ويروسهايي كه باعث بوجود آمدن زگيل ميشوند مربوط به خانوادهاي از ويروسها بنام پاپيلوما هستند. ظاهر يك زگيل بستگي به محل پيدايش آن دارد. زگيلها معمولاً به رنگ پوست بوده و در لمس زبر و ناصاف هستند، اما گاهي هم ميتوانند تيره يا صاف و هموار باشند.
انواع زگيل كدام است؟
زگيلها انواع مختلفي دارند كه عبارتند از:
- زگيلهاي معمولي
- زگيلهاي كف پا
- زگيلهاي صاف
- زگيلهاي تناسلي
زگيلهاي معمولي:
اين نوع زگيل معمولاً اطراف ناخن، روي انشگتان و پشت دست بوجود ميآيد. اين نوع زگيلها بيشتر در قسمتهايي كه در پوست خراشيدگي ايجاد شده است (مثلاً به دنبال جويدن ناخنها يا كندن گوشههاي ناخن) بوجود ميآيند.
زگيلهاي كف پا:
نوعي زگيل كه معمولاً در كفپا ايجاد ميشود و به تعداد زياد و دسته دسته بوجود ميآيند ”زگيلهاي معمولي به سمت خارج پوست برجسته نميشوند زيرا فشار حاصل از راه رفتن روي كفپا باعث صاف و پهن شدن آنها شده و آنها را به داخل پوست فشار ميدهد. در سطح اين نوع زگيلها اكثراً نقاط سياهي ديده ميشود كه همان عروق خوني هستند كه تغذيه زگيل را به عهده دارند. زگيلهاي كفپا ممكن است دردناك باشند، مثل اينكه سنگي در كفش باشد.
زگيلهاي مسطح:
اين زگيلها از زگيلهاي ديگر كوچكتر بوده، سطحي هموارتر دارند و اكثراً به تعداد زياد ايجاد ميشوند (20 تا 100 عدد)، ممكن است هر جايي از بدن را درگير كنند ولي در كودكان بيشتر روي صورت بوجود ميآيند. اين زگيلها بيشتر اوقات در آقايان در نواحي رويش ريش و در خانمها روي ساق پا پيدا ميشوند. كه احتمال صدمه ديدن آن هنگام تراشيدن موهاي اين قسمتها وجود دارد.
زگيلهاي تناسلي:
اين زگيلها مشكل شايع و نگران كنندهاي در بالغين به شمار ميروند و اكثراً كوچك و صاف هستند ولي ميتوانند باريك و بلند هم باشند. سطح آنها نرم بوده و بر خلاف بقيه زگيلها زبر و پوستهپوسته نيستند. زگيلهاي تناسلي در خانمها ممكن است، داخل مهبل يا گردن رحم، اطراف معقد و يا داخل راست روده را گرفتار كنند. ويروسهايي كه عامل زگيلهاي تناسلي هستند به ندرت باعث زگيلهاي دست يا پا ميشوند ولي ميتوانند باعث پديد آمدن زگيلهايي در دهان گردند. بنظر ميرسد زگيلهاي تناسلي با سرطانهاي ناحيه تناسلي مرتبط باشند.
علت ابتلا به زگيل چيست؟
زگيلها ميتوانند از شخصي به شخص ديگر و گاهي بطور غيرمستقيم از طريق وسايل آلوده منتقل شوند. از زمان اولين تماس با ويروس تا زماني كه زگيل آنقدر بزرگ شود كه با چشم قابل ديدن باشد معمولاً چندين ماه طول ميكشد. خطر ابتلا به زگيلهاي دست، پا و زگيلهاي صاف كم است. در صورتي كه زگيلهاي تناسلي بيشتر واگيردار هستند. بنابراين لازم است تدابيري بكار برده شوند كه از انتقال زگيلهاي تناسلي از بيمار به همسر او جلوگيري شود. برخي، به علت ضعف ايمني نسبت به ويروس زگيل هر بار كه با اين ويروس تماس پوستي پيدا ميكنند، به ضايعات جديدي مبتلا ميشوند. اگر پوست به هر شكل آسيب ببيند، ويروسها راحتتر زگيل ايجاد ميكنند، به همين دليل كودكاني كه ناخن خود را ميجوند يا گوشههاي ناخن خود را ميكنند، بيشتر مبتلا به زگيل ميشوند.
