«انسانهاي بزرگ، مظهر، تجسم، عصاره يا نماينده جنبشها يا ادوار تاريخي هستند.[1]»

 پل ادواردز

چرا انسان به الگو نيازمند است؟ و چرا جوانان بيش از ديگران، چنين نيازي را احساس مي کنند؟ شايد اولين پاسخي که به نظرتان مي رسد، خصيصه «کمال گرايي» آدمي است، که او را از درون به حرکت وا مي دارد تا خود را به کساني که مظهر کمالات اخلاقي هستند، نزديک کند و صفات او را اقتباس کرده و آنها را در شخصيت خود، جذب کند. به اين پديده اصطلاحاً «همانند سازي» گفته مي شود. از سوي ديگر زندگي مشتمل بر قواعدي است که جوانان مايلند، آنها را بياموزند و بهترين شيوه کار را در تأسي جستن به رفتار و منش افراد مورد قبول خويش مي دانند. تا بر اين مبنا بتواند به شخصيت يک مرد يا زن کامل، دست يابند.

معمولاً نسل جوان، به فعاليتها و امور زندگي، از جنبه تأثير آنها توجه مي کنند و اصطلاحاً «غايت گرا» هستند. در اين خصوص نيز آنها مايلند، بدانند که نقش و تأثير الگوها در شخصيت آنها چيست؟

1. گرايش به الگوهاي برجسته، افکار را منظم کرده و به آنها تمرکز مي بخشد. در حقيقت، همگرايي فکري زماني پديد مي آيد که آدمي در صدد همانند سازي با شخصيتي برتر از خود برآيد.

2. الگوگرايي، نسل جوان را به تعالي روح و همتاي والا فرا مي خواند. آشنايي با چنين الگوهايي، جوانان را به نوعي تحسين آنها وا مي دارد و براي دستيابي به منزلت رفيع الگوها، از هدفهاي محدود و زندگي روزمره فراتر رفته و به نوعي به سوي حيات معقول و معنوي، سوق مي دهد.

3. شناخت الگوهاي رشيد و بالنده، موجب به کار افتادن استعدادهاي راکد و ظرفيتهايي پراکنده وجود جوانان مي شود. حالت جذب و انجذابي که در پرتو تماس و آشنايي با الگوها به جوانان دست مي دهد، آنچنان نيرومند است که توانايي به جريان انداختن تواناييهاي مکنون و بلااستفاده نسل جوان را دارد.

1. در اولين گام، ضروري است که اعتماد نسل جوان را به قدر کافي جلب نماييم تا بتوانيم امکان ارتباط آنان را با الگوهاي مورد نظرشان فراهم نماييم.

2. رسانه هاي گروهي با توجه به جذابيت و گستره نفوذشان در شخصيت جوانان، الگوهاي ارزنده و متعالي را به خوبي ترسيم کنند تا نياز شديد اين نسل را اقناع کنند و ساختار انديشه غني و اصيل جوانان را به روزمرگي و ابتذال، عادت ندهند.

3. تبيين عناصر فرهنگ خودي به زبان مورد پسند و اقبال جوانان، ضروري تر از هر زمان ديگري، توجه برنامه ريزان و مسؤولان فرهنگي جامعه را به خود جلب مي کند. تهي شدن از فرهنگ اسلامي و ملي، راه را براي نفوذ فرهنگ بيگانه هموار مي کند.

4. اطرافيان جوان همچون والدين، اوليا و مربيان مدارس و استادان دانشگاه ها، نزديکترين و مؤثرترين افراد براي او محسوب مي شوند، زيرا جوان براي اتخاذ الگوي مطلوب، ابتدا به رفتار نزديکترين انسانهايي که در پيرامونش هستند، دقيق مي شود و سعي در درون سازي و جايگزين ساختن آنها در شخصيتش مي نمايد. پس لازم است، همه ما آنچنان باشيم که کفايت و صلاحيت لازم را براي الگو بودن نسل جوان، احراز نماييم.