اين پست راهم با اين هدف ميزنم چون ديدم که گرايش به اين مخدر بيشتر شده و همچنين ايميل هاي شما دوستان هم بيشتر به همين سمت نشونه رفته
متامفتامين يا شيشه، يک محرک اعتياد آور بسيار قوي با تاثير شديد بر روي سيستم عصبي است که به نامهاي کريستال، شيشه و يخ نيز شهرت دارد وبه شکل دانه هاي کريستالي شفاف بصورت پودر يا تکه اي بفروش ميرسد.
بررسي آثار مصرف شيشه و روشهاي درمان آن
متامفتامين (Methamphetamine) ماده اي مخدر شيميايي ومصنوعي ميباشدويک محرک قدرتمند ومخرب است. متامفتامين يا شيشه، يک محرک اعتياد آور بسيار قوي با تاثير شديد بر روي سيستم عصبي است که به نامهاي کريستال، شيشه و يخ نيز شهرت دارد وبه شکل دانه هاي کريستالي شفاف بصورت پودر يا تکه اي بفروش ميرسد.
شيشه با موادي ارزان قيمت و به سادگي در لابراتوارهاي غير قانوني و زيرزميني بروشي فوق العاده خطرناک توليد ميشود .شيشه به عنوان يک محرک قوي ميتواند موجب افزايش سطح هوشياري و فعاليت جسماني شده و اشتها را کاهش دهد. مصرف کنندگان اين ماده، پس از مصرف دچار غليان شديد و زودگذر احساسات شده ودر بعضي موارد با نوعي تجربه و کشف معنوي مواجه ميگردند.شيشه را اغلب بصورت دودي با ابزاري بنام پايپ مصرف ميکنند هرچند بصورت تزريقي نيز قابل مصرف ميباشد.
از ديدگاه فيزيولوژي اين اثر شديد در نتيجه ترشح فراوان هورمون دوپامين (يک انتقال دهنده عصبي) در مناطقي از مغز که کنترل کننده احساس لذت است، صورت ميگيرد.
در ابتدا، تاثير شيشه با افزايش يافتن تواناييهاي جسمي و فکري همراه است اما براي رسيدن به اين "حال ظاهرآ خوب" مقدار مصرف و يا تعداد دفعات مصرف افزايش يافته در چنين حالتي شخص مصرف کننده دچار زود رنجي، حمله هاي خشم، شک و ترديد عصبي، افکار وهمي و توهمات شنيداري و ديداري ميشود.
قدرت تحمل نسبت به اثر شيشه با مصرف مداوم آن افزايش يافته و مصرف کنند گان براي رسيدن به نتيجه مطلوب به مصرف مقدار بيشتر در دفعات بيشتر ميپردازند. در بسياري از موارد اين افراد مدتها بدون غذا و خواب به سر ميبرند در ابتدا تصور براين است که شيشه اعتياد ندارد و بسياري از مصرف کنندگان با اين خيال واهي دراين دام مرگبار افتاده اند.
حالت و حس آرامشي که به دنبال مصرف در فرد ظهور پيدا مي کند اغلب موجب بروز ميل بيش از حد براي استفاده بيشتر از اين ماده در شخص مي شود. وشخص پس ازاتمام اثرات مطلوب وبه علت تخليه شديد انرژي وبا احساس خستگي مفرط ناچار به مصرف مجدد روي مياورد.و در چرخه اي نابودگر و ويران کننده ميافتد که خروج از آن مستلزم بايد هاي بسياري است.....
مقادير بالاي مصرف نه تنها ميتواند به التهاب جداره داخلي قلب منجر شود بلکه موجب تباهي روزافزون اجتماعي و شغلي ميگردد. علائم روان پريشي و مشکلات روحي گاهي تا ماه ها و سالها بعد از مصرف به قوت خود باقي ميمانند.
تحقيقات انجام شده نشان ميدهد که مصرف شيشه در دوران بارداري موجب بروز مشکلات عمده اي از قبيل زايمان زودرس، عکس العملهاي غير طبيعي در مادر و حساسيت روحي بسيار شديد ميشود. بروزنقصهاي مادرزادي در طفل نيز از جمله تاثيرات سوء مصرف در دوران بارداري به شمار مي آيد.استفاده دوز بالاي کريستال مي تواند موجب آسيب در رگ هاي مغزي و در نهايت مرگ شود ديگر تاثيرات فيزيکي معمول ناشي از استعمال شيشه شامل: خشکي دهان، افزايش سرعت تنفس، سردردهاي طاقت فرسا، حالت تهوع، تعرق بيش از اندازه بدن، سرگيجه، بالارفتن فشارخون، بالارفتن حرارت بدن ، تپش قلب، خشکي، سوزش و ترک لب ها، بزرگ شدن مردمک چشم، سياهي رفتن چشم، لرزش دست ها و انگشتان مي شود.
