همه ما از دوران کودکي و حتي از دوران جنيني، رفتار و سخنان پدر و مادر و صداهاي اطراف را تقليد مي کنيم،پس والدين در انتقال مطالب نقش بسيار مهمي در آينده و شخصيت فرزندان دارند و براي اينکه آينده اجتماعي و خانوادگي فرزندان خود را ضمانت کنند و از آنان همسران برتري در آينده بسازند، بايد وقت کافي براي آموختن رفتارهاي نيک بگذارند و از طريق کلاسهاي آموزشي مختلف، جرايد، مطالعه و... راههاي ارتباط صحيح با همسر و نکات درست تربيت را ياد بگيرند.

در اينجا سعي شده است به چند خصوصيت از همسران برتر اشاره شود؛

همسران برتر بالاترين برتري همسران را «ابراز محبت» مي دانند.

محبت به همسر يعني رفتار بدون تحقير، بدور از دروغ، تهمت و غيبت

محبت يعني صداقت و صبر در برابر مشکلات زندگي زناشويي

محبت يعني رفتار بدور از تمسخر

محبت يعني رها کردن هوسهاي نامشروع

محبت يعني خوش اخلاقي با وجود همه سختيها، هم چنانکه از رسول خدا سؤال شد: بهترين هديه اي که به شخص مسلمان داده شده است چيست؟ فرمودند: خوش اخلاقي ( 1 )
همسران برتر در عين حال که براي دوستان و فاميل خود احترام قائلند، هميشه بهترين يار و پشتيبان همسر هستند و همسر و فرزندان خود را فداي تعصبات خانوادگي خود نمي کنند و در ابراز محبت به همسر و فرزند و نيز خانواده پدري عدالت برقرار مي کنند.
زيرا بسياري از مشکلات خانوادگي به خاطر اين است که مرد نمي تواند در احترام و محبت به همسر و مادر خود عدالت داشته باشد.
همسران برتر محرم راز يکديگرند و مسائل و عيب يکديگر را به ديگران بخصوص خانواده پدري خود منتقل نمي کنند، زيرا خانواده ها به خاطر دلسوزي و طرفداري از فرزند خود نمي توانند بدرستي قضاوت کنند و منجر به دخالت در زندگي زوجين مي شوند. در اين شرايط مراجعه به فرد بي طرف مانند مشاور کارسازتر است.
چنان که علت بسياري از اختلافهاي زوجين دخالت بي جاي ديگران است که در اين صورت مرد مي تواند با مديريت و برخورد صحيح از دخالت ديگران جلوگيري کند.
همسران برتر هميشه زبان تشکر دارند و در برابر هر کار و محبتي هر چند ناچيز از همسر خود تشکر مي کنند.

مردان برتر مي دانند که زنان از نظر اسلام براي انجام نظافت منزل، تدارک غذا و حتي شيردهي به فرزند از روي احساس تعلق خاطر تفاهم، همکاري و بذل محبت اين کارها را بدون هيچ چشمداشتي انجام مي دهند، پس در قبال اين گذشتها، تشکر مرد از زن باعث تجديد روحيه او مي شود و اگر روزي يکي از اين امور انجام نشد، زبان به تحقير و انتقاد نمي گشايد.

رسول اکرم(ص) در اين زمينه فرمودند: «اي علي(ع)، يک ساعت خدمت در خانه بهتر از هزار سال عبادت، هزار حج عمره،... سير کردن هزار گرسنه،... بخشش هزار دينار و... است.» ( 2 )

و زن برتر نيز مي داند که اگر به همسرش جرعه آبي بنوشاند، خداوند براي او شهري در بهشت بنا مي کند و شصت گناه او را مي بخشد.

همسران برتر همديگر را با نام زيبا صدا مي زنند که حضرت علي(ع) و حضرت زهرا (س) هميشه با نهايت مهر و محبت و نيز تکريم يکديگر را صدا مي زدند.

آيه 11 سوره حجرات نيز بر اين موضوع تأکيد نموده است: «و به نام و لقب هاي زشت يکديگر را نخوانيد که پس از ايمان به خدا، نام فسق بسيار زشت است.»

همسران برتر مي دانند که کارهاي منزل، فرزندان و حتي امور ديگر (فوتبال، مطالعه روزنامه، سريال تلويزيوني و...) باعث نمي شود که لحظه اي از همسر خود غافل شوند.

همسران برتر مي دانند نگاه مهربانانه موجب نشاط آنان مي شود و نگاه تند و خشم آلود در روابط عاطفي اختلال ايجاد مي کند.

همسران برتر براي صميميت بيشتر در خانواده و شنيدن حرف دل يکديگر نشستهاي خانوادگي و منظم تشکيل مي دهند، در اين جلسات خانوادگي زن، شوهر و فرزندان گلايه ها، دلتنگي ها و انتقادات خود از يکديگر را مي گويند.
از فوايد مهم اين نشستها اين است که افراد در مورد رفتار يا سخنان خود توضيح مي دهند و در نتيجه برداشتهاي غلط و بدبيني نسبت به يکديگر از بين مي رود و در برنامه ريزي و اداره اقتصادي منزل نيز مشارکت مي کنند و نظر مي دهند.

همسران برتر خوب مي دانند که حتي دو خواهر يا برادر که در يک خانه و يک فرهنگ به دنيا آمده اند مانند هم فکر نمي کنند و اختلاف سليقه دارند، چه برسد به دختر و پسري که از دو خانواده و دو فرهنگ يا حتي دو شهر مختلف با يکديگر ازدواج مي کنند با اين ديد اختلاف سليقه هاي يکديگر را مي پذيرند و بر عيب و اشکال يکديگر صبر مي کنند و به خوبي مي دانند که با گذشت زمان سليقه ها به يکديگر نزديکتر مي شود.

همسران برتر در عين سخاوت، اسراف نمي کنند. مرد برتر مي داند که اسلام او را مسؤول تأمين رفاه و مايحتاج همسر و فرزندان قرارداده است، پس نبايد با وجود داشتن امکانات مالي، خست و بخل بورزد، زيرا بدترين مردها، مردان خسيس هستند. ( 4 )

همانطور که زن برتر مي داند در صورت اسراف و نداشتن مديريت در مصرف و هزينه هاي بيجا در زندگي، همسر و خانواده را با مشکل اقتصادي روبه رو مي کند.

همسر برتر مي داند که هنگام خشم بايد سکوت کند يا وضعيت خود را تغيير دهد، يعني اگر ايستاده است بنشيند و اگر نشسته بلند شده و راه برود.

- اگر فرد خشمناکي، خشم خود را مهار کند خداوند در قيامت، قلب او را از آرامش و ايمان سرشار مي کند. ( 5 )

- حضرت رسول(ص) در سراسر زندگي، نه تنها همسران بلکه هيچ کس ديگر را تنبيه بدني نکردند. ( 6 )

- هر مردي که به زنش آسيب وارد کند، خداوند به نگهبان آتش دستور مي دهد که بر گونه او هفتاد صدمه در آتش دوزخ وارد سازد. ( 7 )

- و پيامبر گرامي (ص) همچنين فرمودند: در شگفتم کسي که همسرش را کتک مي زند، با اينکه خود او به کتک خوردن سزاوارتر است. ( 8 )

- و از طرفي ديگران زن برتر نيز اين احاديث را در ذهن دارد که امام صادق(ع) فرموده اند: ملعون زني است که شوهر را اذيت کند و او را غمناک نمايد. ( 9 )

- و امام موسي کاظم(ع) در جواب سؤال فردي که پرسيد: زني که با سؤ خلق و بدزباني همسرش را خشمگين کند نمازش چگونه است؟ پاسخ دادند: در معصيت بسر مي برد تا وقتي که شوهر از او راضي شود. ( 10 )

زن و شوهر برتر همواره براي همسر خود شخصيت و ارزش قائل هستند و همواره چه در منزل و چه در کوچه و خيابان و منزل دوستان و فاميل مراقب هستند که با سخنان، نسبتها و لقبهاي نامناسب و تمسخرآميز، همسر خود را تحقير نکنند و در عوض با رفتار درست و احترام آميز موجب تحسين و الگوي ديگران مي شوند.

همچنانکه خداوند در اين خصوص در آيه 11 سوره حجرات قرآن کريم آورده است: «اي اهل ايمان قومي، قومي ديگر را مسخره نکنند شايد آن قوم بهتر از آنها باشند.»

همسران برتر در عين تلاش براي رسيدن به سعادت، در برابر مشکلات زندگي صبر و توکل به خدا مي کنند و مي دانند که مشکلات و کمبودهاي زندگي آزمايش و امتحان خداوند مي باشند و همواره آيه 155 سوره بقره قرآن را در ذهن دارند که... و هر آينه شما را به چيزي از ترس و گرسنگي و کم شدن از مالها و جان ها و ميوه ها آزمايش مي کنيم. و بشارت بده صبرکنندگان را.

پي نوشتها:

1 ) چهل حديث، ص 189.

2 ) مجلسي، بحارالانوار، ج 101 ، ص 106.

3 ) حر عاملي، وسائل الشيعه، ج 14 ، ص 37 (و نوري، مستدرک الوسائل، ج 14 ، ص 169 ).

4 ) حر عاملي، وسائل الشيعه، ج 14 ، ص 18

5 ) مجلسي، بحارالانوار، ج 7 ، ص 33.

6 ) ابن ماجه، سنن، ج 1 ، ص 638.

7 ) نوري، مستدرک الوسائل، ج 14 ، ص 250 ، ح 4.

8 ) انصاريان، حسين، نظام خانواده در اسلام، (انتشارات ام ابيها- قم)، ص 371.

9 ) همان، ص 466.

10 ) همان، ص 381