همانظوري كه برخي از افراد خيلي زود مبتلا به سرماخوردگي ميشوند، برخي نيز بيشتر از بقيه مبتلا به زگيل ميشوند. همچنين بيماراني كه سيستم ايمني ضعيفي دارند بيشتر مستعد عفونت با ويروسهاي زگيل هستند.
آيا زگيل بايد درمان شود؟
در كودكان، معمولاً زگيل، بدون درمان و پس از طي دورهاي چند ماهه تا چند ساله ناپديد ميشود. با اين حال، از آنجا كه احتمال گسترش زگيل به ساير نواحي بدن فرد مبتلا و يا انتقال آن به افراد ديگر وجود دارد، درمان زگيل منطقي به نظر ميرسد. بويژه هنگامي كه زگيلها باعث ناراحتي يا درد شوند، درمان ضرورت مييابد. در زگيلهاي تناسلي مزمن، احتمال ابتلا به سرطان پوستي تا حدودي افزايش مييابد. همچنين در خانمهاي مبتلا به زگيل تناسلي احتمال ابتلا به سرطان گردن رحم بيشتر است. به همين دلايل، همه بالغين مبتلا به زگيل تناسلي بايد تحت درمان قرار گيرند. تمامي خانمهاي مبتلا به زگيل تناسلي حتي پس از درمان بايد بطور منظم آزمون پاپاسمير انجام دهند.
چگونه ميتوان زگيل را درمان كرد؟
متخصصين پوست بسته به سن بيمار و نوع زگيل، درمانهاي متفاوتي را به كار ميبرند. در كودكان، زگيلهاي متفاوتي را به كار ميبرند. در كودكان، زگيلهاي معمولي را ميتوان با استعمال روزانه تركيبات حاوي اسيد ساليسيليك ضعيف درمان نمود. معمولاً اين روش ناراحتي زيادي ايجاد نميكند ولي ممكن است هفتهها طول بكشد تا نتايج قابل قبول بدست آيد. اگر زگيل دردناك و زخمي شود، درمان بطور موقت بايد متوقف گردد. روش ديگر درمان، استعمال موضعي كانتاريدين توسط پزشك متخصص پوست است كه بعد از گذشت چند روز باعث بوجود آمدن تاولي زير زگيل ميشود و پزشك ميتواند سقف اين تاول را كه حاوي ويروسهاي كشته شده زگيل است، بچيند.
در بزرگسالان و نوجوانان، منجمد كردن با ازت مايع، درمان انتخابي ميباشد. اين روش درماني خيلي دردناك نيست و پيدايش جوشگاه ناشي از آن نادر است. با اين حال تكرار اين درمان پس از يك تا سه هفته براي بهبودي كامل كليه زگيلها معمولاً ضروري است. سوزاندن با برق (كوتر كردن) روش ديگري است كه زگيل طي يك مرحله در مطب برداشته ميشود. احتمال ايجاد جوشگاه و درد، طي اين روش بيشتر از منجمد كردن است.
درمان زگيلهاي كفپا مشكل است زيرا قسمت اعظم زگيل زير سطح پوست قرار دارد. روشهاي مختلف درمان آن عبارتند از: استفاده از چسبهاي اسيد ساليسيليك، استعمال مواد شيميايي ديگر، استفاده از روشهاي جراحي مثل ليزر يا انجماد يا كوتر (سوزاندن). ممكن است لازم شود كه بيمار براي كاهش تعريق پا، دارو مصرف نمايد. تعداد زگيلهاي صاف معمولاً بيشتر از آن است كه با روشهاي فوقالذكر درمان شوند. لذا بكار بردن روشهاي لايه برداري پوست با استفاده از استعمال روزانه اسيد ساليسيليك يا ترتينوئين توصيه ميشود. در برخي از بالغين، درمانهاي دورهاي و مكرر در مطب لازم و ضروري است.
