ميرزا حسينعلي نوري (بهاء الله) کتاب ايقان را در سال 1278 قمري  ، در اثبات کتاب بيان و باب و اوامر او نوشت. اين کتاب به گفته‌ي شوقي افندي ، بزرگ‌ترين و قديمي‌ترين کتاب بهائيت محسوب مي‌شود. در اين بخش قصد داريم به چند مورد از اغلاط ادبي ايقان اشاره کنيم:
 
1- لَعَلَّ تَصِلُنَّ(صفحه 1): لعل از حروف مشبهه بالفعل و از مختصات اسم است و بر فعل داخل نمي شود و تصلن فعل مضارع موکد بنون تاکيد است و ادخال لعل برآن غلط است.
2- مخمود ( صفحه 7) : عبارت "مخمود" نيز غلط است زيرا خمد فعل لازم است و فعل لازم اسم مفعول ندارد و صحيح آن "خامد" است.
3- ابواب هاي معاني (صفحه34): ابوابهاي  معاني  غلط  است . چون ابواب  جمع باب و عربي است و ها  از ادوات جمع فارسي است.
4- حوريّات (صفحه46): حوريّات غلط است چون خود جمع حورا مي باشد  و با الف و تا جمع بسته نمي شود. 
به نظر شما  با وجود اين همه غلط ، آيا مي توان بيان کرد که ايقان يک معجزه است؟
 
بهائيان در پاسخ به سوال فوق ،  معمولاً دو مورد زير را بيان مي کنند:
 
1-  در قرآن  هم اغلاط زيادي وجود دارد.
2- بيانات پيامبران بر اساس قواعد قوم نيست.
 
در ارتباط با مورد اول مي توانيد به لينک زير رجوع کنيد:
 <http://www.okaliptoos.blogfa.com/post-101.aspx>
 در ارتباط با مورد دوم هم بايستي به آيه زير اشاره کرد:
و ما ارسلنا من رسول الا بلسان قومه ليبين لهم فيضل الله من يشاء و يهدي من يشاء و هو العزيز الحکيم
(سوره الابراهيم- آيه4)
معني: ما هيچ پيامبرى را، جز به زبان قومش، نفرستاديم؛ تا (حقايق را) براى آنها آشکار سازد؛ سپس خدا هر کس را بخواهد (و مستحق بداند) گمراه، و هر کس را بخواهد (و شايسته بداند) هدايت مى‏کند؛ و او توانا و حکيم است.لذا هر پيامبري که براي هدايت قومي مبعوث شده است، به زبان همان قوم سخن گفته و کتابي را هم که آورده ، به زبان آن قوم مي باشد. پيامبر اسلام  نيز که در شبه جزيره عربستان به پيامبري رسيدند، از اين قاعده مستثني نبودند و نزول قرآن به زبان عربي (يعني زبان مردم عربستان) بود.