اگر شما والد يک نوزاد يا کودک هستيد بايد بدانيد که وظيفه حمايت از کودک‏تان در مقابل صدمات با شماست. طي تحقيقات به عمل آمده و بر اساس مطالعه‏اي که در دانشگاه کاليفرنيا انجام شده مشخص گرديد، کودکان در هر سن و جنسيتي که باشند به صدمات مختلفي دچار مي‏شوند که در صورت عدم حمايت پدر و مادر به عواقب ناخوشايندي دچار مي‏شوند.
در اوايل سنين 3 تا 5 ماهگي نسبت به سنين بالاتر، خطر صدمات در کودکان افزايش مي‏يابد. بيشترين ميزان آسيب‏ديدگي در سنين 15 تا 17 ماهگي رخ مي‏دهد.
به طور کلي مهم‏ترين علل صدمات در کودکان ناشي از افتادن، مسموميت، حمل و نقل، خفگي، زخم‏هاي سر باز کرده يا ديگر صدمات ناشي از اشياي خارجي و يا سوختگي‏ها مي‏باشد.

مهم‏ترين علل صدمات بر حسب گروههاي سني، شامل موارد ذيل مي‏باشد:

ـ تا 2 ماهگي: افتادن از بلندي (نظير صندلي کودک يا تختخواب)؛
ـ 3 تا 5 ماهگي: ضربه و ضرب و شتم؛
ـ 6 تا 8 ماهگي: افتادن از مبلمان؛
ـ 9 تا 11 ماهگي: صدمات ناشي از اشياي خارجي؛
ـ 12 تا 17 ماهگي: مايعات داغ و بخار مايعات؛
ـ 18 تا 35 ماهگي: مسموميت دارويي؛
ـ36 تا 47 ماهگي:صدمات در هنگام راه رفتن در خيابان؛

شما چه بايد بکنيد

خطر صدمات کودکان با افزايش سن آنها، افزايش مي‏يابد. هنگامي که کودک راه مي‏افتد و وابستگي او به والدين کمتر مي‏شود، در هنگام بازي و فعاليت با خطرات بيشتري مواجه مي‏شود.
بهترين روش براي جلوگيري از صدمات دوران کودکي، نظارت بر کودک در تمام مواقع مي‏باشد. به علاوه نظارت والدين مستلزم وجود معيارهاي کودک‏ايمني براي جلوگيري از صدمات است. همزمان با رشد کودک، نظارت بر معيارهاي کودک‏ايمني بايد افزايش يابد تا اطمينان حاصل شود که کودک شما در مقابل خطرات جديد مصون است.