتر سکوت کنید و اجازه دهید آن‌ها صحبت کنند. در ضمن شاید برایتان جالب باشد بدانید بسیاری از صحبت‌هایی که در منزل مطرح نمی‌شود در خودرو بیان می‌شود.

شاید بپرسید چرا؟

زیرا خودرو جای مناسبی است که افراد کنار هم قرار گیرند. حتی بسیاری از والدین معتقدند خودرو بهترین مکان برای گفتگو با جوان است.

مکان‌هایی را برای گفتگو انتخاب کنید که برای بیان احساسات زمینه فراهم آورد. برای مثال وقتی با فرزند خود به پارک یا رستوران می‌روید بدون هیچ مشکلی به راحتی می‌توانید گفتگو کنید.

بکوشید صحبت‌های شما موجب ایجاد حالت تدافعی نشود. موضوعاتی را انتخاب کنید که در مورد آن به تبادل نظر بپردازید نه این که انگشت اشاره‌تان به سوی او برود.

برای مثال به جای این‌که از او بپرسید آیا تا به حال سیگار کشیده‌ای؟ می‌توانید درباره این‌که در جایی خوانده‌اید شمار نوجوانانی که سیگار می‌کشند رو به افزایش است، صحبت کنید و از او بخواهید نظرش را در این مورد بگوید.

به خاطر داشته باشید که لزوماً همه اطلاعات از طریق صحبت و پرسش و پاسخ به دست نمی‌آید.

گاهی اوقات او طوری رفتار می‌کند که انگار ناراحت یا عصبانی است. دلش می‌خواهد تنها یا فقط در کنار دوستانش باشد. پیامی که در این حالت به شما می‌دهد این است که حالا زمان مناسبی برای گفتگو نیست زیرا او آمادگی ندارد. پس مرتب علت ناراحتی‌اش را از او نپرسید.

وقتی هم می‌خواهد با شما تلویزیون ببیند یا سعی می‌کند همه اعضای خانواده غیر از شما از منزل بیرون بروند، یعنی آمادگی گفتگو و بیان افکار و احساساتش را دارد. پس به او فرصت دهید.

آخر کلام اینکه پدر و مادر عزیزی که می‌خواهید فرزندتان از بحران‌های مخصوص سن خود به سلامت عبور کند، اول به خدا توکل کنید و در قدم بعد دانش و آگاهی خود را نسبت به پیچ‌وخم‌های تربیتی بالا ببرید.

نویسنده: داوودی