يک خطر بالقوه براي مصرف کنندگان امکان مسموميت با سرب است زيرا استات سرب به عنوان يک تجزيه گر شيميايي در توليد غيرقانوني آن به کار برده ميشود.
متاسفانه در اينترنت نيز وب سايتهايي دستور ساخت آنرا در اختيار افراد گذاشته و درواقع آنها را به خريد و توليد "سم" تشويق ميکنند. از جمله مواد تشکيل دهنده مت، ميتوان به اسيد باتري و مواد لوله باز کن (مانند جوهر نمک) اشاره نمود.
نکته مهم درباره افزايش مصرف شيشه راهي براي تخليه انرژي و دارويي براي ترک مخدرهاي طبيعي و سبکتر ميباشد و به عنوان روشي براي رسيدن به آزادي شخصي، خود يابي و پذيرفته شدن درميان جمع به کاربرده ميشود.صرف نظر از موقعيت اقتصادي تجربه مصرف در ميان افراد جواني که از لحاظ اجتماعي فعال هستند هم بسيار معمول شده است.
با مصرف شيشه در مدتي اندک به طور قابل ملاحظه اي ميتوان لاغر شد و دليل آن هم بي اشتهايي ناشي از مصرف است. اما اين کار، روشي بسيار خطرناک براي کنترل وزن ميباشد.
عدم توازن مواد شيميايي در بدن وبر هم خوردن جرخه توليد مواد شبه افيوني موجب بروز حساسيت شديد و وابستگي رواني ميشود که در نتيجه براي ايجاد احساس تعادل به مصرف بيشترنياز خواهد بود. پيامد اين چرخه لذت از دست دادن کنترل در مصرف و اعتياد تمام و کمال به آن خواهد بود.
معمولا کسي که معتاد به مصرف شيشه شده است، هرگز به اندازه اولين مرتبه احساس نشئگي نميکند. با بالا رفتن ميزان مقاومت بدن براي رسيدن به احساس خوشي، ميزان ماده مصرفي بالا و بالاتر ميرود و موجب شديدتر شدن خطر مسموميت و مرگ خواهد شد.
اين اعتياد نيز مانند هر اعتياد ديگر با همان "بار اول" آغاز ميشود و از آنجايي که تحريک مصنوعي مغز اعتماد شخص را افزايش ميدهد، مصرف کننده نه تنها به سادگي قادر به ترک آن نخواهد بود، بلکه در صورت ترک هم، لذات زندگي عادي برايش بي معنا شده و امکان ابتلا به افسردگي در او افزايش مييابد.
اهداف او که داشتن دوست، مرتبه اجتماعي و پذيرفته شدن در ميان جمع بودند، تنها به مصرف بيشتر و بيشتر محدود ميشود تا جايي که ناخودآگاه فرد، شيشه را ديگر چيزي براي ايجاد حس خوشي نميداند، بلکه آنرا يک "ضرورت" براي ادامه زندگي و گذراندن يک روز طاقت فرساي ديگر ميبيند.
افرادي که به يک باره مصرف شيشه را قطع مي کنند دچار علائم وحشتناکي نظير:
افسردگي عصبي خواب طولاني وآشفته به هم ريختگي هاي رواني ، کم آوردن انرژي، سراسيمگي، تيک هاي عصبي ، اضطراب و عدم تعادل در رفتار ميگردند نوع افسردگي بعد ازقطع مصرف اين مخدر قابل مقايسه با ديگر مواد مخدر نيست تا جايي که توانايي انجام وظايف و کارهاي روزمره فرد را مختل مي کند.و با تشديد روزافزون اين علائم تحمل براي فرد نا ممکن شده و مصرف مجدد (عليرغم نداشتن درد جسمي حاد ) شروع ميگردد.
واقعيت اينست که روشهاي رايج براي درمان اعتياد به شيشه نه تنها در ايران بلکه در ساير کشورها نيز توفيق چنداني نداشته است کنگره 60 در طول اين سالها وبا استفاده از اين تجارب وبهره گيري از يک راه آ زموده به نتايج قابل توجهي دست يافته که در ادامه به توضيح اين روش درماني و راهکارهاي مربوطه خواهيم پرداخت.....
برگرفته از سایت راسخون
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید