منشأ ايجاد آسيب در جوانان، نشناختن سه موضوع مهم است:
1 - ويژگي هاي دوران جواني؛ 2- مشکلات جوانان؛ 3- نيازهاي به حق آنان و برآورده کردن آن ها.

به طور کلي زمينه هاي آسيب پذيري جوانان را در هفت محور مي توان خلاصه کرد:

1 - علل خانوداگي: نام گذاري نامناسب، بي مهري، اعمال نسنجيده ي والدين، تربيت بدون ايمان و جدايي والدين، هر يک به نحوي در طغيان جوانان و آسيب پذيري آنان نقش دارند.

هم چنين کمبود اطلاعات و يا گريز از مطالعه و خلأ ذهني اکثر آنان، از جمله مسائلي است که جوانان ما به خصوص پسران با آن درگير هستند و به تبع آن، از واقعيات زندگي دور افتاده اند. معلومات اندک و سطحي آنان باعث شده آن چه از مفاهيم تمدن جديد در مخيله خود تصور مي کنند، به خطوط بي سر و تهي از پرده هاي متحرک سينما و داستان هاي مبتذل عشقي و رمان هاي خيالي و افسانه اي منحصر شود. ضمن اين که مسئله ي تعصب که جلوي فراگيري اطلاعات را مي گيرد و اسلام شديدا با آن مبارزه کرده است، خود يکي از اين قبيل عوامل به شمار مي رود.

3 - عوامل اقتصادي: بيکاري و فقدان شغل مناسب با تحصيل، فقر و بيچارگي ناشي از تضاد طبقاتي که موجب تقسيم جامعه به دو دسته ي فقير و ثروت مند شده، از مهم ترين عوامل آسيب پذيري جوانان است.

4 - علل اجتماعي: جامعه ي مدرن و پيشرفت هاي مهم صنعتي که باعث مشخص شدن عقب افتادگي و سرخوردگي جوانان در کشورهاي ضعيف خواهد شد و نيز کمبود مکان ها و وسايل تفريحي سالم و از همه مهم تر، فراواني مواد مخدر و اعتياد، از جمله علل اجتماعي آسيب جوانان است.

5 - عوامل مذهبي: در اين زمينه، محو يا پيري ارزش ها و نيز ضعف ايمان، قابل توجه خواهد بود. وقتي اجتماعي از ارزش هاي خود فاصله بگيرد و زندگي اش چيزي جز تکرار مکررات نباشد چگونه مي تواند جوانان خود را از آسيب مصون دارد؟ ترديد در عقايد مذهبي و تزلزل در اوامر دين، خود حديثي جداگانه دارد.

6 - عوامل رواني: تمايلات جنسي و کشمکش هاي دروني و عوامل مهيج بيروني که وسوسه هاي شيطاني را به همراه دارد، زمينه ساز آسيب پذيري جوانان است.

9 - بيماري و سوء تغذيه: از آن جا که سلامت يک جامعه بستگي به سلامت افراد آن جامعه دارد اين امر از پيشرفت کار افراد مي کاهد و «هم ناسازگاري بيشتر آن ها را با اطرافيان فراهم مي آورد و هم ممکن است به ديگران سرايت کرده، موجب گسترش هر چه بيشتر بيماري گردد.»(4)

نگاه به ناموس ديگران، خواست شيطان است. پيامبر(ص) فرمود: «نگاه به نامحرم، تيري زهرآلود از تيرهاي شيطان است.»(6)

قرآن، مؤمنان را به چشم پوشي از نامحرم دعوت مي کند و مي فرمايد: «به مؤمنان بگو: چشمان خود را فرو بندند و دامن خود را حفظ کنند، اين براي آن ها پاکيزه تر است و خدا به آن چه مي کنند، آگاه است».(7) و نيز فرمود: «به زنان با ايمان بگو: چشمانشان را (از نامحرم) فرو بندند و دامن خود را حفظ کنند.»(8)

هر يک از اعضاي بدن مؤمن براي عبادت پروردگار متعال وظيفه ي خاصي برعهده دارد که اگر بدان وظيفه عمل کرد، ارزشمند است. حضرت علي (ع) درباره ي حفاظت و مواظبت از چشم ها فرمود: «چيزي در بدن کم سپاس تر از چشم نيست، خواسته اش را ندهيد که شما را از ياد خدا باز مي دارد».(9) رسول خدا(ص) نيز فرمودند: «همه ي چشم ها روز قيامت گريانند جز سه چشم: چشمي که از ترس خدا بگريد، چشمي که از نامحرم فرو نهاده شود و چشمي که در راه خدا و (پاسداري از کيان اسلام) شب زنده دار باشد.»(10)

5- چشيدن شيريني ايمان: پيامبر (ص) فرمود: نگاه به نامحرم، تيري از تيرهاي شيطان است و هر کس آن را از ترس خدا ترک کند، خداوند چنان ايماني به او عطا کند که شيريني اش را در زن خويش احساس کند.» (15)