دروغگويي نيز مثل ساير انحرافات اخلاقي و عاطفي ، خالي از علت نيست. عامل و انگيزه ها هستند که کودکان را در مسير انحرافات قرار ميدهند و يا براي سالهاي بعد و انحرافات عارضي در آنان ، زمينه سازي ميکنند. بعضي از والدين با امتناع يکي دو تا از غرايز خيال ميکنند که کار تمام شده و از ساير مسائل غريزي کودکان غافل ميمانند.

در صورتي که اگر بخواهيم کودکان خود را با شخصيتي مثبت و عالي به بار آوريم، بايد همه استعدادهاي مثبت آنان را پرورش داده و ضمن ايجاد هماهنگي بين استعدادهاي مثبت ، استعدادهاي منفي را تضعيف و به سرحد انهدام بکشانيم و اين کار با امتناع غرايز مثبت آنان از راه صحيح و انهدام يا هدايت غرايز منفي امکان پذير ميباشد. با غرايز چهارگونه رفتار ميتوانيم داشته باشيم. اقناع غريزه در حد امکان و به صورت معمولي ، سرکوب غريزه ، تعريف غريزه و تصعيد غريزه. حال ببينيم که با کودکان خود چه کردهايم؟ آيا به راستي صالح و قادر بوده ايم که غرايز آنان را اقناع يا غرايز سرکوب و تعريف شده شان را هدايت و تصعيد نماييم؟