مقام معظم رهبرى
خانواده، كلمه‏اي طيبه است.كلمه طيبه هم خاصيتش اين است كه وقتي يك جايي به وجود آمد، همواره از خود بركت و نيكي مي‏ترواد و به پيرامون خودش نفوذ مي‏دهد.[1]
پيوند ازدواج و زناشويى، يكي از نعمت‏هاي بزرگ الهي و از عوامل ماندگاري و صلاح جوامع است.[2]
از نظر اسلام، تشكيل خانواده، عمل مباركي است كه مرد و زن بايد آن را به عنوان يك كار الهي و يك وظيفه انجام دهند.[3]
فرصت ازدواج و آرام گرفتن در يك مجموعه خانواده، يكي از فرصت‏هاي مهم زندگي است.[4]
هر خانواده‏اي يكي از سلول‏هاي پيكره اجتماع و بدنه اجتماع است. وقتي اينها سالم بودند، پيكره جامعه نيز سالم خواهد بود.[5]
در داخل خانواده است كه مرد و زن مي‏توانند استراحت و تجديد قوا كنند، بدين گونه، همت خودشان را براي ادامه راه آماده سازند.[6]
غلامعلي افروز:
زناشويى، يكي شدن دو سرشت خدايي است تا سومي بتواند روي زمين زاده شود. پيوند دو روح است در مهري استوار تا جدايي‏ها را پايان دهند. يكي شدن برتري است كه دو هستي جداگانه را درون دو روح، يكپارچه مي‏كند.
حلقه زرّين زنجيري است كه آغاز آن يك نگاه و عشق پاك و پايانش جاودانگي است. و باران پاكي است كه از آسمان نيالوده مي‏بارد تا پهنه ‏هاي طبيعت ايزدي را ميوه ‏دار و فرخنده سازد.[7]
نيك‏بختي زن از شكوه و سروري و بخشش و بزرگواري مرد نيست، بلكه از مهري است كه جان زن و مرد را به يكديگر پيوندداده و جام دل ايشان را لبريز از محبت مي‏سازد. محبت و مهري كه آن دو را در تن زندگي به هم آورده و نغمه‏اي نشسته بر لبان آسمان مي‏سازد.[8]
رابطه زن و شوهر، به قدمت خلقت آدم، به قداست متعالي‏ترين ارزش‏ها، به عظمت گستره هستى، به بركت همه نسل‏ها در همه عصرها و تجلي‏گر اولين تعاملي است كه پيوندي آسماني اين دو را كنار هم جمع آورده است.[9]
رابطه زن و شوهر، جلوه‏اي از برترين هنر زندگي و كامل‏ترين شكل ارتباط انساني است. در يك نگاه، رابطه زن و شوهر، آميزه‏اي است از زيباترين تلاقي چشم‏ها، گيراترين تبادل كلام‏ها، هماهنگ‏ترين تپش قلب‏ها، همسوترين انديشه‏ها، استواترين گام‏ها و پررمز و رازترين محرميت‏ها.[10]
رابطه زن و شوهر، رابطه مهرورزي و محبت پذيرى، عهد و وفا، گذشت و ايثار، سخاوت و احسان، مودّت و مروّت، صداقت و درستى، صفا و صميميت، خورشيد و نور، لبخند و نشاط، طبيب و درمان، آسايش روان و آرامش جان است.[11]
رابطه زن و شوهر، يعني برخوردار شدن از آراسته‏ترين، گران‏بهاترين، راحت‏ترين، پردوام‏ترين و گرمابخش‏ترين تن پوش‏ها، آرى رابطه زن و شوهر به فرموده خالق انسان‏ها، چون رابطه قامت و لباس است و اين لباس، گرمابخش جسم و جان، معناگر حيات و جلوه‏گر وحدت است.[12]
