در فرايند تربيت ديني فرزندان، نکات مهمي که بايستي مورد توجه اوليا و مربيان قرار گيرد، به شرح زير است:

1ـ تناسب داشتن آموزش هاي ديني و مذهبي با متقضيات سني و ميزان رشد عقلي و ذهني فرزندان.

2ـ توجه به امر تبيين و روشن نمودن ابهامات و سؤالات فرزندان در مسائل ديني و شرح صحيح علل انجام فرائض و وظايف ديني.

3ـ پرهيز از کاربرد تلقين هاي محض و ايجاد عادت‌هاي انفعالي و مکانيکي در رعايت دستورات ديني.

4ـ استفاده از روش هاي غير مستقيم و غير کلامي در امر تربيت ديني بخصوص دقت در اجراي صحيح روش الگويي از سوي والدين و مربيان.

5ـ ايجاد زمينه در فرزندان براي طرح سؤال و کنکاش در مسائل ديني و ارائه پاسخ هاي سنجيده از سوي والدين و مربيان.

6ـ ارتباط دادن تربيت ديني به همه جنبه هاي تشکيل دهنده وجود؛ نظير جسمي، عقلاني، عاطفي و اجتماعي و ....

7ـ دوري از تحميل کردن آموزش هاي ديني به فرزند و اجتناب از کاربرد روش هاي کاملاً بيروني در به اصطلاح «ديني بار آوردن آن ها».

8ـ ايجاد زمينه براي برخورد عاقلانه و توأم با تفکر از سوي فرزندان با طبيعت و اسرار آفرينش به نحوي که از آنها خواسته شود در پديده ها و آفريده هاي خلقت توجه کنند و خود به قضاوت در ارتباط با آفريدگار جهان هستي و هدف از آفرينش بپردازند.

9ـ معرفي اسوه ها و الگوهاي ديني که در اين موارد لازم است به شرايط و مقتضيات سني، عقلي، عاطفي و... فرزندان کاملاً توجه شود.

10ـ ايجاد هماهنگي و سنخيت در روش ها و شيوه هاي تربيت ديني از سوي والدين، اولياي مدرسه و دست اندرکاران تهيه و تدوين برنامه هاي صدا و سيما و.....

بايد توجه داشت که هرگونه ناهماهنگي بين سفارشات و پند و اندرزها با رفتار عاملان منجر به اختلال در تحقق تربيت صحيح ديني و مذهبي فرزندان مي شود.