روزي به ما اعلام کردند که مقام معظم رهبري از يگان شما بازديد خواهند کرد، قرار بر اين شد که ما حدود ساعت هفت صبح در محل گلف آماده باشيم و به همراهي مقام معظم رهبري به يگانها اعزام شويم. در اينجا نکته‌اي که براي من جالب بود حضور ايشان در همان ساعت مقرر بود يعني ايشان درست در رأس ساعت تعيين شده از سنگر فرماندهي خارج شدند و وارد ماشيني که در آنجا قرار داشت شدند. روزي در جبهه صبح که وارد محوطه شديم به ايشان عرض کردم: امروز غذاي ما طبق برنامه قبل، اين غذا هست ولي همه عزيزان يگان تأکيد دارند که ما امروز اين غذا را به خاطر وجود مبارک شما تغيير بدهيم. آقا فرمودند: همان غذايي که داشتيد بگذاريد باشد و برنامه‌ريزي که کرديد انجام شود تا ما ببينيم غذاي بسيجيان چيست و از آن غذاها استفاده کنيم. در سنگري که قرار مي‌گرفتند حتي اجازه نمي‌دادند که ما کوچکترين تغييري در وضعيت آن سنگر بدهيم همان سادگي و همان موکتي که بچه‌هاي بسيجي روي آن مي‌نشستند و به همان کيفيت از سنگر استفاده مي‌کردند و حتي اجازه نمي‌دادند ما چند تا پتو بياوريم و زير پا بيندازيم. اگر همه مسئولين و همه ما اين ساده زيستي را رعايت کنيم بسياري از توطئه‌هاي شيطاني عليه انقلاب و کشور خنثي خواهد شد و مردم بيش از پيش علاقه‌مندي خود را حفظ خواهند کرد. روزي در جبهه پس از آنکه در سنگر مستقر شديم آقا فرماندهان گردانها و واحدها را تک تک پذيرفتند و با آنها صحبت کردند تا وقت نهار و نماز شد نماز را به امامت ايشان برگزار کرديم پس از نماز سفره‌اي بسيار مختصر در حد امکانات ما تهيه شده بود، ايشان آمدند در جمع حدود پنجاه نفر از فرماندهان دسته‌ها و گردانها و واحدهاي ما نشستند ما اصرار کرديم که جدا از ما ناهار صرف کنند، فرمودند: نه من در ميان جمع دوستان مي‌مانم و همينجا با رزمندگان نهار مي‌خورم. حدود ساعت دو بعدازظهر بود که ايشان فرمودند:«من مي‌خواهم به تنهايي در اطراف اين پادگان قدم بزنم، چفيه‌اي که عموماً برادران بسيجي از آن استفاده مي‌کردند به صورت خودشان بستند به طوري که قابل شناسايي نبودند و به راه افتادند. سفارش کردند که کسي همراه من نيايد، فقط من بودم و يک نفر هم محافظ ايشان. يک ساعت و نيم با پاي پياده، در داخل اين مقر و آن مقر در داخل مجموعه‌ها بر روي ارتفاعات گشت زدند. من کاملاً احساس مي کردم که ايشان از اين که به صورت يک رزمنده ناشناس در ميان بچه‌هاست چه کيف و لذت روحاني مي‌برد. واقعاً دوست داشتند که هميشه در جبهه در ميان بچه‌ها باشند اما شرايط و موقعيت مهم سياسي ايشان چنين اجازه‌اي را نمي‌داد.