دوستي مي گفت: « اين يک لطيفه بسيار عالي است».

اشاره او به اين امر بود که هر دو نفر ما ساعات زيادي را صرف منظم نمودن خانه ، کنار گذاشتن وسايل، سازمان دادن به خانه و امور ديگر مي کنيم. اما عليرغم دلاوري ها! و تلاش هاي منسجم ما، به نظر مي رسد که داريم عقب عقب مي رويم. اين مطلبي بود که هر دو نفر ما را از خنده ريسه بُرد.

نه، اشتباه نکنيد. ما بي کفايت نيستيم. هر دوي ما در تميز و منظم نگه داشتن امور و وسايل تقريباً ماهر و کار آمد هستيم. فرزندان ما نيز مانند ساير کودکان ، دوستاني دارند و زماني که همسرم مشغول نظافت صندوق خانه بود، يکي از دوستان آنها با کفش کثيف ردپاي خود را روي زمين آشپزخانه بر جاي گذاشت (جناح مقصر فراموش کرده بود مقررات «با کفش وارد نشويد» را وضع کند).

در همين هنگام بچه هاي ديگر سعي مي کردند چيزي را از صندوق دخترمان آورند، که ناگهان – بااااام – نصف عروسک ها روي زمين ريخت. همزمان با آن، من در اتاق زير شيرواني چيزهايي را داخل جعبه ها مي گذاشتم که قرار بود بيرون بفرستيم، که ناگهان پاي من محکم به زمين خورد و سوراخي بزرگ در سقف اتاق طبقه پايين ايجاد کرد. به نظر مي رسيد همه اتاق ها دچار هرج و مرج شده اند. به نظر مي رسيد که «يکي از آن روزها»ست.

بي ترديد شما نيز تجربه مشابهي داشته ايد. در چنين مواقعي تمايل به جديت و ناراحتي تشديد مي شود. براي بسياري از ما به زبان آوردن «چه زندگي افتضاحي» و محکوم کردن خودتان که چقدر تلاش هاي شما بي فايده است، تقريباً عکس العملي بازتابي است. بارها هنگام وقوع چنين لحظات پر از استرس و عاجز کننده اي، فکر مي کنيم که در گذشته چند دفعه اين اتفاق رخ داده و در آينده چقدر احتمال وقوع مجدد آن خواهد بود و اين در حالي است که اين مرورهاي ذهني ذره اي به کار ما نمي آيند.



يکي از روش هاي موثر در مقابله با اين مشکلات و سختي ها، عقب نشيني از موقعيت موجود و نگريستن به موضوع به طريقي فکاهي و طنزآميز است. همانطور که همسرم اشاره کرد «اگر يک نفر يواشکي اين صحنه را تماشا مي کرد، از خنده غش مي کرد!» اين همان نکته اي بود که هر دوي ما با بيان آن احساس سبکي کرديم.

آيا اين بدان معناست که ما نسبت به هرج و مرج بي تفاوت هستيم؟ مسلماً نه. من و همسرم هر ضعفي داشته باشيم ، نسبت به تميزي و نظافت وسواس داريم. هر دو نفر ما خانه اي تميز و منظم را ترجيح مي دهيم و خيلي دوست داريم. بارها پيش آمده که روي محيط اطراف خود ( بخصوص اگر بچه دار باشيد ) هيچ کنترلي نداريد. گاهي افراد زيادي در محيط زندگي شما هستند، يا اتفاقات بسياري رخ مي دهد و يا با کمبود وقت و يا هر چيز ديگر مواجه مي شويد. منظور من اين نيست که هيچ تلاش و کوششي نکنيد، بلکه به ياد داشته باشيد که فقط يک انسان هستيد و کنترل همه اينها خارج از توان شما است.

هنگامي که کوشش مي کنيد تا جنبه فکاهي و طنزآميز تلاش هاي بي ثمر خود را مشاهده کنيد، احساس فشار و سنگيني ناشي از اين امر که بايد کامل باشيد يا خانه اي کامل داشته باشيد در شما کاهش مي يابد. به جاي آنکه در اثر احساس درماندگي از «اين همه کاري که بايد انجام دهيد» ، به هم بريزيد، بايد بتوانيد با درک حقيقتي به سوي آرامش بيابيد. حقيقت اين است که حتي اگر آخرين گردگيري را انجام دهيد، احتمالاً طي يکي دو روز آينده همه چيز مجدداً خاکي خواهد شد. مزاح، منزل شما را تميز و منظم نمي کند، بلکه صرفاً ديد و احساس بهتري به شما مي دهد، و به شما يادآوري مي کند که مي توانيد بدون کاستن از اهميت کارها و مسئوليت هاي خود، آنها را خيلي جدي نگيريد.