شايد تا به حال شنيده و يا خوانده باشيد که چارلي چاپلين در نامه اي به دخترش در مورد پوشش او چه مي گويد. او پس از آنکه به دخترش اجازه مي دهد " فقط به خاطر هنر مي‏توان لخت‏ و عريان به رو صحنه رفت " و تأکيد مي‏کند که اين لختي منحصرا در روي‏ صحنه و براي ضرورت هنر باشد ، مي‏نويسد: " . . . برهنگ بيماري عصر ما است . من پيرمردم و شايد حرفهاي‏ خنده‏آور بزنم . اما به گمان من تن عريان تو بايد از آن کسي باشد که روح‏ عريانش را دوست مي‏داري . بد نيست اگر انديشه تو در اين باره مال ده‏ سال پيش باشد ، مال دوران پوشيدگي . نترس اين ده سال ترا پيرتر نخواهد کرد . به هر حال اميدوارم تو آخرين کسي باش که تبعه جزيره لختي‏ها بشوي . . . " .