معمولاً درمان زگيلهاي تناسلي از همه موارد مشكلتر است. ابتدا بايد جاي تمامي زگيلها مشخص شود. اين امر مستلزم معاينه مهبل و گردن رحم در خانمها و راست روده در هر دو جنس است. ممكن است درمان مرتب و مكرر در مطب و با استفاده از برخي اسيدها يا منجمد كردن لازم باشد. گاهي داروي ”پودوفيلين“ جهت استعمال هفتگي در منزل تجويز ميگردد.
زگيلهاي تناسلي خيلي مقاوم يا خيلي بزرگ را بايد با يكي از روشهاي جراحي درمان كرد. همسر بيمار نيز بايد از نظر وجود زگيلهاي تناسلي معاينه شود. درمان زگيلهاي تناسلي گاهي بسيار مشكل است و حتي درمانهاي متعدد و مكرر هم موفقيت آن را تضمين نميكند.
ليزر براي تخريب برخي از انواع زگيلها بكار ميرود، ولي درمان با ليزرگران است. روش ديگر درمان زگيل، تزريق يك داروي ضدسرطاني به نام بلئومايسين به داخل هر زگيل است. البته تزريق آن دردناك است و گاهي عوارض جانبي ديگري نيز دارد.
روش درماني ديگر ايمونوتراپي است كه بوسيله آن سيستم دفاعي بدن جهت نابودي ويروس زگيل تقويت ميشود. براي درمان زگيل از ورشهاي مختلف ايمونوتراپي استفاده شده است. در يكي از اين روشها ابتدا سيستم ايمني بدن بيمار را به يك ماده شيميايي خاص، حساس ميكنند. سپس اين ماده را با غلضت مناسب بر روي زگيلها ميمالند بنحوي كه واكنش حساسيتي خفيفي در اطراف زگيل تحت درمان رخ دهد. اين واكنش آلرژيك ميتواند باعث ناپديد شدن زگيلها شود.
همچنين ميتوان داروي ”اينترفرون“ را به داخل زگيل تزريق كرد كه باعث تحريك و افزايش واكنش سيستم ايمني فرد و به دنبال آن، از بين رفتن زگيل ميشود. داروي ديگري كه اخيراً در درمان زگيل بخصوص زگيلهاي تناسلي با موفقيت به كار رفته است “Imiquimod” ميباشد. اين دارو به صورت كرم است كه بر روي زگيل ماليده ميشود و با تحريك سيستم ايمني، زگيلها را از بين ميبرد.
هيچگاه خودسرانه اقدام به درمان زگيلهاي خود نكنيد. ممكن است شما نوع ديگري از ضايعات پوستي را با زگيل اشتباه بگيريد و براي بيماري و خيمتري به اشتباه درمان زگيل را بكار ببريد. در مورد تشخيص و تعيين راه صحيح درمان زگيل بايد به توصيههاي متخصص پوست توجه كنيد.
بسياري از مردم اعتقاد دارند درمانهاي عاميانه يا هيپنوتيزم در درمان زگيل مؤثر ميباشد. از آنجاييكه زگيلها بالاخص در كودكان ممكن است خودبخود ناپديد شوند، تشخيص اين كه آيا درمان مؤثر بوده يا اينكه گذشت زمان باعث بهبودي خودبخود زگيل شده مشكل است.
علت عود زگيلها چيست؟
گاهي اوقات بنظر ميرسد به همان سرعتي كه زگيلهاي قديمي از بين ميروند، زگيلهاي جديدي پديدار ميشوند. دليل امر اين است كه زگيلهاي قديمي قبل از اينكه درمان شوند ويروس را به پوست نواحي اطراف زگيلهاي ”جديد“ اطراف زگيلهاي اصلي رشد ميكنند.
بهترين راه محدود كردن زگيل اين است كه زگيلهاي جديد را به همان سرعتي كه رشد ميكنند درمان كنيم تا آنها فرصت كمتري براي پخش كردن ويروس به پوست اطراف داشته باشند. از سوي ديگر، هيج روش درماني قطعي براي زگيل وجود ندارد و احتمال عود زگيل پس از هر نوع درمان وجود دارد. معاينه بوسيله پزشك متخصص ميتواند شما را از اينكه زگيلها كاملاً درمان شدهاند مطمئن كند.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید