اعتماد به نفس دروغین
آدم باید اعتماد به نفس داشته باشه. چه معنا داره که اجازه بدیم دیگران در مورد زندگی ما نظر دهند و سلایقشون رو به ما تحمیل کنند. اونها باید بدونن که روال زندگی ما هیچ تغییری نمی کند. اونها باید بدونن که هر مشکلی در رابطه با من به ضعف های خودشون برمی گرده و اشکالی در کار من نیست. اصلاً نباید از دیگران طلب کمک کرد. هیچ وقت نباید با اونها درد و دل کرد. اصلاً صحبت های معمولی رو هم باید با اونها محدود کرد چرا که نکنه با این کار راه رو برای دخالت های نابجای زندگی مون باز کنیم. من موفقیت های ویژه ای دارم که هیچ کس اونها رو نداره و نمی تونه داشته باشد. همه باید در قبال خواسته های من مطیع باشن. سلیقه من بر همه برتری داره.
این گفته ها درست اما اگر از درونم خبر داشته باشید خواهید دید که 180 درجه با ظاهرم متفاوته. بعضی وقتا احساس می کنم هیچ توانمندی و موفقیتی تا به حال نداشتم. گاهی احساس پوچی فراوان می کنم. آنقدر خودم رو بی ارزش می دونم که حتی دوست ندارم گاهی با دیگران ارتباط برقرار کنم. حس می کنم اگر لباس های فاخر تنم نکنم قابل احترام نیستم ...
اعتماد به نفس باور خویش است البته به روشی منصفانه. اگر نگاهی به خویشتن بیاندازیم خواهیم دید که نقاط قوت و ضعف به همراه هم در ما وجود دارند اما با استفاده از توانمندی ها می توانیم نقاط ضعف را کم رنگ کرده و یا از بین ببریم.
 
اعتماد به نفس این اجازه را به ما می دهد که خود را همان گونه که هستیم ، بپذیریم و محترم بشمریم.
 
کسانی که اعتماد به نفس واقعی دارند نیازی به اثبات افراط گونه خود به دیگران نمی بینند. و از این طریق به ظاهر سازی های افراط گونه و تجملی نمی پردازند. اعتماد به نفس چهره ای آرام و موجه و صبور را به افراد هدیه می کند که سینه شان را  برای مواجهه با مسائلی خلاف ذهنیت خود فراخ می نماید.
امام علی (ع): ارزش هر فرد وابسته به روشی است که اتخاذ می کند اگر خود را حفظ کند رفعت مقام پیدا می کند و اگر آن را خوار شمرد به پستی می گراید.1
افراد با اعتماد به نفس پایین و یا دروغین مرتباً سعی دارند تا با ابراز عقاید و سماجت بر روی آنها تاییدیه اطرافیان را اخذ کنند و خود را برای دیگران توجیه نمایند. اگر به توانایی های خود باور داشته باشیم چه نیازی به مقایسه خود با دیگران است. مقایسه با دیگران زمانی می تواند برای افراد مفید باشد که آنها را در یک رقابت سالم وارد کند و باعث رشد و ارتقاء شود.
 اگر قرار باشد در نتیجه مقایسه خود مدام در حسرت و آه نداشته ها بسر ببریم چیزی جز سرزنش های درونی و انتقاد مداوم برای ما نخواهد داشت و ما را در یک چرخه معیوب برای افت روزافزون اعتماد به نفس گرفتار می کند. خودباوری دروغین افراد را در مواقع ناکامی و بی نتیجه گی به پوچی می رساند و توان شروع دوباره و انگیزه های لازم برای سازندگی را به صفر نزدیک می کند. در حقیقت خوباوری دروغین نقابی است که افراد با اعتماد به نفس پایین در برابر خود می گیرند تا بتوانند از این طریق خود را بهتر جلوه دهند و مدافع حقوق خود و اثبات کننده وجودشان باشند در حالی که معمولاً این روی سکه اعتماد به نفس تنها باعث طرد فرد از طرف اطرافیان شده و محبوبیت را که آرزوی شخص است به مغروریت تبدیل می کند.
 این نقاب دروغین باعث می شود که فرد احساس کند برای نشان دادن و ابراز وجود خود باید گاردی را در مقابل دیگران برای خود بگیرد تا آنها او را جدی بگیرند و به حریم ضخیم شخصی او وارد نشوند. و از پذیرفتن هر انتقاد و ابراز عقاید سر باز زند. در حالی که اعتماد به نفس واقعی یکی از عوامل یاری رسان برای ایجاد محبوبیت و مقبولیت برای فرد است.
امام علی (ع) شخصیت انسانی گوهر گران بهایی است که هر کس آن را حفظ کند رشد یابد و هر کس آن را پست گرداند فرو می افتد.2
اعتماد به نفس به شخص کمک می کند که منبع مورد تایید واقع شدن را از درون خود بیابد و به دنبال تایید و تشویق دیگران نباشد و آرامش را از منابع خارجی بدست نیاورد. باور به دوست داشتنی بودن دیگر وابستگی به ابراز علاقه دیگران و یا ابراز محبت افراطی به دیگران را نقض می کند و می آموزد که تو خوبی و توانا و نیازی به گفتن دیگران نیست.
 
اعتماد به نفس به شخص کمک می کند که منبع مورد تایید واقع شدن را از درون خود بیابد و به دنبال تایید و تشویق دیگران نباشد و آرامش را از منابع خارجی بدست نیاورد.
پی نوشت:
1 . غررالحکم
2. همان
 
فهیمه کهتری