1.دروه عقد دروه اي است كه به علت بسيار لذت بخش بودن زمان بسيار مناسبي است براي تربيت شدن و رشد يافتن است ليكن فضاي لذت بايد بر فضاي تربيت غلبه داشته باشد هر چند لذت و محبت هم در اين دوره خود فضاي رشد و تربيت است و از آنجا كه زوج جوان براي اولين بار با فردي از جنس مخالف و به اين اندازه از نزديك آشنا مي شوند و بر اثر محبت زياد داراي حساسيت بسيار زيادي نسبت به هم هستند لذا اشتباهاتشان هم زياد مي باشد. از طرفي ديگر هم دو نفر كه با هم آشنا مي شوند برخودرهاي اول تا كاملا آشنا شدن با هم بسيار در شكل گيري ذهنيتشان نسبت به هم بسيار مهم است بنابراين تمام اين موارد شدت اهميت دوره نامزدي و تأثير گذاري آن در تمام زندگي و روابط زوج جوان با هم را مي رساند. لذا اشتباهات در اين دوره اثرات زيادي را داشته و تخريب زيادي را ايجاد مي كند. تمام اين موارد نشانگر آن است كه چقدر اين دوره حساس است و زوج جوان بايد در روابط هم دقت داشته و با علم و فهم با يكديگر ارتباط برقرار كنند.

2.دوره عقد دوره خاصي است كه شرايط و اتفاقات خاصي در آن مي افتد. دو جوان بايد با يكديگر مهربان بوده و چشم پوشي از خطاها و كمبودها و عدم هماهنگي با يكديگر را از همين زمان تمرين كنند و بسيار تلاش نمايند كه با يكديگر به مشاجره نپرداخته و به يكديگر بي احترامي نكنند و محبت خود را با حيا آميخته و آرام آرام و به مرور زمان محبت خود را ابراز نمايند. در اين دوره با توجه به اينكه دو جوان يكديگر را كاملا كشف نكرده اند خواه از نظر بدني يا يا روحي و شخصيتي، بسيار براي هم تازگي دارند و گويا دنياي جديدي به رويشان گشوده شده است و با توجه به اينكه جنس مخالفند كشش و جزابيت فراواني نسبت به هم دارند. بنابراين بايد مراقب باشند به خاطر اين كشش و جزابيت، ديگران را فراموش نكرده و خيلي چيزها را زير پا نگزارند. به خاطر همين جزابيتهاي اين دوره است كه اين دوره، دوره خاصي شده و بسيار شيرين و مطلوب مي تواند باشد اما هر امري كه اين دوره را از محدوده خود خارج كند فاسد كننده و تخريب كننده آن خواهد بود.

3.از آنجا كه دختر و پسر در دوره عقد در حال شناخت شخصيت يكديگرند بايد به درستي و واقعي و در فضايي صادقانه خود را به يكديگر بشناسانند خواه جنبه هاي ضعف يا قوت, مگر آنكه ببينند شناساندن نقاط ضعف منجر به بروز مشكلات بزرگتري مي شود و از مشوش و تنش زا كردن فضا و مكر و نيرنگ پرهيز كنند. خواسته هاي شخصي و شخصيتي خود را دوستانه بگويند و مشكلات پيش آمده را با ملايمت و آرامش و صادقانه مطرح كنند تا در فضايي سالم و بي تنش با هم به راه حلي برسند و به شدت از تيكه و كنايه زدن به هم پرهيز كنند.

4.زوج عقد كرده نه فقط به يكديگر بلكه بايد به خانواده طرف مقابل علي الخصوص به پدر و مادر طرف مقابل احترام بگذارند و طوري برخورد ننمايند كه گويا به هيچكس جز همديگر توجه ندارند و اهميت نمي دهند لذا بايستي اوقاتي را صرف ديگر از اعضاء خانواده طرف مقابل نمايند و با آنها نيز با محبت و احترام و مانند يكي از اعضاء خانواده خود برخورد نمايند.

5. در دروه عقد تغيير رفتار فرد با خانواده خود نسبت به دوره مجردي تنش زا و مشكل آفرين است هر چند كه بي معرفتي نيز محسوب مي شود. اين تغيير رفتار به معناي ضعيف, بي توجه شدن يا برخوردهاي بد علي الخصوص بخاطر همسرش مي باشد. فرد بايستي همانطور كه در دروه مجردي با خانواده خود برخورد مي كرده در دوره نامزدي نيز رفتار نمايد حتي بهتر و درست تر علي الخصوص در ميان خانمهاي از خانواده مانند مادر و خواهر. كسانيكه دل پدر يا مادر خود را به خاطر همسر خود مي رنجانند (به عبارت ديگر عاق مي شوند) قطعا تنش ها و مشكلات تلخي در زندگيشان پيش مي آيد كه شيريني دوره نامزدي را از بين مي برد.

