واژه کشيش (Priest) (از ريشه pre¦ost در انگليسى قديم) در اصل از ريشه يونانى presbyteros (پير، شيخ) اشتقاق يافته است. در کليساهاى مسيحى اسقفى، يک مقام بلندپايه يا مبلغ که واسطه ميان اسقف و شماس است.
مقام کشيشى به تدريج در کليساهاى اوليه مسيحى مطرح شد و اين در ابتدا از هنگامى بود که اسقف ها و سپس پيران يا «پرسبيترها» شروع به انجام فعاليت هاى معين کشيشى، عمدتاً در ارتباط با اجراى تشريفات «آيين عشاى ربانى»، کردند. در اواخر قرن دوم، اسقف هاى کليسا کشيش (به لاتينى sacerdos) ناميده مى شدند. با آن که مقام کشيشى اساساً به اسقف ها (bishop)تفويض شده بود، يک پرسبيتر (persbyter)در فعاليت هاى کشيشى او سهيم بود و در نبود او مى توانست کارهاى معينى را که به وى واگذار شده بود انجام دهد. با گسترش «مسيحيت» و تأسيس کليساى «محلى»، پرسبيتر يا کشيش محلى، بسيارى از فعاليت هاى اسقف را عهده دار شد و مجرى اصلى «آيين عشاى ربانى» گشت. کشيش با اين توانايى و نيز شنيدن «اعتراف» و پذيرش «عضو» سرانجام نقش نماينده بزرگ خدا در ميان مردم را به عهده گرفت.
در طول نهضت پروتستانى اصلاح دينى در قرن شانزدهم، مصلحانْ آموزه کاتوليکى قربانى در «شام مقدس» و مفهوم مقام کشيشى را که همراه آن بود انکار کردند. مقام کشيشى همه مسيحيان مورد تأکيد قرار گرفت. در نتيجه، در کليساى پروتستان به جز سنّت انگليکن مبلغ ها (ministers) جاى خود را به کشيش ها دادند.
مقام کشيشى از ديرزمان براى مردان بود. بنابراين، پذيرش زنان به مقام کشيشى در کليساهاى انگليکن مورد اختلاف واقع شد. زنان در سال هاى 1944 و 1971 در هنگ کنگ به سمت کشيشى گماشته شدند. اسقف هاى آمريکايى بعد از نزاعى سخت در سال 1976 با کشيش شدن زنان موافقت کردند. بعد از اين که چند کليساى انگليکن ديگر مسير مشابهى را در پيش گرفتند، کليساى انگلستان نيز اولين نامزدان زن خود را در سال 1994 به مقام کشيشى منصوب کرد.

منابع:
1. فصلنامه هفت آسمان، شماره 23، برگرفته از:
See "priest" in Merriam - Webster's Encyclopedia of World Religions, P.884.