زيباترين رابطه ميان زن و شوهر زماني برقرار مي‏شود كه هر دوي آنها با انديشه‏اي متعالي و انگيزه‏اي قوي تلاش كنند. يكديگر را مورد حمايت عاطفي خود قرار دهند و در ارضاي نيازهاي فطري و رواني همديگر از هم پيشي گيرند. زن براي شوهر لباسي زيبا و جذاب، و شوهر براي زن پوششي آراسته و برازنده باشد. همچون رابطه لباس و بدن، گرمابخش و آرامشگر يكديگر باشند و همديگر را زيبا و آراسته و با كمال و موقر جلوه دهند. كاستي‏ها و خطاهاي هم را بپوشانند و همدل و همراز يكديگر باشند.[13]
زن‏ها و شوهرها، فقط و فقط در زندگي مشترك و تعامل متقابل با همديگر مي‏توانند همه مهارت‏هاي زناشويى و جاذبه‏هاي بالقوّه كلامي و بصري و رفتارى خود را فعليت بخشند.[14]
زن و شوهر موفق آناني هستند كه جز با زبان محبت و تكريم با هم سخن نمي‏گويند و همواره از خزانه دلشان كلام زرين و خوشانيد و گفتار شفابخش را برگزيده، در فضاي سرشار از نشاط و آرامش تقديم يكديگر مي‏كنند. در زندگي چنين زن و شوهري زبان تهديد، تنبيه، تحقير و تخريب شخصيت جايي ندارد. آنان خود محور، خودبين، خودخواه و خودكامه نيستند. و بيش از آنكه به خود بينديشند به همسر خويش مي‏انديشند.[15]
در يك زندگي مشترك موفق، زن و شوهر فهيم همه سعي و تلاش خود را در جهت جلب رضايت خاطر و فراهم ساختن آسايش و آرامش روان و نشاط دروني يكديگر مبذول مي‏دارند و از اين رو، ضمن ابراز محبت به خويشان و تكريم شخصيت آنان، به رسالت و مسئوليت خطير «همسري» انديشيد و خويشان و بستگان را بهانه بي‏مهري به همسر خود قرار نمي‏دهند.
رابطه زن و شوهر، حياتي‏ترين پاسخ به فطري‏ترين نياز زندگي فردي و اجتماعي انساناست.
رابطه زن و شوهر، رابطه ‏اي لطيف، گرمابخش و مهرآفرين بوده، اساس آن بر تمجيد و تكريم و گذشت و ايثار استوار است.
رابطه زن و شوهر، آزمون دوباره توان انسان در حفظ حرمت‏ها و ارزش‏ها، تكريم خويشان و نزديكان و تأييد و تقويت منزله همسر است.
رابطه زن و شوهر يعني بهره‏گيري از پربركت‏ترين زمان‏ها و خوشايندترين فرصت‏ها براي ارائه پايدارترين جاذبه‏ها، تأمين فطري‏ترين نيازها و تضمين سلامت و بهداشت روان‏ها.
دروغ و بدزبانى، تندخويي و بداخلاقى، غيبت و تهمت، ناسپاسي و قدرناشناسى، بي‏تفاوتى، قهر و خشم از افات رابطه مطلوب زن و شوهر است.
محور رابطه زن و شوهري كه در انديشه اداره و ادامه يك زندگي پويا، مولّد و پربركت هستند، همدلي و يكرنگى، صبوري و خويشتن دارى، گذشت و ايثار است.
پي نوشت ها:
[1]مطلع عشق، ص 23.
[2]همان، ص 24.
[3]همان، ص 12.
[4]همان، ص 14.
[5]همان ص 23.
[6]همان، ص 29.
[7]جبران خليل جبران، صداي سخن عشق، ترجمه: فرامرز جواهري نيا، تهران، بديهه، 1381، چ 1، ص 58.
[8]همان، ص 213.
[9]غلامعلي افروز، روان‏شناسي رابطه‏ ها، تهران، دانشگاه تهران، مؤسسه انتشارات و چاپ، 1382، چ 6، ص 15.
[10]همان.
[11]همان، ص 16.
[12]همان، ص 17.
[13]همان، ص 17.
[14]همان، ص 18.
[15]همان.