6.از دير وقت و آخر شب به خانه برگشتن و مدت خيلي طولاني در بيرون از منزل ماندن خودداري كنند البته اين موضوع با توجه به فرهنگهاي خانواده ها متفاوت مي باشد يعني چنانچه خانواده عروس با بيرون ماندن زياد دختر در بيرون از منزل و دير آمدن به خانه مشكل ندارد اينكار ايرادي ندارد هر چند باز هم بهتر است اين مسأله را رعايت كنند.

7.در دوران عقد فرد آرام آرام بايد حالات نزديكي و گرمي را از خود نشان بدهد و يكدفعه مثل يك دوستي كه سالها با طرف مقابل خود رفيق است دوستي نكند بلكه بگذارد به مرور زمان گرمي و نزديكي ايجاد شود و بهتر است - خواه از نظر عاطفي يا ارتباط بدني - از اول تا آخر دروه نامزدي با يك ريتم ملايم و در مرور زمان رفاقت و محبت خود را به حداكثر برسانند. دو جوان كه به هم مي رسند بايد توجه داشته باشند كه خود را يكدفعه در يكديگر رها نكنند و فشاري كه در دوره مجردي در درونشان جمع شده را آرام آرام و به مرور زمان آزاد كنند به اين معني كه در مدت كوتاهي تمام عواطف و احساسات خود را ابراز ننمايند.

8.دو جوان در دوران عقد نبايد بخاطر محبت و نزدیکی كه بين خود و همسرش احساس مي كند تمام جزئيات و اسرار زندگي فردي خود را بيان نمايند (هر چند بعضي از اسرار زندگي بهتر است تا آخر عمر هم بيان نگردد.) بلكه بايد بيان اسرار و جزئيات زندگي با يك شيب ملايم و به مرور زمان در طي چند ماه و با سنجيدن اينكه آيا گفتن اين مسائل مشكلاتي را در آينده ايجاد نمي كند واقع شود.

9. چنانچه اشكالي در رفتار هم ديدند در فضايي آرام از يكديگر توضيح بخواهند و به يكديگر اعتماد كنند و به يكديگر انصاف بدهند چرا كه به علت كنار نرفتن بسياري از پرده ها و كاملا رفيق نشدن با هم چيزهايي را از خود يا خانواده خود نمي توانند بگويند كه منجر به اين مي شود دلايل بعضي رفتارها مشخص نباشد كه با اعتماد به هم و ناديده گرفتن بعضي امور مي توانند سلامت و گرمي رابطه خود را حفظ كنند.

10.  دوره عقد هر چقدر هم كه طول بكشد و هر چقدر به يكديگر نزديك شوند توصيه نمي شود كه روابط بدني را به قدري توسعه دهند كه كار را به جماع كردن برسانند و اين آخرين مرحله را بگذارند تا بعد از عروسي اتفاق بيافتد هر چند كه در مورد بعضي افراد شرايط به نحوي اقتضا مي كند كه نمي توانند ارتباط مقاربتي نداشته باشند علي الخصوص براي كسي كه احتمال به گناه افتادن دارد, اگر شرايط محيا باشد پرداختن به اين موضوع اشكالي ندارد. ليكن بايد بداند يكي از دلايلي كه دوره نامزدي بسيار لذت بخش است اين است كه فرد خواه از نظر بدني يا شخصيتي تمام وجود همسر خود را كشف نكرده و زماني كه تمام وجود همسر خود را كشف كرد روال زندگي آنها مانند زن و شوهر جا افتاده اي مي شود كه ديگر با حال و هواي نامزدي اختلاف دارد.

11.بهتر است دختر و پسر در دروه عقد علاوه بر رابطه تفريحي, روابط فرهنگي و معنوي زندگي خود را هم با ريتمي آرام و ملايم آغاز كنند مثلا كتابهايي را شروع به مطالعه نموده و با هم مباحثه كنند علي الخصوص كتابهايي را كه مورد قبول هر دو است و با زندگي مشترك در ارتباط است و كتابهاي اخلاقي و شناخت شخصيت خود و مثال ديگر اينكه با هم بعضي از كارهاي معنوي مانند زيارت را با برنامه اي مشخص انجام دهند. ليكن بايد بدانند كه روابط تفريحي از نظر حجم و زمان انجامشان بايد بر روابط فرهنگي و معنوي غلبه داشته باشند.