رسول خدا مي فرمايد کسي که روزي خود را با کار و تلاش تهيه کند در قيامت در شمار انبياء قرار مي گيرد و ثواب آن را دريافت مي کند و نيز مي فرمايند کسي که شب را در حال خستگي ناشي از کار بگذراند کاري که براي درآمد حلال بوده است شب را آمرزيده به سر آورده است. شخصي امام صادق(ع) را در هنگام کار کردن در آفتاب سوزان مشاهده کرد ايشان براي خدمت به امام گفتند: شما برويد و در سايه استراحت کنيد من اين کار را انجام مي دهم امام بلافاصله فرمودند: دوست دارم خودم براي کسب روزي رنج بکشم و آفتاب بخورم.
نقش کار در زندگي بسيار سازنده است نه تنها از آن جهت که صرفاً به درآمدزايي مي انجامد بلکه از نظر تأثيري که بر انسان مي گذارد و شخصيت او را پرورش مي دهد و استعدادهاي او را شکوفا مي کند. کار کيمياست و مس وجود انسان را به طلا تبديل مي کند. اميرالمؤمنين مي فرمايد: اگر نفس خود را به کار مشغول نکني او تو را مشغول خواهد کرد. مسئله کار در زندگي همه ما تأثيرگذار است. اما اشتغال در عصر حاضر ديگر خانم و آقا ندارد و بسيارند خانم هايي که در محيط هاي کار مشغولند و توانايي و استعداد خود شان را بروز مي کنند. موضوعي که در کنار اختلاط دو جنس در محل کار به وجود مي آيد اين است که انصافاً هر کدام از اين ها با چه ظاهر و پوششي بايد در محل کار ظاهر شوند و آيا اصلاً ظاهر آنها و چگونگي يونيفرم آنها مهم است و آيا مي تواند باعث بهبود کارکرد همکاران شود يا نه.
امام صادق(ع) مي فرمايند خود را به وسيله لباس، زيبا کنيد، زيرا خداوند زيباست و زيبايي ها را دوست دارد(1)
حقيقت اين است که نوع پوشش افراد حکايت از جهان بيني، ارزش ها و باورها و طرز فکر آنها دارد. در همه جوامع تغيير و نوآوري مورد پسند است و آراستگي ظاهري، نظم در پوشش، نظافت شخصي و پوشش رنگ هاي شاد، از شادابي، انضباط دروني و نظم فکري افراد ناشي مي شود. اما اين تحول و نوآوري بايد متعادل بوده و اگر بر اساس معيارهاي منطقي و عقلاني صورت نگيرد موجب هنجار شکني واز بين بردن حريم ها خواهد شد.
چنانچه آراستگي ظاهري و پاکيزگي نقش مهمي در جاذبه ظاهري فرد داشته و تا حدودي حاکي از باطني بدور از آشفتگي مي باشد. آراستگي عاملي براي آرامش روحي و رواني آدمي است و نشان از وقار شخصيت افراد است و در مقابل بي نظمي ظاهري نشان از بي ثباتي و عدم طمأنينه روحي او دارد. حال اگر اين آراستگي ظاهري به همراه رسيدگي به درون و آراستگي باطن باشد موجب تعادل شخصيت آدمي و نفوذ فرد در دل ديگران مي شود و محبوبيت را افزايش خواهد داد.
اما بسياري از ما نمي توانيم تمايزي بين آراستگي بخصوص در وجه ظاهري آن با آرايش و آراستگي هاي کاذب به وجود آوريم و فکر مي کنيم وقتي صحبت از آراستگي بويژه در محيط هاي کاري به ميان مي آيد منظور آرايش و پوشش هاي جذاب و جلب توجه کننده است. غافل از اينکه نظم و آراستگي مقوله اي جدا از آرايش و پوشش هاي نامناسب و به زعم بعضي مد گرايي است.
چرا که محيط هاي کاري که خانم و آقا در کنار يکديگر مشغول به کار هستند بايد از کليه عوامل ايجاد گناه و کشش هاي دروني عاري باشد و زمينه اي را فراهم کند که حتي الامکان اين دو جنس بتوانند به دور از نوع جنسيتشان در کنار يکديگر کار کنند و کليه تمرکز و توجه شان را معطوف به نتايج و بازده کاري خود متراکم نمايند. چه اينکه اين عامل حتي مي تواند با ايجاد زمينه هاي تنوع خواهي و دامن زدن به هوس در افراد، کانون خانواده را نيز متلاشي نمايد. خداوند حکيم نيز آرايش کردن و استفاده از زيورآلات را فقط براي همسر و محارم جايز دانسته است.
پيامبر اکرم(ص) عفت را زينت زنان ذکر مي کنند(2)
بنابراين مي توانيم آراسته و تاثير گذار باشيم اما نه با جذابيت هايي که تنها بر زيبايي ظاهري ما خواهد افزود و جز ايجاد لذت براي ديگران و برآوردن نيازهاي شخصي از جمله جلب توجه نتايج مهم ديگري را در بر ندارد. البته لازم به ذکر است که در بحث از امتناع از آرايش روي صحبت ما هم آقايانند و هم خانم ها . چرا که آقايان نيز با پوشش نا مناسب مي توانند محيط کار را به فضايي براي خود نمايي تبديل نمايند.
پي نوشتها:
1- وسايل الشيعه، ج 3
2- نهج الفصاحه، ص 425
فهيمه کهتري