تعريف و طبقه بندي زباله

مجموعه اي از مواد غير قابل استفاده و مازادي را که ضمن فعاليت هاي انساني پديد مي آيد، زباله ناميده مي شود، زباله از منابع مختلف خانگي، مؤسسات، واحد هاي صنعتي، کارهاي ساختماني کارخانجات تهيه مواد غذايي و غيره توليد مي گردد. مواد ترکيب دهنده زباله بستگي کامل به فصول مختلف سال، جميعت، ميزان مصرف روزانه، آداب و رسوم و روش زندگي توليد کنندگان دارد. بديهي است توليد سرانه زباله در هر کشور و منطقه متفاوت است.

مرحله دوم، فاصله زماني که انتقال زباله از منزل بداخل کاميون ها بطول مي انجامد را شامل مي گردد.

2. جمع آوري زباله: مهمترين مرحله دفع مواد زايد مي باشد. در اين مرحله چنان چه از روش هاي صحيح و متعادل استفاده گردد بسياري از مشکلات برطرف خواهد شد. چنان چه زباله ها در اسرع وقت از جلوي منازل جمع آوري نشوند، علاوه بر آن که از ايجاد منظره زشت و ناخوشايند جلوگيري مي کند، مانع ايجاد بوي تعفن نيز مي گردد.

فاصله محل دفن زباله تا شهر بايستي حدود 15 - 10 کيلومتر باشد. اين روش در مقايسه با روش تلنبار کردن توليد تعفن و مشکلات ناشي از آتش سوزي و خطرات بهداشتي مانند پرورش حشرات و جوندگان را کم مي کند.

با پيدايش شهر ها و گسترش شبکه هاي آبرساني، براي پاکسازي و پاک نگهداري محيط زندگي خويش، بيرون راندن پسابهاي بدست آمده امر ضروري بود. لذا همزمان با پيشرفت تکنيک شبکه هاي آبرساني، ساختن شبکه هاي دفع فاضلاب ها نيز مورد توجه قرار گرفت. بطوري که امروزه موضوع جمع آوري تصفيه و دفع فاضلاب براي داشتن محيطي سالم، در همه جوامع ضرورت تام پيدا کرده است.

موضوع کاربرد دوباره فاضلاب ها به علت نياز روز افزون آب روز به روز بيشتر مورد توجه قرار مي گيرد. در ايران به علت کمبود آب، استفاده از فاضلاب هاي تصفيه شده براي مصارف غيرخانگي مانند آبياري فضاهاي سبز، پارک ها، جنگل کاري و شستشوي خيابان ها و کانال هاي فاضلاب اهميت ويژه اي دارد.

توسعه اقتصادي، صنعتي و کشاورزي روز افزون در ممالک مختلف دنيا و افزايش سريع و بيش از حد نفوس در جوامع بشري و بالارفتن سطح بهداشت، با افزايش احتياج و نياز به آب توأم بوده است. از اين رو نياز مبرم به آب، بعضي اجتماعات را وادار کرده است که قسمتي از احتياجات خود را از فاضلاب هاي احياء شده تأمين نمايد. مصرف مجدد فاضلاب در صنايع، آبياري، شستشو و نظافت خيابان ها، کشاورزي و بعضي از مصارف خانگي توسعه يافته ولي هنوز براي مصارف آشاميدني از فاضلاب هاي احياء شده استفاده نمي شود اما در بعضي از شهر ها از سيستم دوگانه توزيع آب استفاده مي شود بدين صورت که يک سيستم فقط آب آشاميدني را در جريان مي دهد و چون اين گونه مصارف اندک است؛ سيستم توزيع آب در اين حالت کوچک و مختصر خواهد بود و کيفيت آب توزيع شده را به هر حد دلخواه بهداشتي که مورد نظر باشد مي توان تغيير داد. بقيه مصارف آب يعني توالت ها، فعاليت هاي کشاورزي، شست و شوي معابر، آبياري چمن ها و پارک هاي عمومي، آتش نشاني و بعضي مصارف ديگر را مي توان از سيستم توزيع بزرگتر تأمين نمود. چون آب مورد نياز در اين سيستم مي تواند با کيفيت پايين تر از آب آشاميدني باشد، لذا مي توان فاضلاب هاي احياء شده را در آن جاري ساخت. بدين ترتيب استفاده از سيستم دو گانه در توزيع آب مشکل کمبود آب را به نحو بارزي مرتفع مي نمايد.