عباس افندي، به وسيله همكاري با ارتش بريتانيا در فتح قدس و گرفتن نشان از پادشاه انگليس و دعا براي جرج پنجم، راهي را در تاريخ اين فرقه گشود كه در سراسر قرن بيستم و پس از آن تا امروز، با قوت ادامه دارد. به نمونه هايي از پيوند بهائيان با دولت انگليس و ديكتاتورهاي وابسته به آن اشاره مي كنيم: 
در اعلاميه اي كه ارگان محفل بهائيان (اخبار امري) در شماره 4 خود (مرداد 1329) منتشر كرد، خاطر نشان گشت كه محفل بهائيان انگليس در امر پيشبرد تبليغات بهائيت در قاره سياه، با مراكزي چون انجمن پادشاهي آفريقايي (انگليس)، مدرسه السنه شرقي لندن و شعبه اي از دانشگاه آكسفورد و دوائر ديگر در اداره آفريقاي شرقي و غير آن رايزني داشته و از آنها كمك فكري و اطلاعاتي گرفته است. نشانه ها و نتايج اين امر را، از جمله، در موارد زير مي بينيم: 
24 دي 1339ش، ام المعابد (مشرق الاذكار مركزي) بهائيان در آفريقا واقع در كامپالا (پايتخت اوگاندا) توسط روحيه ماكسول، همسر شوقي افندي، افتتاح شد و در مراسمي كه به همين عنوان برگزار گرديد نماينده حكومت انگلستان و برادر پادشاه اوگاندا با خانواده خود و جمعي از مأموران عالي رتبه كشوري و لشكري دولت ديكتاتوري اوگاندا شركت كردند. [1] به گزارش نشريه بهائي: قبل از جشن افتتاح، محفل بهائيان آفريقاي مركزي و شرقي در كامپالا به احترام دولت اوگاندا كه در كشيدن «راهي مخصوص از شاهراه تا پاي مشرق الاذكار سخاوتمندانه همكاري كرده بودند، دعوتي از هيات وزرا براي تماشاي مشرق الاذكار به عمل آوردند» و در پاسخ به اين امر، «نخست وزير و سه نفر از وزرا... به محل مشرق الاذكار آمده مدتي را به تماشا و تعريف و تمجيد» از آن ساختمان پرداختند و مورد پذيرايي بهائيان قرار گرفتند. [2] . 
21 مي 1971 (خرداد 1350) كنفرانس جهاني بهائيان در شهر كينگزتون، سالن شراتيون هتل (بزرگترين هتل جزيره جامائيكا در اقيانوس اطلس) با حضور ذكرالله خادم (از ايادي امرالله و نماينده بيت العدل بهائيت در اسرائيل) و 3 تن از اعضاي هيات مشاوران قاره اي در امريكاي مركزي، و با قرائت پيام بيت العدل افتتاح گرديد. گفتني است كه در نخستين لحظات تشكيل اين كنفرانس، حاكم كل كه نماينده رسمي ملكه انگليس و شخص اول جزيره جامائيكا بود حضور يافت و در حدود نيم ساعت به ايراد نطق در تأييد بهائيت پرداخت. [3] . 
از اول تا هشتم اكتبر 1972 (برابر مهر 1351) يك فستيوال ملي در سي شيلز برگزار گرديد و شاهزاده مارگرت و لرد استودن به عنوان نمايندگان خاندان سلطنتي انگليس در آن شركت جستند و از غرفه بهائيان در آن كه آثار و كتب بهائيت را معرفي كرده و به نمايش مي گذاشت ديدار كردند. [4] . 
در اواخر 1352، در شهر سيدني استراليا سالن اپرايي افتتاح و جريان مراسم آن از تلويزيون پخش شد. در اين مراسم، جامعه بهائي نيز از سوي دفتر ملكه انگليس براي شركت در جشن افتتاحيه دعوت شده بود. [5] . 
آوريل 1967 (ارديبهشت 1346ش) محفل ملي بهائيت در انگليس به مناسبت روز تولد ملكه انگلستان، تلگراف تبريك زير را براي ملكه ارسال كرد: 
«محفل روحاني ملي بهائيان جزاير بريتانيا، به نمايندگي بهائيان جزاير بريتانيا، تبريكات صادقانه و مسرت آميز خود را به مناسبت روز تولد آن عليا حضرت تقديم عليا حضرت ملكه مي نمايد». منشي مخصوص ملكه نيز، در جواب، تلگراف ذيل را خطاب به محفل ملي انگلستان مخابره كرد: 
«عليا حضرت ملكه صميمانه از بهائيان جزاير بريتانيا به مناسبت اين پيام محبت آميز در مورد تبريكات آنان به مناسبت روز تولد عليا حضرت ملكه تشكر مي نمايد». مجله بهائي «اخبار امري» ضمن انعكاس تلگرافهاي فوق، تأكيد ورزيد: 
«انتظار داريم... جوامع بهائي در ممالك مشترك المنافع پيامهاي تبريك آميز خود را در آن روز به قصر بوكينهام مخابره» كنند. [6] . 
بنگاه سخن پراكني بي.بي.سي نيز (كه ماهيت آن بر مطلعين، خاصه آشنايان با تز استعماري «تفرقه بينداز و حكومت كن»، پوشيده نيست) از اين قافله عقب نماند. نشريه بهائيان تحت عنوان «اشاعه تعاليم بهائي از فرستنده راديويي بريتانيا (بي.بي.سي)» مي نويسد. «بنگاه سخن پراكني بريتانيا (بي.بي.سي) يك سلسله مصاحبه راديو تلويزيوني تحت عنوان «ديانت امروزي شما» ترتيب داده است. آخرين مصاحبه از اين سري سخن پراكني ها با شركت خانم مهرانگيز منصف و آقاي تد كاردل انجام يافت و به وسيله فرستنده بي بي سي اين مصاحبه در تمام دنيا پخش گرديد كه در آن مبادي و تعاليم امر بهائي مورد بحث قرار گرفت. خانم (پگي ترو) از جزاير كاناري مي نويسد كه عده زيادي از احباب و مبتديان آنها اين مصاحبه راديويي را گوش دادند. پس از پايان برنامه راديويي بحث و مباحثه تا ساعت 2 بعد از نيمه شب ادامه يافت. در نامه ديگري ايادي امر الله جناب «فدرستون» در استراليا موفقيت خانم منصف را تبريك گفته اند». [7] . 

پاورقي: 
[1] اخبار امري، سال 39، بهمن و اسفند 1339، ش 12 ـ 11، ص 724 و 734. 
[2] همان، سال 39، بهمن و اسفند 1339، ش 12 ـ 11، ص 741. 
[3] ر.ك، آهنگ بديع، سال 29 (1353ش)، ش 2 و 3، صص 73 ـ 71. 
[4] اخبار امري، سال 1352، ش 1، ص 18. 
[5] همان، سال 1352، ش 19، صص533 ـ 532. 
[6] همان، تير و مرداد 1346، ش 4 و 5، صص 151 ـ 150. 
[7] همان، سال 1342، ش 2، صص 62 ـ 61.