ايسنا:موفقيت آدمها چهقدر ناشي از عزم و تلاش شخصي، و چهقدر مرهون حمايتهايي است که دريافت کردهاند؟ آيا اصلاً موفقيت بدون دريافت پشتيباني صريح يا ضمني، مستقيم يا غيرمستقيم، لفظي يا عملي، مادي يا معنوي و به ويژه حمايتهاي بيچشمداشت ميسر است؟
در ادامه ميخوانيد: آيا آدمهاي موفق (در معناي عرفي آن)، موفق ميشوند (و يا اصلاً امکانپذير است که موفق شوند) پاسخ درخوري مستقيماً به شخصي (اشخاصي) که از جانبشان حمايت(هايي) دريافت کردهاند بدهند؟ و اگر اين مبادله دستکم در مواردي ذاتاً يا به ناگزير يکطرفه است؛ چگونه قابل توجيه است؟
آيا حمايت بيچشمداشت وجود دارد يا ممکن است؟ و آيا «انتظار دريافت حمايت بيچشمداشت» اخلاقي است؟ (اگر بخواهيم صادق باشيم، بايد بپذيريم که «همه»ي ما در مواقعي چنين انتظاري داشتهايم ـ بدون استثنا!) و اگر چنان انتظاري غيراخلاقي باشد، اين سؤال پيش ميآيد که چگونه ما اينچنين بيذرهاي دغدغه و تأمل به عملي غيراخلاقي مشغول بودهايم؟! اينها سوالهايي است