کار و اشتغال زنان از ابعاد مختلفي مورد توجه اسلام بوده است در زير به برخي از اين موارد اشاره مي کنيم:

زن نه در خانه پدر و نه در خانه شوهر ناگزير به کار و تلاش براي تأمين معيشت نيست، اجباري ندارد که در محيط خشن و توأم با سر و صداي کارخانه ها و يا در عمق معادن و زير زمين ها به تحمل صدمات و مشقات بپردازد. و نان براي اعضاء خانه فراهم کند. اين امر بويژه در ايام عادت ماهانه و در دوران حمل و شير دهي ستم عظيمي براي زن به حساب مي آيد. پس چه بهتر که او به کار لطيف و ظريف خود بپردازد و شوهر او به تأمين معيشت و تحمل بار نفقه اش اقدام کند.

هم چنين کودک بي پناه به دامان مادر پناه مي برد و اين مادر است که دست کودک را در دست و ذهنش را متوجه خود دارد. او را بهشتي و يا جهنمي مي کند. لطافت و ظرافت طبع مادر ايجاب مي کند که در سنگر خانواده سرگرم و براي فرزندان خويش مادر و براي شوهرش همسر باشد. و اين دو کار و اصولا همه کار زنان خدمت است، خدمتي که براي آن اجر و پاداشي فوق العاده در نظر گرفته شده است. امام صادق درباره نمونه اي از ارزش خدمت زن مي فرمايد: هيچ زني نيست که شوهرش را از شربت آبي سيراب سازد، جز آن که براي او بهتر از يک سال عبادت است، آن هم عبادتي که در آن روزها روزه دار و شبها قائم به تهجد باشد. (ج14، وسايل).

بر اين اساس غرض ما نفي کار زنان و خدمت آن ها به اجتماع نيست از آن بابت که جامعه و دولت به آن شديدا نياز دارند. ولي مسأله اين است که اين کار نبايد به بهاي همه چيز تمام شود و مثلاً شرف و حيثيت زن لکه دار، دامن اجتماع آلوده و نسل انساني ضايع گردد. کاري بايد براي زنان تهيه شود که در آن جداً مردان وامانده باشند و در همين کار هم ايمان و شرف او و فرزندان بايد حفظ گردد و زندگي خانوادگي متزلزل و بي رونق نگردد.

4-5 . ما معتقديم بيکاري زن به مراتب خطر آفرين تر از بي کاري مرد است، هم در جنبه ابتلاآت جسماني و رواني فرد و هم در رابطه با حيات اجتماعي و وسوسه گري ها و سخن چيني ها و تن دادن به گناهان.

5-6. و بالاخره بايد بگوئيم که کار زنان سبب مي شود دلبري و جاذبه او اندک شود، او نتواند به سر و وضع خود برسد و با شوهر بصورت يک کارمند اداري برخورد کند و حتي رعايت حقوق را فراموش نمايد. و اين همه سبب تزلزل ارکان حيات خانواده است.

6-7. و بالاخره شغل و کار او صرفا هدف خدمتي را تعقيب کند نه ارضاي هوس و غرور، چشم و همچشمي، و سري در ميان سرها داشتن و البته اگر کارش بگونه اي برنامه ريزي شود که هم در زندگي خانوادگي برسد و هم به خدمت اجتماعي بسيار جالب و مناسب خواهد بود.

زن داراي حق مالکيت است و او را از اين حق نمي توان محروم کرد. شوهر نمي تواند نفوذي در امور مالي زن داشته باشد و يا در اين رابطه براي او تعيين تکليف کند، مگر آن گاه که زن او را نماينده شرعي و يا وکيل خود در امور مالي نمايد. بر اين اساس کار زن در خارج خانه در عين اجازه از مرد نفعي مالي براي شوهر نخواهد داشت مگر بميزاني که خود زن بخواهد و ببخشد.

ما نمي گوئيم زن خود را براي خانواده فدا کند ولي مي گوئيم اگر در حد ايثار از خود گذشتگي نمايد و زير بازوي شوهر را بگيرد جاي دوري نمي رود. زحمات و فداکاري زنان اگر در زندگي دنيوي بدون اجر و پاداش بماند لااقل در سراي آخرت براي او اجري معنوي پديد خواهد آورد و موجب فضيلت و امتيازي از او بر ديگران خواهد بود.