قانون1: بيائيد ذهنمان را پر از فکر آرامش، شجاعت، سلامتي و اميد کنيم زيرا زندگي ما همان چيزي است که ذهنمان مي سازد.
قانون 2:بيائيد حتي با دشمنان حتي الامکان درگير نشويم ، زيرا اين کار بيشتر از آن که آنها را آزرده خاطر کند، از ما نيرو مي گيرد.بيائيد حتي يک دقيقه را هم صرف فکر درباره کساني که دوست نداريم نکنيم.
قانون 3:
الف- به جاي نگراني درباره ناسپاسي،انتظار ناسپاسي داشته باشيم. يادمان باشد که حضرت مسيح فقط در يک روز ده آدم جذامي را شفا داد وفقط يک نفر از او تشکر کرد.
ب- يادمان باشد که تنها راه دست يافتن به خوشحالي وسعادت، انتظار تشکر از ديگران نيست، بلکه بخشش را بايد به خاطر شادي بخشش دوست داشت.
د- يادمان باشد که سپاسگذاري را بايد همچون بذري کاشت بنابراين اگردوست داريم، فرزندانمان آدم هاي شکرگذاري بار بيايند، بايد اين صفت را به آنها بياموزيم.
قانون4:هميشه چيزهايي را که بايد شکرشان را به جا بياوريد بشماريد، نه مشکلاتتان را.
قانون 5:از ديگران تقليد نکنيم. خودمان را بشناسيم وخودمان باشيم زيرا حسادت يعني جهل و تقليد يعني خودکشي.
قانون 6:وقتي تقدير به دستمان يک ليمو ترش ميدهد، از آن شربت درست کنيم.
قانون 7:با اندکي شاد کردن ديگران، اندوه خود را از ياد ببريم. وقتي به ديگران نيکي مي کنيد به خود نيکي کرده ايد.
ديل کارنگي
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید