دوران نامزدی می‌تواند در تمامی لحظه‌های زندگی آینده ، پایه‌های محکمی برای شما بسازد تا به وسیله‌ی آن پایه‌ها، بتوانید با مشکلات زندگی، دست و پنجه نرم کنید.

کسب آگاهی در دوران نامزدی

دوران نامزدی، به عنوان شیرین‌ترین و خاطره‌انگیزترین دوران زندگی هر زوجی است. در این دوران، دو طرف می‌توانند با روحیه‌ها، خصوصیت‌ها، اخلاق‌ها، نگرش‌ها، باورها و توقع‌های یکدیگر تا حدودی آشنایی پیدا کنند و در مواردی نیز به توافق برسند. این توافق‌ها، در نتیجه‌ی تبادل‌نظر و ارائه‌ی نقطه‌‌نظرها در زمینه‌ی مسائل مختلف حاصل می‌شود. یکی از بهترین توصیه‌ها برای زوج‌ها در دوران نامزدی، این است که تا حد امکان، وقت خود را با خانواده‌ی همسر آینده‌شان بگذرانند. توجه به نوع برخورد پدر و مادر نامزدتان با یکدیگر، هم‌چنین برخورد آنان با فرزندان‌شان (به‌خصوص همسر آینده‌تان) اطلاعات زیادی به شما می‌دهد. اگر پسر یا دختر در خانواده‌ای پر از مهر و محبت و شاد و پویا رشد کرده باشد ، برای همسرش خوشبختی را به ارمغان می‌آورد.
در دوران نامزدی دو طرف می‌توانند با روحیه‌ها، خصوصیت‌ها، اخلاق‌ها، نگرش‌ها، باورها و توقع‌های یکدیگر تا حدودی آشنایی پیدا کنند و در مواردی نیز به توافق برسند.این نظریه را کنار بگذارید که همسر آینده‌ی شما به طور کامل با آن‌چه اکنون در خانواده‌اش مشاهده می‌کنید ، فرق خواهد کرد. افراد همان گونه که تربیت شده‌اند ، رفتار می‌کنند. البته باید متذکر شد که افراد شخصیت ثابت و مطلقی ندارند اما این تغییرها بیشتر در سال‌های آینده‌ رخ خواهد داد. می‌توانید به‌طور کامل مطمئن باشید که نظریه‌ها ، نگرش‌ها، اخلاق و سبک زندگی که همسر شما در آن رشد یافته ، بخشی از ارتباطی می‌شود که شما در سال‌های‌ آینده، پیش رو خواهید داشت. بنابراین شباهت‌ها، تضادها و در کل، کسب هر گونه آگاهی، باعث استحکام و تداوم زندگی آینده می‌شود.

ندانستن در دوران نامزدی، خوشبختی نمی‌آورد!

بسیاری از ما، قبل از شروع یک رابطه، حتی به اندازه‌ی زمانی که می‌خواهیم یک جفت کفش بخریم نیز سوال نمی‌کنیم و با این اشتباه، فرصت کشف بسیاری از موردهای اخلاقی شریک‌مان را از دست می‌دهیم و این مساله، اهمیتی حیاتی در سرنوشت ازدواج ما دارد.

در این جا به برخی از دلیل‌های اینکه چرا در شروع یک رابطه، سوال‌های کافی نمی‌پرسیم، اشاره می‌کنیم:

- عاشق شدن، یک تجربه‌ی رمانتیک است اما سوال کردن و مصاحبه با همسر، چنین نیست.

- نمی‌خواهیم جواب‌ها را بدانیم چون ممکن است جواب‌های مناسبی نشنویم.

- ممکن است از این که نامزدمان سوال‌هایی بپرسد ، هراس داشته باشیم.

هر چه در مورد فردی اطلاعات بیشتری داشته باشید ، بهتر می‌توانید تصمیم بگیرید که آیا برای شما همسر خوبی خواهد بود یا نه.

جدا از سه دلیل بالا، حقیقتی که راجع به عشق و تمامی زندگی وجود دارد ، این است که:

هر چه در مورد فردی اطلاعات بیشتری داشته باشید ، بهتر می‌توانید تصمیم بگیرید که آیا برای شما همسر خوبی خواهد بود یا نه. هر چه اطلاعات‌تان کمتر باشد ، احتمال عصبانیت، ناامیدی و دل‌شکستگی شما، بیشتر خواهد بود.

تعدادی از موضوع‌هایی که باید در مورد آنها از نامزدتان (همسر آینده‌ی خود) سوال‌هایی بپرسید ، عبارتند‌از:

- وضعیت خانوادگی و کیفیت روابط خانوادگی او

- درس‌های آموخته شده از تجربه‌های زندگی او

- اخلاقیات (اصول و نظام اخلاقی) و ارزش‌های او

- نگرش و طرز برخورد او در مواجهه با عشق، تعهد و برقراری ارتباط

- فلسفه‌ی روحی و مذهبی او

- هدف‌های زندگی فردی و شغلی (حرفه‌ای) او

- در صورت داشتن رابطه‌های قبلی، دلیل‌های به هم خوردن آنها

- و پاره ای سوال‌های مفید دیگر…

در دوران نامزدی، کنجکاوی‌ها و کسب اطلاعات پسر، بیشتر حول این محور است که آیا این دختر، می‌تواند قلب تپنده‌ی خانه‌اش باشد و به کانون خانواده‌اش، گرمی و صفا ببخشد یا خیر؟! چرا که ازدواج، هم‌چون موجود زنده‌ای است که وجود «مغزی متفکر» و «قلبی تپنده» برای ادامه‌ی حیات آن ضروری است و در صورت عدم تعادل این دو، ازدواج به ناکامی می‌انجامد!

تعهد واقعی، یک حلقه‌ی ازدواج ، عقدنامه یا سند ازدواج یا سال‌هایی نیست که با یکدیگر زندگی کرده‌اید بلکه رفتار شماست در تک تک روزهای زندگی‌تان با فردی که دوستش دارید.

تعهد به خود و همسر آینده‌تان در دوران نامزدی

با طی شدن دوران نامزدی و آغاز زندگی مشترک، هر یک از زوج‌ها باید همواره این جمله را در نظر داشته باشند که: «من خود را برای زندگی، آماده و همسر خود را انتخاب نموده‌ام. از حالا به بعد ، تنها هدف من باید شاد کردن همسری باشد که انتخابش کرده‌ام و او مرا دوست دارد…» بنابراین من قول می‌دهم:

- او را همیشه آن‌گونه که هست، دوست بدارم و هرگز از او نخواهم فردی باشد که نیست.

- خودم را دوست بدارم زیرا هر چه خودم را بیشتر دوست داشته باشم، عشق بیشتری می‌توانم نثار او کنم.

- به احساس‌های او توجه کنم و بدون قضاوت کردن، به سخنانش گوش فرا دهم.

- به این حقیقت که فکرها و عقیده‌های او شاید با من تفاوت داشته باشد ، احترام بگذارم اما از حقیقت و ارزش او همان‌قدر دفاع کنم که از مال خودم دفاع می‌کنم.

- تحسین، احترام و قدردانی از او را به‌عنوان انسان، بر زبان آورم و نشان دهم.

- به نیاز روحی و جسمی او برای نزدیکی بیشتر به او، توجه نشان دهم.

- به احساسات خودم توجه و به آنها افتخار کنم و آنها را با او سهیم شوم.

- با او همچون مهم‌ترین فرد زندگی‌ام رفتار کنم چون او مهم‌ترین فرد زندگی‌ام است.

تبیانی های عزیز: این‌که فرد به هنگام ازدواج چگونه است، مهم است اما مهم‌تر از آن، توانایی و آمادگی او برای پیشرفت و تغییر یافتن می‌باشد. زندگی زناشویی بدون مشکل نیست و همانند این است که زن و مرد بر روی طناب محکم بلندی راه بروند و هر کدام دست‌کم یک بار به پایین سقوط کرده باشند. بعضی‌ها با این سقوط، آسیب می‌بینند اما زن و مردی که به هم وفا دارند ، بر روی توری که زیر طناب، تعبیه شده (لطف خداوند)، می‌افتند آن‌گاه دوباره به یاری هم برمی‌خیزند و دوباره با یکدیگر ادامه می‌دهند…!